Vrijheid

18.

De volgende ochtend was het enorm stil aan het ontbijt. Zendra las de krant en negeerde zoals elke dag weer iedereen om haar heen, Staener dronk van zijn koffie en hield vooral Jonas en Core in de gaten en Jonas en Core waren dan weer te bang om hun mond open te doen. De stilte was onverdraaglijk, want soms werd ze verstoord door het luide gekuch van Stan die nog in zijn bed lag. Telkens wanneer hij weer zo luid hoestte en de stilte verbrak, kreeg Core bijna tranen in haar ogen. Hoelang zou hij het nog volhouden? Een paar dagen? Een paar maanden? Ze werd bang van de gedachte dat het met hem ieder moment gedaan zou kunnen zijn.

'Core, de les begint vandaag twee minuten vroeger.' Zei Staener plots. Core, die tegenover hem zat, keek op. 'Waarom?' Vroeg ze. 'Ik heb een mededeling voor iedereen, dat zijn me dan twee minuten van mijn les bespaart. Zou jij je medestudenten willen verwittigen?' Ze knikte gehoorzaam. 'Ik zal dat wel doen.' Zei Jonas. Core keek hem fronsend aan. 'Ja, dan heb jij wat meer tijd om je klaar te maken, ik hoef niet naar die les dus...' Legde hij uit. 'Daar komt verandering in.' Reageerde Staener meteen. 'Jonas, ik wil dat je vandaag ook mee les komt volgen.' 'Jonas in de les? Maar Staener, de zaken die we nu leren zijn verdomd moeilijk! Jonas kan toch niet zomaar instappen en gelijk mee zijn met alles?' Vroeg Core. 'Dan doet hij toch maar zijn best... Wat moet hij anders doen? Ik heb geen zin om een babysit te huren.' Jonas keek hem nijdig aan, terwijl Staener met hem spotte. 'En toch zal ik ze verwittigen! Dan kan jij een warme douche nemen Core.' 'Wat wil je daarmee zeggen?!' Beet ze hem meteen toe. 'Nee, nee! Ik bedoel het helemaal niet slecht! Een warme douche is toch ontspannend?' 'Ik dacht al even dat je daarmee bedoelde dat ik stonk...' Zei ze en schoof een lok achter haar oren. 'Jij? Helemaal niet! Je ruikt heerlijk!' Ze bloosde. 'Probeer je me nu te versieren?' Het was alsof ze Jonas bekogelde met de moeilijkste vraag die hij ooit van haar kon verwachten. Hoe zou hij dit ooit kunnen ontkennen? Hij koos ervoor om gewoon te zwijgen en zijn schouders al lachend op te halen. Ze hoopte toch op een antwoord, maar dat kreeg ze niet. Jonas verliet het huis om de anderen te verwittigen en zij ging douchen.

Om dertien na acht zetelde zo goed als iedereen in het klaslokaal van Staener. 'Is iedereen er?' Vroeg hij. 'Nee, Joris is er nog niet!' Riep Hanne, een studente. Jonas zat naast Core, hij moest moeite doen om zijn lach in te houden. 'Wat scheelt er?' Vroeg ze al fluisterend. 'Dat zie je straks wel...' Grinnikte hij. Staener klapte in zijn handen. 'Goed als hij het niet nodig vind om deze belangrijke mededeling bij te wonen, is dat zijn probleem.' Maar net op dat moment werd de deur van het lokaal geopend. 'Je bent te laat, Joris... Je bent twee minuten te laat...' Gromde Staener. 'Te laat? Ik ben gekomen om het uur dat aangegeven staat in ons lessenrooster.' Sprak hij tegen. 'Jonas heeft nochtans iedereen verwittigd dat de les vandaag vroeger zou beginnen voor een mededeling.' Zei Staener en zette intussen zijn bril wat beter op zijn neus. 'Die hond heeft mij niet ingelicht!' Riep Joris. 'Tja, dat komt ervan als je niet wil luisteren naar een Xio...' Glimlachte Jonas uitdagend. 'Je hebt niet eens de moeite gedaan om het mij te vertellen!' 'Waarom zou ik? Je hebt geen respect voor de Xio's, je zou me toch negeren!' 'Meneer ziet u dan niet dat het niet mijn fout is dat ik te laat ben?! Niemand vertelde me iets! Jonas zou gestraft moeten worden!' Jonas proestte het uit. 'Hoe zou je mij dan straffen? Geloof me kerel er is veel nodig om mij te doen breken, het is haast onmogelijk.' 'Ik verzin makkelijk iets wat je daar anders over doet denken...' Siste Joris. 'Zoals? Met een marteling bezorg je me enkel wonden, misschien tranen van pijn, maar je zal er helemaal niets mee bereiken, want ik ben een vechter.' Joris wende zijn blik af naar Core. 'Misschien kan ik jou niet breken door je persoonlijk aan te pakken, maar geloof me: met een omweg krijg ik je wel klein... Ik geef een subtiele hint: Core.' Jonas sprong recht en greep Joris bij zijn kraag vast. 'Luister makker, één vinger naar Core uitsteken en je bent dood, één blik aan haar uitlenen en je bent dood, één beledigend woord en je bent-' 'Jonas! Zit en zwijg! Nu!' Schreeuwde Staener. Jonas negeerde hem en bleef Joris nijdig aankijken. Het was pas vanaf het moment dat Core recht sprong en Jonas en Joris uit elkaar trok dat hij kalmeerde. 'Hebben jullie dat gezien? Meteen werd ik aangevallen en ik deed niet eens iets.' Zei Joris. 'Jouw woorden en dreigementen doen soms meer dan dat je denkt...' Zei Jonas. 'Stilte! Ga nou zitten en gedraag jullie eens wat volwassener! Wat zijn jullie? Twee dekhengsten die vechten om een merrie?' 'Wil je soms meevechten Staener, want volgens mij ben je ook wel jaloers. Zeker omdat je weet dat je helemaal geen kans maakt bij haar.' Snauwde Jonas. Core gaf hem een kleine duw. 'Waar ben je in godsnaam mee bezig?!' 'Die kerel op z'n plaats zetten! Ze moeten van je afblijven!' 'Waarom reageer jij zo, doe eens kalm. Negeer hun gewoon.' Joris lachte. 'Inderdaad Jonas, luister naar d'r! En jij bent hier trouwens de jaloerse!' Core deed meteen weer teken naar Jonas dat hij niet op hem moest reageren.