Vrijheid

3.

Zendra stond op het punt om de trekker over te halen en het arme meisje neer te schieten, maar Stan duwde de revolver uit haar handen. 'Wat doe je?!' Schreeuwde ze naar hem. 'Je gaat dit meisje toch niet vermoorden?!' 'Waarom niet?! Het is een Xio!' Kaatste ze terug. Stan negeerde zijn vrouw en stapte voorzichtig naar het meisje toe. Het kleine meisje met de blonde lokken deinsde bang achteruit terwijl de tranen over haar wangen gleden. Hij ging voor haar op zijn hurken zitten. 'Ssttt... Niet bang zijn. Ik doe je geen kwaad...' Glimlachte hij. Het meisje kreeg een gevoel van vertrouwen door zijn glimlach. 'Hoe heet je?' Vroeg hij. 'Core...' Antwoordde ze verlegen. 'Waar zijn je ouders?' 'In het bos.' 'Dan zullen we ze voor je zoeken, oké?' Stan zette zich recht en wou meteen aan de zoektocht beginnen, maar het meisje begon plots heel hard te huilen. 'Ze zijn dood...' Stan keek het meisje aan en voelde zelf tranen opkomen. 'Mijn arm klein meisje...' Hij tilde haar op en wreef door haar haren die nat waren van de regen. Hij probeerde haar te troosten, maar Core was helemaal van slag. Ze had moeten toekijken hoe een rover haar ouders neerschoot om er vervolgens met al het eten dat ze bij zich hadden te vluchten. Core had toen gedaan alsof ze dood was en was in het bloed van haar ouders gaan liggen. Ze was ontzettend bang en ontroostbaar.

Stan droeg haar naar binnen. Toen Staener het meisje zag, wou hij ook meteen naar zijn wapen grijpen maar Stan hield hem tegen. 'Geen moorden in mijn huis!' Gromde hij. 'Wat ben je met deze Xio van plan?! Kijk naar d'r! Ze is zo zwak! Urgh, ik kan hier niet tegen!' 'Doe eens normaal! Het is gewoon een meisje hoor!' 'Het is een Xio.' Verbeterde Staener hem meteen. 'Alsjeblieft... Doe voor één keer eens niet zo racistisch...' Hij zette het meisje op de tafel en nam daarna een handdoek. Hij droogde haar haren en wreef met de handdoek de modder en het bloed van haar gezicht. 'Wat ga je nou doen Stan?' Vroeg Zendra met een boze blik. 'Ik ga haar opvoeden, ik word haar nieuwe vader.' Zendra trok grote ogen. 'Nee! Dat gaat niet door! Jij neemt die Xio niet in huis!' Beval ze. 'Dit blijft nog altijd mijn huis... Maar maak je geen zorgen, jij hoeft niet voor haar te zorgen. Ze is mijn verantwoordelijkheid.' Zendra wou tegenspreken, maar Staener gaf haar een klein duwtje in haar zij. 'We kunnen haar gebruiken... Voor verder onderzoek...' Zendra keek naar het meisje. Core werd plots interessanter...

De volgende dag ging Jonas samen met zijn moeder naar de grote stad. Helena sprak enkele mensen aan en vroeg hen vriendelijk of ze een gevlochten bandje wouden kopen, maar de mensen negeerden haar en wandelen snel weg. Ook de kleine Jonas probeerde het een paar keer. Hij huppelde dan met de bandjes in zijn hand naar enkele mensen toe, maar hij kreeg enkel nijdige blikken. 'Wij zijn niet geïnteresseerd!' Gromde een vrouw terwijl ze haar man met zich meetrok. 'Keer terug naar je dorp!' Siste een man naar hem. Er werd letterlijk in zijn gezicht gespuwd. 'Waarom doen ze allemaal zo onvriendelijk?' Vroeg hij aan zijn moeder. 'Ze mogen ons niet...' antwoordde ze en gaf de moed op. Een hele avond had ze gevlochten en het bracht helemaal niets op. De teleurstelling op haar gezicht maakte Jonas ongelukkig. Hij vond het nooit leuk als iemand verdrietig was en zeker niet als het zijn moeder was. Hij nam haar hand en wreef over haar knokkels. Helena keek naar haar zoon. De tranen dropen van haar af en maakten plaats voor een warme glimlach. Ze ging op haar knieën zitten en sloeg haar armen om Jonas heen. 'Alles komt goed... Alles...' Fluisterde ze hoopvol.

'Sta op.' Beval plots een vreemde stem. Helena sprong meteen recht en keek de persoon aan die haar aansprak. Het was een oude man en hij droeg een lange regenvest die bijna over de grond sleepte. 'Verkoopt u goederen?' Vroeg hij terwijl hij zijn ogen tot spleetjes kneep. 'Ja! Ik verkoop gevlochten bandjes!' Met een trotste glimlach toonde Helena de man de bandjes die ze vlocht. De man richte zijn blik op de bandjes en daarna weer op Helena. Hij haalde plots een aansteker tevoorschijn. Zonder waarschuwing stak hij de bandjes in brand. Helena liet ze meteen uit haar hand vallen voordat het vuur haar kon verbranden. 'Gek!' Riep ze uit. De man grijnsde. Hij zette zijn voet op de bandjes waardoor het vuur uitging. Hij trapte als laatste nog eens heel goed door om er zeker van te zijn dat hij ze helemaal vernietigd had. Helena wou niet weer huilen, al voelde ze wel tranen opkomen. Ze keek naar de man. Hij grijnsde nogmaals. Helena pikte dit niet en sloeg de man zo hard als ze kon op zijn wang. Enkele omstaanders zagen het. 'Die Xio sloeg hem!' Riepen ze uit. Dit zou niet goed aflopen, wist Helena. Zij werd als schuldige verklaard...

'647 Euro?!' Riep Johannes woest. 'Ik kon me niet meer bedwingen... Het was zijn grijns. Ik moest slaan...' Probeerde Helena uit te leggen. 'Een boete van 647 euro voor zinloos geweld?! Helena?! Dit is een ramp! Je gaat toch niet slaan wanneer je omgeven wordt door mensen?!' 'Hij verbrande mijn goederen en daar zei niemand wat op!' 'Natuurlijk zeggen ze daar niets op! Alsof een Xio hen wat kan schelen...' Helena wreef de tranen uit haar ogen. 'Het spijt me Johannes...' 'Daar zijn we niets mee, maar dat geld... Dat hebben we nu niet, niet in deze crisis...' 'Wat nu?' 'Ik weet het niet Helena!' Riep hij overstuur. 'We vinden wel een oplossing.' Probeerde ze hoopvol te zeggen, maar Johannes schudde zijn hoofd en wreef radeloos door zijn haren. 'Ik vrees ervoor Helena... We begeven ons in een vreselijke toestand.'

Het meisje Core had ervoor gezorgd dat Stan Zendra uit het oog verloor. Hij had voor het eerst eens niet bij Zendra geslapen, maar deelde zijn bed met Core. Zendra had op de zetel moeten slapen. Die kleine Xio kreeg meer aandacht en ze was er nog maar één dag! Stan zorgde goed voor Core, alsof hij haar vader was. 'Ik haat haar nu al...' Gromde Zendra tegen Staener die dezelfde mening deelde. 'Hier is geen plaats voor een Xio!' Stemde hij in. 'We kunnen haar gebruiken voor onderzoek, maar dan moeten we haar doden...' 'Nee, we gaan haar niet doden, niet nu... Stan doet me wat als ik dat zou doen.' Zendra ging wat dichter tegen haar broer staan. 'Ik heb een ander plan,' begon ze al fluisterend,' ik ga een oproep doen in de media waarin ik mensen vraag om lid te worden van Voltiai.' 'Voltai?' Vroeg Staener fronsend. Dat was hun achternaam. 'Ik richt mijn eigen organisatie op: Voltai. Een organisatie tegen de Xio's. Ik ga de mensen overtuigen om ze te haatten, ik ga ze overtuigen om oorlog te voeren.' 'Je wilt een oorlog starten?' Zendra knikte ter bevestiging. 'Het is afgelopen met dat volk...'