Vrijheid

4.

De volgende dagen ging het er slecht aan toe in het dorp van Conimar. De geldproblemen namen toe. Helena probeerde zo veel mogelijk naar de stad te gaan samen met Jonas. Ze hoopte er geld te verdienen door als straatmuzikant op te treden. Ze kon héél goed zingen en verdiende het om een carrière te hebben in de zangindustrie, maar geen mens gunde dat haar. Jonas ging steeds mee en keek dan toe hoe zijn moeder genegeerd werd door duizenden mensen en dat brak dikwijls zijn hart. Op het einde van de dag had ze welgeteld twee cent bijeen gesprokkeld. Het was dan nog eens twee cent dat ze op de grond had gevonden, dus kon ze niet echt zeggen dat ze het verdiende.

'Ik kan maar niet begrijpen waarom het niet wil werken, ik probeerde alles, álles en nog steeds verdien ik niet meer dan twee cent.' Helena kon wel huilen, deze toekomst beeldde ze zich nooit in toen ze klein was. Een voorbijganger hoorde haar jammeren en hield halt. Hij keek haar aan. Een spottende glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Als je echt geld wil verdienen, dan lijkt het me een slimmer plan om jezelf aan te bieden als slaaf.' 'Nooit van mijn leven!' Beet ze. 'Zeg nooit nooit.' Grijnsde de man en wandelde weg. 'Wat bedoelde hij mama?' Vroeg Jonas niet-begrijpend. Ze wreef door zijn blonde haren. 'Negeer dat soort praat, hun woorden zijn onze aandacht niet waard.' Hij knikte, al begreep hij nog steeds niet wat er gaande was.

'Kom Core, het is zeven uur. Het journaal begint.' Stan ging in verwachting voor het televisiescherm zitten. Core kwam nieuwsgierig naast hem zitten. 'Zendra wordt er geïnterviewd, ze is heel beroemd op politiek vlak, bijna een dictator.' 'Ik vind haar niet leuk.' Bekende Core. 'Hoezo niet?' Vroeg Stan. 'Ze heeft een strenge blik en ze is niet vriendelijk.' 'Ach, jullie moeten elkaar gewoon nog wat beter leren kennen, dan komt alles goed.' Totaal van het onderwerp afwijkend vroeg Core dan: 'en mijn zusje? Komt daar alles mee goed?' Stan keek haar fronsend aan. 'Jouw zusje?' Core knikte. 'Je hebt een zusje?' 'Ik weet niet of ze nog leeft, maar ze dwaalt ook ergens rond in het bos. We werden gescheiden.' Stan gooide zijn arm om het meisje heen en duwde haar strak tegen zich aan. 'Ik heb zoveel medelijden met je... Ik wou dat ik je kon helpen.' 'Dat doe je al.'

Het journaal ging van start. Zendra verscheen meteen in beeld. 'Vandaag zit Zendra Voltai bij ons aan tafel en zij gaat ons meer vertellen over de ziekte die nu miljoenen slachtoffers maakt,' begon de presentator,' Zendra, welkom... Als ik het goed begrepen heb heb je het antigif van de ziekte Kalamus gevonden?' 'Dat klopt... Voordat ik dat prijsgeef wil ik even vertellen dat me iets bizars is opgevallen: de mensen raken besmet, maar ik heb nog nooit een Xio gezien die aan Kalamus lijdt.' De mensen aan de tafel knikten en gaven haar gelijk. 'Het is ergens ook logisch nu ik het medicijn ertegen ken.' Geïnteresseerd keken ze haar aan. 'In de blauwe ogen van de Xio's zit het antigif! Maar het komt alleen maar naar buiten wanneer ze sterven. Luister, de hele mensheid gaat ten onder als we niets doen en aangezien we die wezens toch allemaal haten kunnen we ze beter afmaken, dan krijgen ze toch nog een belangrijke rol in de geschiedenis.' Iedereen schrok van haar uitspraak, vooral Core werd bang. 'Is het getest?' Vroeg de presentator. 'Jazeker, het werkt. Ik doe bij deze een oproep aan alle mensen op deze wereld: dood die Xio's en breng de lichamen naar Voltai.' 'Voltai?' Vroeg de presentator meteen. 'In de Mijsenstraat heb ik een immens groot pand gekocht. Ik begin een eigen bedrijf en noem het Voltai. We zullen ons bezighouden met onderzoek en het maken van de medicijnen.'

