Vrijheid

20.

Jonas stribbelde tegen en deed er alles aan om uit de grip van Staener te komen. 'Jij blijft hier!' Gromde Staener. Jonas schopte met zijn benen wild in het rond. 'Laat me met rust!' Riep hij. Joris, die alles had gezien maar zich schuil had gehouden, kwam met een grote grimas naar hun toe. 'Zal ik je helpen Staener?' Vroeg hij gniffelend. 'Grijp dat touw en maak z'n handen ermee vast.' Beval Staener. Joris knikte en voerde het bevel van Staener uit. Jonas wist Staener een trap tegen zijn knie te geven waardoor hij door elkaar zakte. Hij kon vluchten! Hij wou het terrein uitrennen, maar Joris had zijn poging tot vluchten snel opgemerkt. Hij greep Jonas nog net op tijd vast. 'Ga je achter Core aan, Cupido?' Lachte hij en trok aan de haren van Jonas. Jonas schreeuwde het uit en zakte door zijn benen. Joris bleef hem vast houden. 'Geen paniek... Zolang jij hier blijft keert Core weer terug.'

Ondertussen raasde Yellow met Core op haar rug door het bos. Core dacht de hele tijd aan Jonas. Wat was hij van plan? Waar bleef hij? Wat zou er gebeurt zijn? Ze hield zich stevig vast om haar evenwicht te kunnen bewaren toen Yellow na het horen van de donder nóg sneller ging. 'Rustig!' Suste Core bang. Het paard stopte plots onverwachts waardoor Core naar voren vloog, recht een meer in. Ze ging even onder, maar kwam al snel boven water. Al snakkend naar adem keek ze het paard aan. 'Waarom stopte je?!' Riep ze, ook al rekende ze niet op een antwoord. 'Nou, wel bedankt voor de fijne landing... Ik was toch al nat.' Ze klom uit het water, maar Yellow duwde haar er terug in. 'Wat is jouw probleem?!' Riep Core onbegrijpelijk. Yellow hinnikte alsof ze wou dat Core achterom zou kijken. Core draaide zich langzamerhand om. Haar mond viel open en haar ogen werden groot. 'Wow...' Was het enige wat ze kon uitbrengen. Een waterval liep over rotsen, die bedekt waren met prachtige bloemen en planten, het water in. Het leek wel een paradijs. Ze kon hier uren naar kijken! Ze gaf haar ogen de tijd om alles te bestuderen. Dit was de plek uit haar dromen. 'Dit is beeldschoon...' Zei ze verwondert.

'Wat doe jij hier nou?' Geschrokken draaide Core zich weer om en volgde het geluid van een stem die uit een boom leek te komen. Plots sprong er een meisje uit de boom. Ze herkende haar! Dit meisje had ze gezien toen Jonas en enkele andere Xio's haar wouden redden van Staener. 'Wat doe je hier?' Herhaalde ze dreigend. 'Jonas heeft me geholpen te ontsnappen.' Het meisje zuchtte. 'Ik dacht dat je helemaal niet vrij wou zijn, dat je veel liever opgesloten werd door een stel pedofielen.' Core klom uit het water. 'Nee, je snapt het niet. Ik woonde bij Staener en mijn vader ook. Hij is doodziek, ik kon hem niet achterlaten.' 'En nu wel dan?' Siste ze. 'Nu moest ik wel... Als ik niet gevlucht zou zijn, dan zou ik binnenkort achter slot en grendel gezeten hebben.' Ze bestudeerde Core van top tot teen. 'Hoe weet ik dat je te vertrouwen bent? Je lijkt me een verrader.' Core schudde snel haar hoofd. 'Ik ben geen verrader. Ik ben Core, een Xio net als jij.' Ze stak haar hand uit. 'Ik ben Alice.' Gromde het meisje en schudde haar de hand. 'Je wist te ontsnappen uit Voltia, niet waar?' Vroeg Core. 'Fout. Voltai hield me gevangen maar verkocht me aan een dronken man die het me niet moeilijk maakte om te ontsnappen.' Verbeterde Alice haar. 'Dan heb je geluk gehad.' Zei Core. 'Ik greep gewoon mijn kans, meer niet. En doe me alsjeblieft een plezier en ga niet de hele tijd vragen lopen stellen ik kan daar niet tegen.' 'Nou, jij bent erg sociaal.' Zei Core sarcastisch. 'En jij bent irritant.' Siste Alice. 'Ik wil geen ruzie met jou, we hebben elkaar misschien nog nodig.' Alice knikte. 'Ja, als we een voedseltekort hebben dan ben jij de eerste die ik verslind.' Core rolde met haar ogen. Die Alice irriteerde haar nu al. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' Vroeg ze terwijl ze Alice door het bos volgde. 'Wat zei ik net? Géén vragen!' 'Als ik geen antwoorden krijg, dan blijf ik hier staan.' Protesteerde Core, maar Alice deed niet eens moeite om achterom te kijken. 'Wat jij wil, ik zal je niet missen.' Core bleef even staan, maar besefte al snel dat ze geen enkel idee had waar ze heen kon gaan dus rende achter Alice aan. 'Al terug?' Grinnikte ze. 'Ik moest toevallig dezelfde kant uit...' Verzon Core snel. 'O ja, natuurlijk.' Grijnsde Alice sarcastisch.