Vrijheid

26.

'Wakker worden! We hebben een drukke dag voor de boeg!' Riep Jonas toen de zon opkwam. 'Pfff, ik heb hier zó geen zin in.' Mopperde Alice. 'Komop, niet zo zeuren. Als we goed doorstappen zijn we boven voordat je het weet.' Suste hij. 'Meen je dat?' Vroeg Liv niet-gelovend terwijl ze naar de top van de berg keek. Jonas haalde zijn schouders op. 'We zullen wel zien. Neem jullie spullen bij elkaar dan kunnen we meteen vertrekken.' Core lag intussen nog te slapen. Ze lag met haar knieën opgetrokken in een nog diepe slaap, haar hoofd steunde op haar armen. Terwijl iedereen zijn spullen bij elkaar raapte, ging Jonas naar haar toe. Ze had de hele nacht op zijn schoot geslapen en ze sliep voor het eerst heel goed. Hij hurkte voor haar neer en viste met zijn hand een lok uit haar gezicht die hij achter haar oor schoof. Haar spieren spanden zich op en ze bewoog een beetje, als reactie. Hij legde zijn hand op haar wang en ging al strelend verder naar haar hals. 'Wakker worden schoonheid.' Fluisterde hij. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. 'Goedemorgen.' Fluisterde ze bijna onverstaanbaar. 'Ga je opstaan of wil je dat ik je draag voor de rest van de wandeling?' Grapte hij. Ze opende voorzichtig haar ogen en liet ze wennen aan het licht. Ze wende haar blik naar hem toe. 'Je haar zit in de war.' Lachte ze. 'Vind je me niet meer knap soms?' Knipoogde hij. 'Ik geef het wel de schuld van je slapeloosheid.' Grinnikte ze. 'Slapeloosheid? Waakzaamheid zal je bedoelen! Ik heb de hele nacht de wacht gehouden.' Ze kriebelde door zijn haren. 'Wauw! Ik ben echt trots op jou!' Het klonk bijna als sarcasme door haar overdrevenheid, maar ze meende het wel. Hij trok haar overeind en wreef als een echte gentleman haar kleren schoon. Hij veegde het zand van haar broek en haalde kleine bladeren uit haar haar. Ze knikte vriendelijk. James had het hele gebeuren gezien en besloop Jonas van achteren. Jonas had helemaal niets door en ging door met Core. Hij verwende haar met kleine kusjes op haar handen waar ze heel hard van moest blozen en streelde haar huid. Plots besprong James hem en tuitte zijn lippen tegen zijn oor aan. 'Oh Jonasje, kus me, kus me toe!' Smeekte hij al lachend. Jonas rukte zich meteen van zijn vriend los. Core kwam net als de anderen niet meer bij van het lachen. 'Wat romantisch!' Lachte Thomma. Jonas vond het ook wel grappig, maar rende al plagend achter James aan.

Toen ze eindelijk vertrokken waren, liepen de drie meisjes naast elkaar terwijl de jongens vooraan liepen. Liv en Core kwamen al heel snel goed met elkaar overeen. Alice viel er wat buiten. Ze was wat ouder en was heel autoritair. Ze vertrouwde niemand en liet dat duidelijk merken met enkele nijdige blikken wanneer iemand haar aansprak. 'Dus... Jij en Jonas zijn een koppel?' Vroeg Liv nadat ze Core een stomp met haar elleboog gaf. 'Ik denk het...' Stotterde Core al blozend. 'Hebben jullie al gekust?' Vroeg Alice, al klok ze niet echt geïnteresseerd. Core knikte waarna ze nog een stomp van Liv kreeg. 'Als je al gekust heb met een jongen dan ben je een koppel, hé!' Lachte ze. Alice rolde met haar ogen. 'Ik werd ontelbaar keer gedwongen om te kussen met een pedofiel! Vorm ik er dan ook meteen een koppel mee? Nee!' Liv haalde haar schouders op. 'Ja maar, hun verliefdheid komt wel langs twee kanten, dat is wat anders.' Daar had ze gelijk in en dat legde Alice ook het zwijgen op. 'Het is allemaal maar heel pril hoor, we doen het nog rustig aan.' Zei Core. Op dat moment vertraagde Jonas en ging naast haar stappen. 'Hé, ik hoorde dat je over mij bezig was daarnet. Heb ik iets gemist?' Core schudde al lachend haar hoofd. 'Nee, geen zorgen.' Liv keek hen beiden aan. 'En, hebben jullie al koosnaampjes voor elkaar?' Core en Jonas haalden hun schouders op. 'Is dat dan nodig?' Ze rolde met haar ogen. 'Duh! Natuurlijk! Je gaat je lief toch niet bij de voornaam noemen? Dat doen vreemden! Wat dacht je van Jo? Of Jonasje? Misschien Co? Of-' 'of Cornetto.' Onderbrak Alice Liv al lachend. 'Dat komt wel vanzelf.' Lachte Core en keek naar Jonas. 'Heb je goed geslapen vannacht?' Vroeg hij. 'Ja, eindelijk wel! Ik begin de smaak te pakken te krijgen!' Hij zwaaide zijn arm om haar heen. 'Ik wist het! Ik ben echt blij!' Hij drukte een kus tegen haar wang aan. 'En ik droomde beter dan ooit.' Voegde ze er nog lachend aan toe. 'Dat kan ik geloven!' Knipoogde hij. 'Jonas, kunnen we even een pauze nemen? Ik heb dorst.' Vroeg James plots. Hij verstoorde Jonas in zijn zweverige gevoel van verliefdheid. 'Ja, is goed.' Bevestigde hij.

