40.

24 2 0
                                    

Gelukkig werd er niet gevochten. Joris besloot hen geen aandacht meer te geven en ging weer terug naar het labo. Jonas liet ondertussen Yellow weer vrij. Tegen de avond deed iedereen weer alsof er niets was gebeurd en Jonas die verlangde naar de douchebeurt met Core. Hij zat te popelen, hij werd er haast opgewonden van. Maar Core wou eerst haar huiswerk doen. Terwijl ze geconcentreerd achter haar bureau aan het werken was, kon Jonas haar niet met rust laten. Hij kon niet blijven stilzitten, echt een klein kind met te veel energie. Hij dartelde in het rond en kwam zowat iedere vijf minuten vragen of ze nog veel werk had. Core's antwoorden kwamen er dan ook steeds nijdig uit. 'Nee Jonas, nee! Ik moet nog twee pagina's doen! Kan je me dan echt geen vijf minuten met rust laten?' Ze was niet boos, maar wel geïrriteerd. 'Kan ik helpen?' Vroeg hij behulpzaam. 'Nee.' Antwoordde ze kortaf. 'Weet je het zeker?' 'Ja!' 'Oké...'

Wanneer ze eindelijk klaar was, gingen ze samen naar de badkamer. De badkamer was niet groot, maar dat was ook niet nodig. Jonas kleedde zich meteen uit. Hij had maar een paar seconden nodig om zijn kleren uit te trekken. 'Ik ben klaar!' Riep hij enthousiast en toonde haar met trots zijn naakte lichaam. Core moest lachen. 'Je hebt er duidelijk zin in.' Knipoogde ze. 'Dat komt door die hormonen.' Zei hij snel. 'Dat zal wel...' Lachte ze terwijl ze met haar ogen rolde. 'Ga je je nog omkleden?' Jonas durfde het haast niet te vragen, maar hij was dan ook zo ongeduldig. Zijn lach verdween toen hij zag dat Core plots heel stil werd. Ze staarde naar de grond en was plots niet meer de opgewekte meid die hij kende. Hij legde een hand op d'r schouder. Nog voordat hij haar iets kon vragen, was ze hem al voor. 'Ik doe het wel hoor, ik moét van mijn angst afkomen. Staener heeft me al genoeg trauma's bezorgd, ik moet ervan af! Maar... Beloof je wel dat je-' Jonas glimlachte. 'Ik beloof dat ik van je af zal blijven.' 'Nee, je mag wel aan me komen, maar ik wil het opbouwen. Je moet beloven dat je niet te snel gaat, goed?' Jonas knikte. 'Natuurlijk, jij geeft je limiet aan.' 'Deal.' Ze trok haar topje over haar hoofd en maakte daarna de knop van haar jeans los. Toen ze ook haar broek uit had, twijfelde ze wel nog even. Jonas merkte haar angst op, haar onzekerheid. Hij ging op zijn knieën voor haar zitten en legde zijn handen op haar heupen. Hij gaf haar een kus op haar buik, net boven haar navel. Hij liet zijn handen over haar vorm gaan en bleef haar intussen kusjes geven. Ze genoot ervan en streelde door zijn haren. 'Mag ik?' Vroeg hij haar terwijl hij op het punt stond haar slipje uit te trekken. Ze knikte, maar zei niets. Hij ging heel voorzichtig te werk alsof ze van glas was. Toen hij dat had gedaan ging hij achter haar staan. Hij deed hetzelfde, alleen dit keer bij haar rug. Hij schoof haar blonde haren aan de kant en gaf kusjes op haar rug. Hij wreef over haar schouders en ging al strelend verder naar de sluiting van haar beha. Het was een hele uitdaging om dat ding open te krijgen. Hij lachte met zijn eigen gepruts en ook Core moest lachen om zijn onhandigheid. De spanning vloeide uit haar lichaam. Ze duwde zijn vingers zachtjes weg en maakte haar beha voor hem los. Ze draaide zich weer naar hem toe en kuste hem. 'Je bent zo mooi.' Hijgde hij. Ze bloosde en bleef hem kusjes geven. 'Wat is er stoere jongen, bang om mijn lichaam aan te raken?' Vroeg ze al lachend toen Jonas wat weerhoudend werd. 'Ik ben bang dat ik te snel voor je zal gaan. Ik wil dat je geniet en niet afziet, ik wil niet dat je deze momenten zal haten omdat je dan weer terug denkt aan dat monster. Ik ben bang om je te kwetsen.' Ze schudde haar hoofd. 'Maar liefje toch, ik zal het wel zeggen hoor als je iets doet wat ik liever niet wil. Je handen zijn zo warm en ik wil dat je me stevig vasthoud, me verwend met warme kusjes zoals je net deed. Ik ontspande ervan, na al die jaren kan ik eindelijk nog eens genieten van de liefde van een ander die ik zelf ook graag heb.'

