The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

2| 50.

(Max👆🏼)

Aaliyah

Zodra ik de school inloop word ik gelijk aangekeken door iedereen. Ik rol mijn ogen en pak mijn schouderbanden vast van mijn rugzak. Met elke blik negerend loop ik naar conciërge. 'Ah! Daar hebben we Neliyah!' 'Aaliyah,' Verbeter ik hem. 'Oké, nou Neliyah, je kan naar klas 4b, en kluis rij zeven op de tweede en je hebt nummer 1164,' Ik frons maar voor ik iets kan zeggen krijg ik de sleutel in mijn hand gedrukt en omgedraaid. De frons word nog dieper, maar toch loop ik naar de tweede. Ik ren de trappen op en ga naar rij zeven. 1162...1163..1164! Ik open het kluisje en doe de overbodige boeken en jas alvast erin. Wanneer ik het kluisje dicht heb gedaan, gaat er een steek door mijn buik heen. Ik knijp mijn ogen dicht en sla mijn arm er om heen. Niet alweer. Ik zucht en loop door. Alleen.. Ik ben wel vaker op een nieuwe school geweest, maar het is nooit prettig om alleen te zijn. 'Hey!' Ik kijk om en zie Ruby en Lexi. 'Hey!' Groet ik ze terug en forceer een glimlach. 'Welke klas moet je zijn?' '4b,' Beantwoord ik Lexi's vraag. Ze knikken en Ruby wijst naar een deur iets verderop. 'Daar is het,' Ik kijk er even naar. 'Oké, bedankt,' Glimlach ik en loop er naar toe. Ik open de deur en gelijk zijn alle ogen op mij gericht. 'Aaliyah! Kom snel binnen,' Glimlacht mevrouw Hastings, als ik het goed heb. Ik loop door, maar wanneer ik naar mijn plek wil word er gezegd dat ik naar voren moet. Alweer rol ik mijn ogen, maar toch loop ik naar voren zodra ik mijn tas heb neergelegd. 'Stel je maar voor,' Ik ga voorin staan en kijk de klas in. Mijn ogen glijden over iedereen en dan begin ik. 'Ik ben Aaliyah Baker, achttien jaar, ik heb een YouTube kanaal, ik heb een vriendje, ik heb twee beste vrienden en ik speel gitaar en soms zing ik,' Vertel ik zonder enige emotie en ik wil weer naar mijn plek. 'Ho ho,' Lacht mevrouw Hastings. Ik draai me om en loop terug. 'De klas mag nog mijn vragen,' Alweer wil ik mijn ogen rollen, maar ik doe het niet. Een paar handen gaan omhoog en mevrouw Hastings geeft de beurt. 'Emma,' 'Ben jij het meisje die vermist was? En die een relatie heeft met Reece?' Ik hum wat en wacht tot de volgende vraag. 'Wat is je nummer?' Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk naar de grijnzende jongen. 'Plus 31 131011 en de rest komt van zelf,' Zacht gelach is er te horen, maar de jongen zelf lacht niet. Na nog een paar vragen mag ik eindelijk zitten en volg ik de les.

'Hallo?' Ik kijk op van de camera en kijk naar George. 'Je moet stoppen,' 'Hoezo?' Vraag ik verward. 'Omdat we al klaar zijn met deze scène,' Beantwoord Blake mijn vraag. Een oh verlaat mijn lippen en ik doe de camera uit. 'Is er iets? Je doet de laatste weken zo afgeleid,' Ik haal mijn schouders op. 'Alleen buikpijn,' George grijnst. 'Misschien ben je wel zwanger,' Blake en ik lachen zacht, maar Reece niet. 'Het is maar een grap Reece,' Zegt George dan uiteindelijk Reece knikt en kijkt naar zijn gitaar. Ik zucht diep. 'Ik ga alvast alles naar mijn laptop overzetten,' De jongens knikken en ik loop van het podium af, door naar de soort kleedkamer. Ik neem plaats op de stoel en leg mijn camera naast mijn laptop. Ik sluit de camera aan op mijn laptop en laat zo de beelden overzetten. Net wanneer hij klaar is stormen de jongens binnen terwijl ze lachen. Ze ploffen op de bank en kloten nog wat. 'Zullen we naar de stad?' Vraag ik als ik klaar ben. Ze stemmen in en ik doe alles terug in mijn tas.

's Avonds zit ik in mijn kamer met mijn laptop voor me. Ik ben bezig met het bewerken van de nieuwe cover, maar ik kan me totaal niet concentreren. Ik verga van de misselijkheid en de buikpijn. Ik leun mijn hoofd tegen de rugleuning en sluit mijn ogen. Geez, waar heb ik last van? Ik ben twee week terug ongesteld geweest, dus dat kan het niet zijn. Misschien ben je wel zwanger? Dat gaat al de hele tijd door me heen. Maar ik negeer het. Het kan gewoon niet. 'Liyah? Wil jij Max even uitlaten?' Ik open mijn ogen en kijk naar Max die voor me ligt. 'Tuurlijk!' Ik kruip van bed af en gelijk rent hij achter me aan. Zodra ik beneden ben, trek ik mijn schoenen en jas aan en doe ik de riem om bij Max. Ik verlaat het huis en loop een random kant op.