'Dit kan ze niet doen! Dit is gestoord!' riep Johannes geschrokken uit toen hij het nieuws via de radio te horen kreeg. 'Zendra start een oorlog?!' Hij kon het niet geloven. 'Rustig liefje, niets is zeker... Ze zevert maar wat.' 'Wat als ze dat niet doet? Wat als ze echt een oorlog start? Dan gaan we eraan Helena, besef je dat?!' Helena sprong boos recht. 'Hoe durf je dat te zeggen?! Je bent de leider van Conimar, je zou trots moeten zijn op je dorp, je zou vertrouwen moeten hebben in je dorp!' 'Dat heb ik verdomme!' Riep hij. Ze gingen tegenover elkaar staan en keken elkaar dreigend aan. Hun ogen spuwden vuur. 'Ik heb vertrouwen in mijn Xio's,' Zei Johannes kalm,' Maar jij weet net zo goed als ik dat wanneer er een oorlog uitbreekt, wij de verliezers zullen zijn. Die mensen hebben machinegeweren, wij moeten het doen met pijl en boog! Wordt wakker Helena, dit overleven we niet.' 'Wat overleven we niet?' Vroeg Jonas die de trap afkwam. Het geschreeuw van zijn ouders had hem wakker gemaakt. Helena en Johannes zwegen. 'Wat is er toch aan de hand?' Hij vond het helemaal niet leuk dat hij maar niet kon begrijpen wat er gaande was in de wereld. Helena ging op haar hurken zitten. 'Kom.' Fluisterde ze op een geruststellende toon. Jonas rende naar haar toe en sloeg zijn armen om haar hals. Ze wreef door zijn haren. 'Geen zorgen...' Snikte ze.

Core staarde door het raam naar buiten. Ze had een prachtig uitzicht op het bos dat tegen Kret aanleunde. Ze wist dat ergens in dat bos de lichamen van haar ouders lagen en misschien zelfs het lichaam van haar zus Marlies, die één jaartje ouder was. 'Als ik het in het bos kon overleven, dan zij ook.' Fluisterde Core zichzelf moed in. Stan zuchtte diep. Hij wou het kleine meisje zo graag helpen, maar hij wist dat het niet makkelijk zou worden. Ze was tenslotte het enige meisje op Kret. Als ze er naar school zou gaan, zouden haar klasgenootjes misschien racistische opmerkingen maken over haar eigenaardige blauwe ogen en blonde haren. Stan wou niet opgeven. Hij haalde Thomas erbij, de bewaker van Kret. Hij gaf Thomas de taak om 's nachts het bos in te gaan en de zus van Core te zoeken. Thomas deed wat van hem verwacht werd, maar het bracht geen resultaat op.

De volgende dag was een spannende dag voor Core. Ze zou voor het eerst les krijgen op Kret en voor het eerst mensen ontmoeten van haar leeftijd. Staener was haar leerkracht, maar ze vond hem niet leuk. Hij was streng en stelde haar doorheen de les moeilijke vragen over de leerstof die ze nooit kon beantwoorden. 'Als we de volgende foto bekijken, wat valt ons dan meteen op aan het uiterlijk van deze man, Core?' Vroeg hij bijvoorbeeld tijdens een geschiedenis les. Hij toonde een foto van een man in oude kleren. Core kon geen antwoord geven op zijn vraag, ze kende veel Xio's die er net zoals die man uitzagen. De kinderen begonnen te lachen omdat ze het antwoord niet wist. Een jongen die schuin voor haar zat gooide enthousiast zijn hand in de lucht. 'Ik weet het meester!' Riep hij. 'Zeg maar Joris.' Knikte Staener. 'Het gene wat niet klopt is de kledij. Een mens zou nooit de landbouwkledij van een Xio dragen.' 'Correct!' Core voelde zich op één of andere manier beledigd, maar ze liet dat niet echt merken.

Wanneer er een paar lessen waren afgelopen, kregen ze pauze. Ze mochten even spelen op het binnenplein van Kret. Kret had verschillende gebouwen en binnenpleinen en was een dorp op zich. In elke blok en op elk binnenplein liepen Jongeren rond, ingedeeld volgens leeftijdscategorie. Core keek toe hoe haar klasgenootjes met elkaar speelden. Toen ze vroeg of ze mee mocht doen, negeerden ze haar. Een meisje met zwart haar en een bril kwam naar haar toe. 'Hallo...' Begon ze. Core keek het meisje aan. 'Hé.' 'Ik vind het erg dat ze je zou behandelen...' 'Ik wen er wel aan.' 'Ik ben Lize trouwens.' Zei het meisje met een glimlach. 'Ik ben Core.' 'Misschien kunnen we samen spelen?' Core knikte enthousiast.

Maar plots ging de grote poort van Kret open. Het scharnier kraakte en trok de aandacht van alle kinderen. Een meisje met blonde haren en blauwe ogen wandelde verlegen Kret binnen. Core herkende haar zus meteen. 'Marlies!' Riep ze blij uit en rende naar haar zusje toe. 'Core!' Marlies sloeg haar armen om Core heen. 'Ze kunnen ons niet scheiden, dat kunnen ze gewoon niet...' Fluisterde Marlies. Stan had alles gezien en werd er emotioneel van. Zijn hart smolt voor de liefde van de twee zusjes. Zendra en Staener daarentegen...

'Morgen stuur ik mijn eerste troepen op Conimar af.' Zei Zendra vastbesloten tegen Staener. 'Heb je dan al soldaten?' 'Duizenden.' Zei ze snel. 'De mensen geloven dat de Xio's de oorzaak van Kalamus zijn, net zoals ik hoopte. Wanneer onze eerste strijd gestreden is en we gewonnen hebben, is geen enkele Xio nog veilig... En wanneer we aan de mensen kunnen bewijzen dat ons plan werkt, zullen ook die twee zusjes niet meer veilig zijn...' Gniffelde ze kwaadaardig.

Heeey mensen! Vergeet niet te stemmen en te reageren!💕