The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

34.

Aaliyah (voor de mensen die het nog niet weten; Je zegt eeliejaa)

Wachten zit ik in de Starbucks, waar ik heb afgesproken met de jongens. Het is vijf voor dus ze kunnen elk moment komen. "Aaliyah!" Ik kijk om en zie een vrolijk meisje naar me toe komen rond de dertien. Ze komt tegenover me zitten. "Ik ben echt zoooo blij dat jullie een relatie hebben!" Ik glimlach breed. "Thanks!" "Ik zat te denken aan Reeciyah (MirtheOfficialx)" Ik hum nadenkend. "Ja...Die is wel leuk." Zeg ik met een lach op het einde. "Maar, ik heb zo afgesproken met vrienden; so..." Ze knikt. "Ik begrijp het, mag ik dan nog wel een foto?" "Tuurlijk!" Glimlach ik. Ik buig wat over tafel heen en maak en een selfie. "Doei!" Groet ik het meisje terug en ga weer goed zitten. Ja, ik weet dat ze ook fan is van NHC, maar als ik had gezegd dat ik met hun had afgesproken; zaten we hier morgen nog. Na nog een minuutje wachten komen ze alle drie binnen en gaan ze bij me zitten. Blake en George tegenover mij en Reece natuurlijk naast mij. We groeten elkaar en dan valt het stil. "So... Ik dacht aan gewoon wat kleren kopen?" Stelt George voor. "En schoenen, die van mij zijn helemaal afgetrapt." En ik leg een been op tafel. "Ja... dat zou wel handig zijn." Ik knik als antwoord op Blake. Ik ga weer recht zitten en leun wat tegen Reece aan die een arm om me heen heeft. "Oké, ik moet me inhouden om dit niet te schreeuwen, maar even dat je het weet: Jullie zijn echt goals!" "Ja Blake, dat zei je gister ook vier keer toen we aan het skypen waren en net toen we hier heen liepen drie keer." George lacht. "Maar...hij heeft wel gelijk." Ik glimlach en sluit mijn ogen genietend. Dit heb ik echt gemist aan een vriendje.. Gewoon, knus zitten. "Moe?" Ik schud mijn hoofd en open mijn ogen. "Ik geniet gewoon." Reece glimlacht met tanden bloot en drukt een kus op mijn haren. "Zullen we dan maar gaan?" Ik knik zodra ik mijn laatste slok koffie heb genomen en trek mezelf omhoog. Met zen vieren lopen we door de winkelstraten opzoek naar een schoenenwinkel. "Weten ze het al?" Vragend kijk ik naar George, maar dan snap ik wat hij bedoeld. "Nope..." En ik kijk naar Reece. "Lexi heeft nog niks gezegd terwijl ze praat over elke video van jou." Ik haal mijn schouders op. "Misschien verzwijgt ze het wel?" Reece kijkt me even aan en zucht diep. "Ik denk dat we het moeten vertellen; ik vond onze vriendschap al moeilijk te verbergen." Bijtend op mijn lip kijk ik naar de andere twee. Ze knikken instemmend. "Oké..." Zucht ik. "Maar als we zeggen dat ik bijvoorbeeld bij jou moet komen; werken ze niet mee." "Klopt. Dus daarom kunnen we een etentje regelen." Ik knik. "Is goed; regel jij het?" Reece humt als antwoord en kijkt dat rond. "Daar!" Hij wijst naar een winkel en ik zucht. "Eindelijk. Waarom hebben ze hier zo weinig schoenenwinkels?" De jongens lachen en we lopen de winkel in. Ik kijk wat rond terwijl de jongens wat zitten te kloten. "Hey Liyah.." Klinkt er een stem die ik maar al te goed ken. Ik slik en angstig kijk ik op. Mijn ogen ontmoeten twee andere. Twee andere donkere valse ogen. "Long time no see babe." Ik schraap mijn keel en kijk dan naar de schoen die ik vast heb. "Eh.. Ja.." Een gespierde arm voel ik om mijn heupen. "Zo, tijd vanavond." Kom op Aaliyah, wees niet zo'n watje. Als ik weer opkijk kijkt hij me grijzend aan. "What the fuck doe jij?" Ik kijk achterom en zie, gelukkig, Reece er aankomen. "Gewoon, praten met mijn vriendin." Reece zijn boze gezicht veranderd naar een.. jaloerse, pijnlijke en verdrietige blik. "Je vriendin?" "Ja, al zo'n twee jaar." Verteld hij dood normaal. Alweer slik ik en voor een paar seconde kijk ik weer weg, maar als ik vanuit mijn ooghoeken iets weg zie gaan kijk ik weer op. Reece loopt haastig de winkel uit met Blake en George achter hem aan. Nog net van af mijn plek kan ik zien dat ze hem omdraaien en dat Reece betraande ogen heeft. "Kom je?" Hij pakt de schoen uit mijn handen, zet hem terug, en laat me door hemzelf 'besturen'. Met nog steeds zijn arm om me heen loop ik automatisch met hem mee. Ik kijk even naar hem op en voel niet veel later een muur tegen mijn rug. Als ik merk dat hij dichterbij komt, kijk ik weer naar beneden. Een koude vinger laat me weer opkijken. Hij plaatst zijn lippen op die van mij, maar ik doe niet mee. "Zoenen doe je met zen tweeën hé?" Lacht er een bekende stem. Hij kijkt op en laat me los. "So?" Blake komt dichterbij en gaat voor hem staan. "Kan ik d'r even lenen?" Hij lacht sarcastisch. "Wie denk je wel te zijn?" "Haar échte vriend." Hij trekt een wenkbrauw op en kijkt naar mij. Blake pakt mijn hand en trekt me tegen me aan. "Dus als ik even mag?" Hij zet een fake-glimlach op en neemt me mee. Hand in hand loop ik met Blake door de winkelstraat. "Wie de hel is dat?" Fluistert Blake boos maar ook bezorgd. "In ieder geval niet mijn vriend." Ik haal mijn hand uit die van Blake en ren de straten door. Zal Reece denken dat hij écht mijn vriend is? Als ik in mijn straat uitkom ren ik niet naar de mijne maar naar Reece zijn huis. Ik bel aan en Lyndsey doet open. Voor ze iets kan zeggen sprint ik naar boven, Reece zen kamer in. Hij zit op zen bed en George zit op Reece zijn bureaustoel tegenover hem. Stil blijf ik staan in de deuropening met tranen in mijn ogen. Oké, nu je dit leest denk je vast: Waarom jank je en doe je alsof het een hele drama is? Nou, als je mij was had je ook gejankt. Stil kijken we elkaar aan. "Hij is niet mijn vriend, echt waar! Hij was het twee tot drie jaar terug, maar geloof me, nu niet meer!" Reece knikt en komt voor me staan. "Ik geloof je, George heeft me tot rust gesteld." Ik knik met een kleine glimlach en knuffel Reece stevig. Ook hij slaat zijn handen om me heen en ik laat mijn gezicht in Reece zijn nek rusten. Never dat hij weer iemand van me afpakt.