'Rara wie ben ik?' Als eerste schrik ik me dood zodra ik handen voor mijn ogen zie, maar wanneer ik de stem hoor ben ik gelijk gekalmeerd. 'Hmm.. Blake?' Vraag ik meer dan ik zeg met een lach op het einde. 'Serieus?' De handen gaan voor mijn ogen weg en de persoon komt naast me lopen. Ik schud mijn hoofd en kijk George aan. 'Mooi,' Lacht hij. Ik lach nog een keer en kijk dan weer voor me. 'Hoe was school eigenlijk? Was ik vergeten te vragen vanmiddag,' Ik haal mijn schouders op. 'Werd veel nagekeken,' 'Hmm.. Hoe ver ben je al?' 'Niet zo ver, ik had nog huiswerk,' George knikt begrijpelijk. 'Maar ik heb hem morgen wel af denk ik,' Vervolg ik mijn zin. 'Mooi,' Glimlacht George. We lopen het park in en ik laat Max los. Gelijk rent hij over het grasveld. George en ik kijken toe en nemen plaats op het bankje. 'Dus? Je hebt mijn tweet meldingen aan?' Vraagt George. Fronsend kijk ik naar hem. 'Hoe weet je dat?' 'Omdat je een melding kreeg net op het moment dat ik iets tweete,' 'Oh.. Nou dan ben ik betrapt,' Vertel ik terwijl ik mijn handen omhoog houd. Beide lachen we.

Ik bijt op mijn lip en kijk dan naar George. 'Ey ehm, George?' Gelijk kijkt hij mijn kant op. 'Kan jij hier blijven met Max? Ik moet nog wat ophalen en de winkels sluiten zo dus ik moet snel zijn,' 'Tuurlijk,' Antwoord George met een glimlach. Ik glimlach klein terug en loop dan het park uit. Met mijn handen in mijn broekzakken ga ik langs allerlei winkels, op naar een drogisterij. Mijn ogen glijden over elke naam van de winkel tot ik bij de juiste ben. Ik loop naar binnen kijk naar alle producten. Zodra ik bij de zwangerschaptesten aankom stop ik met lopen. Ik zucht diep. Ik weet het zeker ik ben niet zwanger, maar wat als ik het fout heb? Nee dat heb ik niet. Ik weet het écht zeker. Toch pak ik er één en loop ik door naar de kassa. Ik leg het neer en wacht tot ze het heeft gescant. 'Vijf pond,' Ik pak een geldbriefje uit mijn kontzak en leg het neer. Ze pakt het aan en ik pak de test. 'Niet een beetje jong?' Ik trek een wenkbrauw op. 'Niet een beetje te veel make-up?' En sein naar haar tientallen kilo's make-up. Ze kijkt me vol ongeloof aan, maar ik loop alweer weg zonder nog iets te zeggen. Ik stop de test in mijn jaszak en loop terug naar het park. Waarom maakt mij dit zo nerveus?

'Hey,' Groet ik George zodra ik terug ben en aai Max. 'Hey! Wat heb je gekocht?' Ik sta weer op en bijt even op mijn lip. 'Het was er niet,' Verzin ik. George knikt en samen lopen we weer terug.

'Wedstrijdje?' Vraag ik met een baby stemmetje tegen Max. Gelijk kijk hij vrolijk naar me om en kwispeld hij snel. Zachtjes gelach hoor ik van George. Ik doe de riem af bij Max en zodra ik zeg af, rennen we door naar mijn huis. Maar je weet hoe snel honden zijn; dus ik win niet. Na een tiental minuten komen we dan eindelijk, hijgend, aan bij mijn huis.

'Wat is dit?' Vraagt George met een frons zodra hij aankomt. Ik slik en voel in mijn zakken. 'Denk je echt dat je zwanger bent?' Ik bijt op mijn lip, haal mijn schouders op en loop naar binnen. Shit shit shit! Hoe kon hij eruit vallen? George loopt achter me aan en kijkt me aan wanneer ik op mijn bed zit. 'Misschien,' Zucht ik. Hij schopt zijn schoenen uit en gaat tegenover me zitten. 'Je weet dat ik er voor je ben toch?' Ik knik en glimlach. 'Wanneer ga je het doen?' Alweer haal ik mijn schouders op. 'Ik kan het nu doen?' 'Mag,' Antwoord George en geeft de test aan mij. Ik sta op en loop door naar de badkamer. Ik lees alles door en nadat ik diep heb gezucht doe ik het. Zal ik het zijn of niet?

--
1494 woorden omdat het het 50ste deel is! ❤😊