Vrijheid

13.

Jonas ontwaakte slaapdronken nadat hij kinderen had horen roepen. Hij stapte naar het raam toe en schoof het gordijn aan de kant. Het felle ochtendlicht brandde in zijn ogen. Op het plein zag hij enkele kinderen lopen. Sommige ouder, anderen nog piepklein. Enkele kinderen liepen al lachend achter elkaar aan, terwijl er ook andere waren die liever niet actief waren en gewoon wat zaten te kletsen op een bankje. Jonas werd er op één of andere manier vrolijk van. Hij draaide zich van het raam weg en bestudeerde de kamer. Core was verdwenen. Meteen schoten de zorgen hem in het hoofd. Er zou toch niets gebeurd zijn? Staener zou toch niet... En wat met die Atla? Jonas spurtte meteen de trap af. 'Geen paniek Core, ik ben-' maar er was helemaal geen reden om bang te zijn. Het was doodstil in het huis. Stan zat aan de tafel de krant te lezen en Zendra dronk tegenover hem intussen haar kopje koffie leeg. Beiden keken ze Jonas niet-begrijpend aan. 'Is er iets?' Vroeg Stan uiteindelijk. 'Euh, waar is Core?' Vroeg hij. Zendra grinnikte. 'Iemand is verliefd...' 'Niet waar!' Reageerde hij meteen. Zendra kantelde haar hoofd schuin. 'Ah nee? Vertel me dan eens: waarom zo geïnteresseerd?' 'Ik maak me gewoon zorgen om haar, ze is een soortgenoot. Wij zijn er om elkaar te beschermen, ik laat haar niet vallen.' Zei hij schouderophalend. 'Je hoeft je in ieder geval geen zorgen te maken om Core, ze heeft les nu.' 'Van die pedofiel zeker?' 'Pedofiel?' Vroegen Zendra en Stan in koor. 'Ik zei het gisteren toch: hij misbruikt d'r.' Stan schoof zijn stoel naar achter en zette zich al kuchend recht, hij was nog steeds ziek. 'Als mijn meisje zich hier niet thuis zou voelen omdat Staener haar misbruikt of wat dan ook, dan had ze me dat al lang verteld.' 'Daar ben ik nog niet zo zeker van... Staener doet het intussen al lang, vertelde ze. Er zijn zelfs bewijzen! Gisteren vond ik nog een briefje op zijn kamer waarin stond dat hij haar vandaag zou verkopen aan een man die Atla zou heten.' 'Maar als dit echt is... Waarom hield ze het verborgen? Core verteld me altijd alles: haar avonturen, haar geheimen, haar roddels, haar dromen...' 'Maar ze zwijgt over haar nachtmerries en haar angsten.' Gokte Jonas. 'Ik kan het niet geloven...' Mompelde Stan. 'Ze vertelde het misschien nooit omdat ze bang was dat je haar niet zou geloven... Maar ik denk dat het vooral door Staener komt. Hij zet haar onder druk zodat ze niets zou vertellen. Hij sluit haar op in angst en in pijn! Hij zal alles ontkennen, maar als hij Core vandaag mee wil nemen naar het adres van die Atla, dan weet je dat ik hier niet degene ben die liegt!' Stan vouwde zijn krant weer dicht en legde die aan de kant. 'Ik wil hier niet over discussiëren, niet waar mijn dochter niet bij is.' 'Dat begrijp ik, het spijt me dat ik je hier zo mee overval... Je kent me nog niet eens.' Er verscheen een glimlach op het gezicht van Stan. 'Jawel... Ik ken jou wel. Jij bent de engel die Core zocht, de beschermengel waarover ze droomde. Ik weet dat jij mijn grote meid gelukkig maakt. Dus doe me een klein plezier en bewijs me dat ze in goede handen is. Wanneer ik je helemaal vertrouw en zie dat ze echt gelukkig met je is, krijgen jullie een eigen kamer in Kret dan heeft ze geen last meer van Staener.' 'Core en ik vormen geen stel...' Gaf Jonas stil toe. 'Ben je nu serieus?! Zij houdt van jou! En jij van haar! Neem initiatief! Vertel haar wat je voelt! Ik weet zeker dat ze zal instemmen.' 'Maar we kennen elkaar nog maar pas, het is te vroeg!' Stan stapte naar hem toe en legde zijn handen op Jonas schouders. 'Straks is het te laat en is iemand anders je voor, zoals Joris.' 'Maar hoe moet ik het haar vertellen? Ik heb dat nog nooit gedaan!' Stan lachte. 'Het is niet zo moeilijk, vertel het haar als jullie met z'n tweetjes even alleen zijn. Op haar kamer bijvoorbeeld!' Jonas wreef door zijn haren. 'Óf ik vertel het haar zometeen, als ze binnenkomt. Dan heb ik het haar verteld en dan ben ik ook minder nerveus.' 'Goed plan.' Knikte Stan.

Jonas ging voor de deur staan. 'Ga je wachten?' Vroeg Zendra al lachend. 'Ja natuurlijk.' Antwoordde hij doodnormaal. 'Dan mag je wel nog even wachten... Ze blijft nog zeker zes uur weg.' 'Zes uur?!' 'Ja, ze heeft een hele dag les.' Jonas stapte radeloos door het huis. 'En... Wat moet ik dan doen? Zes uur?' 'Zwijgen en je op de achtergrond begeven.' Zei ze snel. 'Nee, ik heb een beter taakje voor je. Heeft Core je al verteld over Kai, Léa en Zabou?' Vroeg Stan. 'Die drie Xio's waar ze soms voor zorgt?' Stan knikte. 'Wel, die hebben vandaag geen les en aangezien ik vermoed dat ze zich zullen vervelen kan jij misschien wat leuks met hen gaan doen.' 'Zoals?' Vroeg hij. 'Je kan ze blij maken met het minste, zolang je ze maar aandacht schenkt.' 'Dat kan ik wel.' Stan glimlachte. 'Goed zo, ze bevinden zich in blok A, je zal het wel zien. Elk gebouw is ingedeeld in blokken en elk gebouw bezit een plein. Leerlingen worden onderverdeeld volgens leeftijdsgroepen. De jongste zitten in blok A.' 'En in welke blok zit Core?' 'Zij zit in blok C, en wanneer ze twintig is gaat ze naar blok D, de laatste.' 'En... Wat daarna?' 'Daarna moeten ze Kret verlaten en worden ze de wereld ingestuurd met hopelijk een diploma om deel te kunnen nemen aan het bedrijfsleven.'