Vrijheid

16.

Jonas en James vochten al plagend in het duistere gebouw van TenBel terwijl een donkere schaduw over hun heen verscheen. Het kuchte en z'n echo bleef even ronddwalen door het gebouw. James en Jonas stopten meteen en keken geschrokken naar de persoon die voor hun neuzen stond. 'Atla?!' Riep Jonas meteen. Atla trok een wenkbrauw op, maar zei niets. 'Hoe vond je ons?' Vroeg Jonas meteen. 'Ik zag jullie vertrekken op de rug van een paard... Ik hoefde enkel de hoefsporen te volgen.' Jonas kroop overeind en ging tegenover Atla staan. 'Wat wil je van ons?' Vroeg hij met een boze blik. 'Ik kom wraak nemen, dat meisje waarmee ik vandaag zou afspreken was het meisje van mijn dromen! Vandaag zou ik haar eindelijk zien, eindelijk zou ze van mij zijn... Maar nee! Jullie Xio's moesten er weer tussen komen!' Riep Atla gefrustreerd. 'Hé, Van Core moet je afblijven!' Beet Jonas. 'O ja? Betekend ze zoveel voor jou dan?' Lachte Atla. Jonas baalde zijn vuisten. 'Of nee wacht... Het spijt me... Ze koos voor Staener en niet voor jou! Voor jou betekend ze misschien veel, maar voor haar beteken je niets!' Jonas wou Atla een klap verkopen, maar net op dat moment schokte het lichaam van Atla. Hij schreeuwde en bleef enkele seconden stokstijf staan waarna hij door zijn knieën zakte en met zijn ogen op de grond bleef liggen. De grijze grond kreeg op de plaats waar hij lag een rode kleur. 'Zo, daar hebben we geen last meer van.' Het was Alice die een pijl door de rug van Atla had geschoten. 'Wat doen we met zijn lichaam? Als de jagers in de buurt zijn en ze ruiken deze dode geur komen ze zeker naar hier!' Panikeerde James. 'We droppen hem gewoon in het meer hier wat verderop.' Zei Alice schouderophalend. 'Dat is onhygiënisch... Ik drink van dat meer, ik was me zelfs in dat meer.' Sprak Jonas tegen. 'Oh, dus jij drinkt van het water waarin je je wast? Erg hygiënisch zal dat toch ook niet zijn.' Grinnikte Alice. Ze had hem het zwijgen opgelegd. Thomma, die achter Alice stond, staarde met grote bewondering naar Alice. 'Je bent geweldig...' Zuchtte hij. Alice wreef door haar korte haren. 'Ik weet het, je hoefde me dat niet te vertellen.' Jonas kon niet meer tegen haar gedrag. 'Waarom doe jij zo tegen ons?!' 'Ik wil gewoon laten zien wie hier de leider is, jij niet in elk geval. Ik hoef niet veel moeite te doen om jou te laten zwijgen.' Knipoogde ze. 'Urgh, alsof iemand jou als leider wil...' Thomma greep meteen de arm van Alice vast. 'Ik wil haar als leider, ik wil!' James en Jonas keken elkaar aan. Thomma was gedrogeerd door zijn liefde voor Alice, het was vreselijk. 'Blijf van mijn lijf!' Riep Alice en duwde Thomma met een krachtige duw meteen van haar af. 'Als je mij niet accepteert, verdwijn dan!' Riep ze naar Jonas. 'Goed, ik zal verdwijnen. Maak je geen zorgen om mij.' Hij wou TenBel verlaten, maar James greep naar zijn arm. 'Jonas, je gaat toch niet weg? Je laat je toch niet doen door haar?!' Jonas schudde al glimlachend zijn hoofd. 'Nee, ik ga niet weg voor haar, ik ga weg voor Core. Ze heeft me nodig.' James grijnsde. 'Ga voor de liefde man, het is het mooiste wat er bestaat. En als ik je terugzie dan wil ik dat je vijf kinderen hebt!' Lachte hij. 'Komt voor elkaar.' Knipoogde Jonas sarcastisch en rende het gebouw uit.

Toen Marlies en Römer alweer weg waren, besloot Core om nog even langs te gaan bij Kai, Léa en Zabou. Ze nam zoals beloofd nog een portie eten mee. Ze wandelde naar blok A.

Toen ze de deur van hun kamer opende, schrok ze van de puinhoop. Kleren lagen in het rond verspreid, afval slingerde in het rond en de kinderen waren wild gedrag aan het vertonen. Ze sprongen op bedden, liepen in het rond, dit had Core niet zien aankomen. 'Stilte! Ruim deze rommel ommiddelijk op! Weten jullie wel hoe laat het is?! Jullie moesten eigenlijk al slapen!' Riep ze. 'We waren nog niet moe, kijk Core we spelen dat ik Jonathan Ten ben en Kai is dan de gemene president en-' 'Zabou... Het spijt me dat ik jullie spel onderbreek, maar het is echt tijd om te gaan slapen jullie kunnen morgen nog altijd verder spelen.' Onderbrak ze terwijl ze al wat rommel bijeen raapte. 'Oké dan...' Jammerden ze alle drie in koor en gingen alvast in hun bedden liggen. 'Vanwaar komt trouwens al die energie? Ik dacht dat Jonas jullie een hele dag had beziggehouden?' Vroeg Core. 'Heeft hij ook, alleen inspireerde hij ons met zijn verhalen. Ze waren zó graaf dat we ze gewoon moesten naspelen!' Riep Kai. 'Laat me raden het waren gewelddadige verhalen?' Ze knikten. 'Dan wordt het nu tijd dat ik jullie wat kalmerende verhalen ga vertellen...' Zuchtte ze. 'Ja, verhaaltje!' Riepen ze enthousiast in koor. Core zette het eten op het kastje in hun kamer. 'Ik zet het eten hier, dat is dan voor morgenvroeg.' 'Oké!'