Nadat ze gedoucht hadden, doken ze meteen het bed in. Ze deden niets, enkel elkaar wat verwennen met zachte aanrakingen en kusjes. Jonas bezorgde Core zelfs een zuigzoen in haar nek die duidelijk zichtbaar werd, maar ze vond dat helemaal niet erg. 'Jouw puberteit, hoe was die eigenlijk?' Vroeg Core op het moment dat Jonas' hoofd in haar nekholte lag. Hij streelde intussen over haar buik en speelde met zijn vinger in haar navel. 'Hoe bedoel je?' Vroeg hij grinnikend. 'Nou ja, de jongetjes van twaalf van tegenwoordig zijn ontzettend geïnteresseerd in het vrouwenlichaam. In hun kamers vind je steeds meegesmokkelde erotisch getinte magazines of gewoonweg afgedrukte foto's van sexy vrouwen. Zij werden grootgebracht met de media en beïnvloed door de andere studenten hier op Kret. Ik vraag me af; als je van kleins af aan eenzaam door de wildernis trekt als twaalfjarige, heb je dan ook die verlangens? Heb je dan ook nood aan die opwinding?' Jonas haalde zijn schouders op. 'Ik was er niet zo mee bezig. Je hebt andere dingen aan je hoofd zoals overleven. Maar uiteraard denk je wel na over je toekomst. Of je ooit wel de ware zou vinden, of je ooit kinderen zou krijgen,... En ik had dan ook nog eens een overdosis hormonen zeg maar. Soms verlangde ik er wel naar, maar ik miste het niet omdat je het niet kent zeg maar. Ik bedoel als eenzame twaalfjarige denk je heus niet aan seks.' Ze streelde langs zijn wang. 'Maar nu wel hé?' Hij glimlachte. 'Dat kan ik niet ontkennen. Je moet weten dat je het er niet beter op maakt met dat lichaam van jou! Man, ik moet wel de gelukkigste persoon van de hele wereld zijn dat ik jouw vriendje ben.' 'Dat moet je zeker!' Lachte ze. Ze kusten elkaar weer. Hun kus werd heviger en heviger en... Plots werd de deur van Core's kamer opengeslagen. Het was Staener. Hij trok grote ogen toen hij hen zag. Core slikte even, maar Jonas ging kneep zachtjes in haar hand om haar gerust te stellen. 'Core,' zuchtte Staener,' ik wil dat je even met me meekomt. Het gaat over Léa.' Core schrok. Wat was er met Léa?! Ze sprong recht en vergat dat ze nog naakt was. 'Wat is er met haar?!' Vroeg ze bezorgd. 'Kom.' Zei hij, maar Jonas hield hem tegen. 'Ik blijf erbij. Ik vertrouw jou niet.' Staener schudde zijn hoofd. 'Ik blijf wel van d'r lijf af. Ik heb liever niet dat je erbij bent Jonas, ik wil een rustig gesprek. Enkel tussen Core en mij.'

Jonas had niet bepaald een keus. Core kleedde zich snel om en ging met Staener naar zijn kamer. 'Wat is er nu met haar?' Vroeg ze ongeduldig. 'Met Léa is er niets.' Zei hij en zette zijn bril af. 'Wat wil je dan van mij?! Ga je me weer misbruiken?!' Hij schudde zijn hoofd. 'Core, ik wil dat je iets voor me doet.' Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Waarom zou ik?' Hij legde een hand op haar schouder. 'Omdat het het leven van Stan kan redden.' Haar mond viel een beetje open. 'Wat wil je dan dat ik doe?' Stotterde ze ongelovig. 'Ik wil dat je liegt, maar het is een leugen om bestwil. Stan overleefd het deze week niet als we niets doen. Het is me nog niet gelukt om een geneesmiddel te maken met het bloed van Jonas, maar... We kunnen doen alsof. Ik geef hem dan het geneesmiddel gemaakt van de chemische stof uit de ogen van een alreeds dode Xio. Dat accepteerde hij nooit, maar hij hoeft het ook niet te weten. Hij moet geloven dat het afkomstig is van Jonas' bloed en Jonas moet dat ook geloven.' Ze keek hem verward aan. 'Hier zit wat achter... Ik weet dat je Stan dood wil, zo wordt Kret van jou.' Hij schudde snel zijn hoofd. 'Als Stan het niet overleefd krijg ik problemen met Jonas. Wat als hij weer zulke gedragwisselingen krijgt?! Hij zal me vermoorden!' Core grijnsde. 'Ben je nu bang van Jonas?' 'Core, luister. Als Jonas gelooft dat zijn bloed sterk genoeg is om mensen te genezen gaat hij eindelijk geloven dat hij echt Jonathan is! En als hij dat gelooft dan-' 'dan wat?!' Vroeg ze toen hij zijn zin abrupt stopte. 'Dan... Niets.' Zei hij alsof het een uitvlucht was. 'Alsjeblieft Core, gewoon eens liegen. Dat is toch niet moeilijk?' 'Voor jou niet nee.' Beet ze. Staener hield zijn hoofd schuin. 'Je zou niet alleen ons helpen, maar ook Jonas. Hij zal trots zijn en gelukkig.' Core keek hem boos aan. 'Ik ga echt niet liegen en zeker niet tegen Jonas! Dan geef ik hem valse hoop!' Staener legde zijn handen op haar schouders. 'Luister, als jij ons helpt dan-' 'Waag het niet me te manipuleren. Ik doe het niet!' Ze rende zijn kamer uit en sloeg de deur met een harde klap achter zich dicht. Staener schudde zuchtend zijn hoofd. 'Arme meid... Als zij niet wil helpen dan zal ze de gevolgen maar moeten dragen!' Vervolgens nam hij zijn mobiel en belde naar Joris...

Heeeey mensen! Genoten van het hoofdstuk? Vergeet niet te stemmen en te reageren! Ik heb binnenkort examens en daardoor kan het zijn dat publiceren wat langer duurt... Maar ik schrijf verder wanneer ik kan! Dus tot snel!!!

VrijheidWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu