The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

3|126.

Youth - Troye Sivan

Reece's p.o.v.

Ik druk met mijn vinger op de bel en wacht op het moment dat de deur word open gemaakt. Maar dat gebeurd niet. Ik frons en druk weer op de bel. Alweer geen antwoord. Mijn frons word nog dieper. Ik loop naar het raam toe, maar zie enkel Max op de bank liggen. Hij ziet mij en trippelt kwispelend naar de gang toe doordat hij denk dat ik naar binnen kom, maar hij kan natuurlijk niet de deur open doen. Ik haal mijn telefoon uit mijn kontzak en bel Aaliyah. Maar ook daar geen antwoord. Woede borrelt in me op. Wedden dat ze gewoon thuis is of zo, maar me negeert door de zoen? Wedden? Ik loop de oprit af en stap de auto weer in. Dan ga ik wel naar de boys.

*

Voor de derde keer vandaag druk ik op de bel, maar deze keer word er wel open gedaan. George komt glimlachend tevoorschijn. 'Hey! Hoe was het bij A?' Ik haal mijn schouders op en loop naar binnen, de woonkamer in.  Ik neem plaats naast Blake en kijk het gevecht toe van hem en een andere Fortnite-Gamer. 'Wat bedoel je "Geen idee"?' Vraagt George en gaat op de armleuning zitten. 'Omdat ik geen idee heb. Ze deed niet open,' Ik zucht. 'Zij begon! En nu krijg ik de schuld?!' Roep ik gefrustreerd en begin te ijsberen. 'Misschien moet je chocolade voor haar kopen?' Fronsend kijk ik naar Blake om. Ook hijzelf kijkt nu naar mij. 'Wat? Dat helpt toch altijd?' Ik rol mijn ogen en ijsbeer verder. Het is voor minuten stil, enkel het geschiet is op achtergrond te horen van Blake zijn game. Dan schud George zijn hoofd opeens. 'Het is niet om die zoen,' 'Honderd procent van wel! Z-' 'Ik had d'r vanmiddag gebeld, ze nam niet op. Levi is aan het werk, ze mag niet alleen weg en de operatie is morgen,' George zwijgt een tijdje. 'Ze is dus zelf chocolade aan het halen,' Zegt Blake glimlachend. Ik ga weer zitten en kijk Blake aan met een "Serieus?" blik. Hij schraapt zijn keel en focust zich weer op het gevecht. 'En vanaf morgen zal ze niet normaal meer kunnen bewegen,' Eindigt George zuchtend. 'Ze is dus wel chocolade aan het halen. Lopend,' Ik negeer Blake en zijn domme opmerkingen en pak mijn telefoon erbij. Ik bel Aaliyah, maar krijg inderdaad geen antwoord. 'Bovendien, Max wilt nooit alleen liggen. Alleen als er natuurlijk niemand is,' Vertel ik. Ik maak oogcontact met George. Zo te zien is hij druk aan het nadenken. Ik bijt op mijn lip. ;Duh, honden mogen niet mee in de supermarkt,' Nu begin ik me wel zorgen te maken... Vooral doordat ze niet al te lang kan lopen en er dus iets gebeurd kan zijn. 'Ik weet het!' Klinkt Blake. Direct kijk ik naar hem om. 'Haar telefoon is leeg gegaan toen ze chocolade ging halen,' Ik rol weer mijn ogen en kijk weg. Opnieuw begint Blake te praten na een halve minuut. 'Haar l-' 'Blake, kap met je chocolade!' Roep ik hem geïrriteerd toe. Licht geschrokken kijkt hij me aan. '-ocatie van haar iPhone?' Maakt hij zijn zin zachtjes af. Mijn ogen vergroten wat. Een glimlach komt er op mijn gezicht. 'Natuurlijk,' Mompel ik en ga naar "Zoek iPhone" en log uit op mijn account. Aaliyahbaker@icloud.com 08032016. En log in. Afwachtend kijken we alle drie naar mijn scherm. Het ladingsrondje draait keer op keer. Misschien wel honderd keer. of honderdtien keer. Of misschien wel vaker. Maar dan stopt hij en laat hij ons de locatie zien. Mijn ogen worden groot. 'Waar de fuck is dat?' Vraag ik ze. Blake staat gelijk op en stapt in zijn schoenen. 'Ik ben daar een keer eerder met haar geweest, ik weet de weg,' George en ik lopen achter hem aan en stappen in de auto. Mijn telefoon geeft aan dat Aaliyah letterlijk in the middle of nowhere is. Alleen maar natuur. Meren, bergen en bossen. Met de auto kom je er niet gemakkelijk. Dus ze moet wel aan het lopen zijn. En dat is waarom ik me nu zo zorgen maak. Ze kan niet lang lopen. Ik begin weer te bijten op mijn lip als de auto begint te rijden. Waarom zal ze daar zijn? Ze weet dat ze het niet kan. Ze weet dat het pijn zal gaan doen. En waarom in het donker? Waarom zou zit dit in het donker doen om half elf? Allemaal vragen waar ik geen antwoord heb. Ik laat me achterover vallen tegen de rugleuning van de achterbank en vergrendel mijn scherm. Starend kijk ik voor me uit. We rijden nu al zo'n twee uur en met elke minuut krijg ik er weer een vraag bij en word steeds bezorgder. 'Reece?' Wat als het helemaal niet goed gaat? 'Reece?' Wat als de kanker haar lichaam opeens overneemt? 'Reece!' Geschrokken kijk ik naar George. 'Calm down, ze zal vast en zeker in orde zijn,' Ik slik, maar knik toch. De auto maakt zijn stop en komt tot stilstand. 'Kom, boys,' Zegt Blake en alle drie stappen we uit. Een koude windvlaag gaat er me tegemoet. Ik rits mijn vest dicht en kijk om me heen. 'Het is hier mega, we moeten ons hier splitsen,' Deel ik vastbesloten mijn plan mee. George en Blake stemmen in. 'Jij naar die berg, jij route twee, drie en vier. Ik route één en de bossen,' Ik knik. 'Oké,' Antwoord ik op G en begin te lopen. De twee jongens verdwijnen steeds verder weg uit beeld. Ik laat mijn ogen voor me uit gaan en ril. Het is koud, donker, verlaten en ik ben alleen. Niet echt een fijne combinatie dus. Ik klik de zaklamp aan van mijn iPhone en schijn om me heen. Alleen maar planten. Ik begin wat zwaarder te ademen door de angst. De angst dat ik Aaliyah hier kan vinden. Levend, maar misschien ook dood. Zelfmoord, per ongelukkige dood of vermoord. Ik knijp mijn ogen dicht. Niet aan denken! Het mag niet. Ze is levend, dat moet wel. 'Boys, al gevonden?!' Klinkt er gedempt. 'Nog niets!' Roep, schreeuw, ik terug en been verder. Ik schijn mijn telefoon op het pad. Ik stap over de steen heen en slik als ik een telefoon zie liggen. Ik ga door mijn hurken en pak het op. Van de voorkant is bijna niets meer van over. Alsof hij tegen een put is aangegooid. Ik draai de nutteloze telefoon om en zie het bekende hoesje. Ik slik weer. Ik stop hem in mijn kontzak en sta op. Voorzichtig kijk ik voor me. Ik durf niet. Maar ik moet. Ik bang. Maar ik moet. Ik wil dit niet. Maar ik moet. Langzaam schijn ik het felle witte licht voor me. Een lichaam komt in beeld. Een bekend lichaam, staand aan de rand van de berg.