Im Just His Wife ( Completed)

"SPECIAL CHAPTER"

2 years later...

Dalawang taong gulang na si Baby Mattew (Theo) at talaga namang nalampasan ko ang hirap bilang isang ina. Hindi pala talaga biro ang gumampan bilang isang ina sa anak mo lalo na't mag damagan ang puyat dahil may dinaramdam itong sakit o di kayay tinutubuan ng ngipin. Halos mawalan kana ng oras para ayusin ang sarili mo dahil todo hands on ako sa anak ko. Ayokong i-asa sa kasambahay namin. Naging ina pa ako kong yun ang ginawa ko diba? Kahit na nakakatamad bumangon ng madaling araw ay kailangan dahil halos nakasanayan mo ang oras ng gising niya dahil gutom.

I'm so proud to my self kasi naalagaan ko ng tama ang anak ko at lumaki siyang di sakitin pero hindi ko parin mai-aalis ang pagka hambing nito sa ama niyang masungit.

"Mahal?"- taray kong bumungad kay Marcus na dahan-dahan pa itong pumapasok sa aming silid.

Akala siguro nito tulog ako ehh nooh? Tsssk. Akala ba nito di ko napapansin ang madalas nitong pag-uwi ng dis-oras na ng gabie. Gigil niya talaga si Me ehhh -,-

"Anong oras na ha?"- taray kong tanong rito na naka cross pa ang kamay ko sa aking katawan.

" Ahh! Ehh, Mahal... Alas-onse na ng gabie..."- mahinang sagot nito sa akin.

"Ahh! Alas onse na noh? Ehh, kong maka-asta ka naman po ehh! Akala mo wala kang asawa at anak na naghihintay sa pag-uwi mo rin noh?"- bulyaw ko rito.

Buti nga at soundproof tong kwarto eh. Kahit mag taas ako ng boses ay hindi maririnig ng anak namin sa kwarto nito.

" Mahal, e kasi naman maramj akong tina-...."- agad kong pinutol ang sasabihin nito.

"Marcus! Sinasabi ko sayo.... Wag na wag mo akong pagsisinungalingan dahil hawak ko sa leeg ang sekretarya mo...."- sabay turo ko sa mukha niya. Napa-duko naman siya na tila takot na takot talaga ehhh.

" Hindi mo ba inisip na baka namatay na ako sa gutom kakahintay sayo ha?"- bulyaw ko pa rito.

Aakma sana siyang lalapit sa akin pero pinigilan ko siya. This time inis na inis na ako sa kanya. Nagawa na niyang magsinungaling sa akin ngayon ha...

"May babae ka noh? Sabihin mo lang Marcus. Hindi kita ipagkakait sa babae mo. Ipabahay ko pa kayong dalawa ehh. Sabihin mo lang ehh."- sabay tulak ko sa kanya.

Mas lalo tuloy akong nang-gigil sa kanya ehh. Mas lalo ko tuloy gustong umiyak dahil paano kong mayron nga talaga? Kami ang mag aadjust ng anak ko ganoon ba yun? Handa ko naman supportahan ang landi niya sa iba kong di pa siya nakokontento sa akin o sa amin ng anak niya.

"Hey,,!"- aniya na hinuhuli niya ang kamay kong sinasapak ang dibdib niya.

" Sabihin mo kasi sa akin. Kong may babae kang iba kaya ka ginagabi lagi ng uwi ehhh."- Sigaw sa kanya at this time pumatak na ang mga luha ko sa aking mata dahilan ng inis na nararamdaman ko sa kanya.

"Ano ba Mahal. Wala akong ibang babae..."- mahinahon nitong sabi sa akin. Hawak hawak na nito ang mga kamay ko.

" Sinungaling ka..."- bulyaw ko rito.

"Mahal, Listen to me please..."- paki-usap nito sa akin.

Pero patuloy lang ako sa pag-iyak sa harap nito.

" Alam mong ikaw lang ang babae ko. Mahal na mahal kita Mahal kayo ng anak natin. Can you please trust me. Diba sabi mo may tiwala ka sakin. Pero bakit ngayon pinaghihinalaan muna ako."- paliwanag nito.

"Dahil nagsinungaling ka sa akin."- sigaw ko rito. Naka-upo na ako sa dulo ng kama namin. Na pinapahiran ko ang mga luha ko sa mukha ko.

" Marami naman talaga akong inasikaso eh, hindi ako pumasok sa opisina ko dahil nasa opisina ako ni Ryan. Bumabawi lang ako sa kanya kasi halos dinodoble niya katawan niya noon para sa akin. At sa sobrang abala ko ay diko na nagawang tawagan pa si Michael kaya walang alam yun at kaya ako ginagabi ay dahil dumadaan pa ako sa opisina para dalhin ang mga paper works ko rito at dito na lang gawin. I'm sorry Mahal kong di ko man lang sayo nabanggit ito. Ayokong ma stress ka dahil alam kong pagod ka rin."- sunod-sunod nitong paliwanag sa akin.