Vrijheid

32.

Jonas fronste zijn wenkbrauwen en zette een stap dichter naar Zendra toe. 'Wat bedoel je precies? Ik weet prima wie ik ben! Ik ben Jonas Ten en ik ben de zoon van-' 'Ja, ja, dat weet ik... Maar een naam zegt nog niet wie je bent.' Onderbrak ze hem. 'Jouw ouders noemden je misschien wel Jonas, maar volgens J. Parker, die wetenschapper, heb je geen naam. Het is een hele ingewikkelde studie en ik weet dat je vol vragen zal zitten, maar ik zal het even kort uitleggen. Jonathan Ten, een legende voor velen, een mythisch persoon, een god eigenlijk waarvan er nooit echt bewezen is dat ie wel heeft bestaan, is echt. Jij bent het bewijs van zijn bestaan. Hij wou zijn volk beschermen en was en is nog steeds een echte god voor de Xio's. Hij stierf en na zijn dood ging niets meer goed met de Xio's. Ze werden uitschot. Nu exact vijfhonderd jaar later werd jij geboren. Jouw felle ogen had nog nooit iemand gezien. Je leek ook zo ontzettend hard op Jonathan, volgens het beeld van de Xio's, en zou de toekomstige leider worden. Je kan prima voor jezelf zorgen en wist te overleven op je eentje, al die jaren. Je kende Conimar door en door en was nog maar piepklein. Je kende alle verhalen van Jonathan en weet alles over hem zonder dat iemand jou dat ooit heeft verteld.' Jonas schudde zijn hoofd. 'Mijn vader vertelde me dat allemaal over Jonathan, ik wist niets over hem.' Zendra zuchtte. 'Je beeld je dat in jongen, je kende Jonathan. Je bént Jonathan. Je bent hem op een andere manier. Je bent hem in een ander lichaam, met een andere stem, een andere naam, maar een Spirit heeft geen naam. Jij wilt de Xio's beschermen en wil een opstand creëren tegen onze wetten en regels. Als zou blijken dat we gelijk hebben, dan ben jij een god, een god die ook Kalamus kan verdrijven.' Jonas kreeg er hoofdpijn van. Wat een onzin! 'Ik weet niet waar je het allemaal vandaan haalt, maar ik ben geen god of halfgod of wat dan ook! En al zeker geen Spirit! Of wat dat ook mag zijn...Ik ben gewoon Jonas. Ik ben gewoon. Gewoon gewoon.' Er verscheen een halve glimlach op het gezicht van Zendra. 'Jij bent alles behalve gewoon. We gaan je onderzoeken, vooral jouw gedrag. Jonathan had vreemde gedragwisselingen die heel opvallend waren. Hij was heel beschermend naar meisjes toe. Geen vreemde zou een meisje van zijn volk aanraken. Hij kon dan heel razend uit de hoek komen. Volgens velen was het uit jaloezie, maar volgens hem was het een waarschuwing voor de personen die hij niet vertrouwde. Hij was wel monogaam en week nooit af van de zijde van zijn vrouw. Hij kon zomaar van heel vrolijk naar heel razend transformeren als je maar één ding verkeerd zei. Hij had het gedrag van een hengst en de Spirit van een arend. Ik vermoed dat jij dat ook hebt.'

Jonas bleef zijn hoofd ongelovig schudden. 'Goed, als je me dan toch niet wil geloven... Dan gaan we dat toch gewoon even testen? Joris, doe een poging om Core aan te raken.' Beval ze. Joris knikte en stapte naar Core toe. Jonas reageerde meteen. Hij sprong beschermend voor haar en gaf Joris een dreigende blik. 'Blijf van d'r af!' Riep hij. Zendra pende alles neer en lachte. 'Joris heeft toch niets misdaan Jonas? Hij raakte haar nog niet eens aan!' Jonas keek haar nijdig aan. 'Ik vertrouw die kerel niet! Hij heeft geen respect voor meisjes en al zeker niet voor Core!' Op de één of andere manier was Jonas echt kwaad, bijna in staat om Joris met geweld te bestrijden. 'Waarom zo wantrouwig? Je kent Joris toch nog niet zo goed?' Vroeg ze. 'Ik weet hoe hij is en hoe hij met haar omgaat.' Siste hij. 'Jonas, kalmeer even alsjeblieft... Je reactie is erg overdreven. Je oordeelt te snel.' Joris grijnsde. 'Ja Jonas, ik zou Core toch nooit wat aan kunnen doen? Ik ken haar al zo goed als heel mijn leven! We hebben steeds in dezelfde klas gezeten.' Jonas kruiste zijn armen. 'Maak me niets wijs idioot, ik zag je wel. Ik zag wel hoe je haar vastgreep in het bijzijn van je vrienden, hoe je haar met jouw woorden probeerde te domineren. Jij herinnert je dat misschien niet meer, maar zoiets gaat niet zo snel van mijn netvlies af en al zeker niet bij dat van Core.' Joris wist niet wat hij moest zeggen. Hij bleef Jonas boos aanstaren. 'Respect, dat is wat jij moet leren!' Riep Jonas. 'Genoeg! Hou op met dat kinderachtig gedoe! Morgen laat ik de professor komen, dan kan je hem zelf ontmoeten.' Onderbrak Zendra hen.

Toen de rust was teruggekeerd en Joris naar zijn kamer was gegaan, mocht Jonas tot zijn verbazing bij Core slapen van Stan. Hij dacht dat het wel goed zou zijn als iemand over zijn dochter zou waken, dat ze in de armen van haar geliefde kon slapen. En dat gebeurde... Jonas sliep bij Core en had zijn armen om haar heen geslagen. Hij brieste zachtjes in haar hals, iets wat haar geruststelde. 'Hou me vast, de hele nacht.' Fluisterde ze terwijl ze haar ogen sloot. 'Ik laat je niet los, reken daar maar op.' Dat was het laatste wat Core hoorde voordat ze in slaap viel...

Heeey mensen! Genoten van het hoofdstuk? Vergeet niet te stemmen en te reageren! Dankjewel en tot snel!💕