Liv ging zitten en kneep in haar voeten die waarschijnlijk pijn deden van al dat stappen. Thomma plofte zich naast haar neer, maar bleef vooral geïnteresseerd in Alice. James nam uit zijn rugzak twee drinkflessen die gevuld waren met water. Eentje gaf hij aan Alice en de andere daar dronk ie eerst zelf van voordat hij hem aan Jonas doorgaf. Core stond naast Jonas, ze legde haar hoofd op zijn schouder en probeerde wat te rusten. Jonas gaf haar het water. 'Drink jij maar eerst, voordat je nog in slaap valt.' Ze nam het water aan en nam welgeteld twee slokken. 'Drink wat meer, drinken is belangrijk.' Zei hij. 'Ja maar de anderen dan? En jij? Ik wil niet egoïstisch alles opdrinken.' Hij schudde zijn hoofd. 'Er is nog een fles, drink nou maar wat meer.' Ze glimlachte en dronk dan goed door. Daarna gaf ze het terug aan Jonas.

Wanneer iedereen even gedronken had en was uitgerust, vertrokken ze weer. 'Tegen de avond zijn we boven.' Hield Jonas de rest van de wandeling vol. Ze stapten goed door, al hadden ze pijn aan hun voeten. Core bleef dicht bij Jonas, hij fluisterde haar hoopgevende woordjes in en was ontzettend lief. Ze was smoorverliefd op hem en dat was ook wederzijds. Ze voelde zich voor het eerst in lange tijd echt veilig.

'Waarom duurt het zo lang om een bericht te sturen!' Gromde Staener ondertussen die met zijn gsm aan de keukentafel zat. Stan zat tegenover hem en at intussen droog brood omdat hij niets anders naar binnen kreeg. 'Misschien is er iets gebeurd met die spion van je?' Gokte hij. 'Wel nee! Die wil vast gewoon niet meewerken! Ik wist dat die Xio's niet te vertrouwen waren!' Zendra nam naast haar broer plaats. 'Heb nou nog even geduld, misschien waren wij wel verkeerd en gaan die Xio's helemaal niet naar de bergen.'

Op dat moment ging de deur open. Marlies en Römer kwamen binnen. Stan keek op. 'Marliesje! Fijn je weer te zien!' Ze gaf hem een kus op zijn wang en glimlachte. 'Gaat het al wat beter papa?' Vroeg ze. 'Ik probeer me ertegen te verzetten.' Zei hij dapper. 'Wat kom je doen?' Gromde Staener. Marlies zuchtte. 'Afscheid nemen. Römer en ik vertrekken.' Stan zette zich recht en stapte naar haar toe. 'Ga je nu al?' Ze knikte. 'Sorry, onze beslissing staat al vast.' Er ontsprongen tranen uit de ogen van Stan. Ze gaf hem een stevige omhelzing om hem te troosten. 'Doe je wel voorzichtig?' Ze knikte. 'Geen zorgen, ik pas wel op.' Ze keek even om zich heen. 'Waar is Core? Ik wil even met haar praten. Als ze Römer ziet vliegt ze naar zijn keel.' Staener grinnikte. 'Ze zal niet zo snel naar zijn keel vliegen. Jouw zusje is hier niet meer.' Marlies schrok en baalde als reactie haar vuisten. 'Waar is ze dan?!' Op dat moment ging de mobiel van Staener. Op het scherm verscheen de naam van Tano. 'Dat zullen we nú te horen krijgen...'

Heeeey mensen! Genoten van het hoofdstuk? Vergeet niet te stemmen en te reageren! Danku!!! Tot snel!!