The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

2| 42.

Reece

Het is een jaar later en er is veel gebeurd. Veel vreselijke dingen, waar ik het niet over wil hebben. Maar er is wel één ding wat leuk is; Ik heb een nieuwe vriendin. (Media) Ze is heel anders dan Aa- Ik slik. Je weet wel wie ik bedoel, maar ze is leuk. Met een arm om Amy heen zit ik op mijn bed. 'Zullen we naar de Starbucks?' Ik kijk op van mijn telefoon en herhaal het woord in me hoofd. 'Starbucks?' Ze zegt een ja en ik knik met een glimlach. 'Sure, why not,' We staan beide op en verlaten het huis op naar de Starbucks. Man, daar ben ik al lang niet meer geweest. Alles wat met "Haar" had te maken, ging ik niet meer naar toe. Ik kon er niet aan denken. Na ongeveer tien minuten te hebben gelopen komen we aan bij de Starbucks. Als we binnen komen lopen we gelijk door, aangezien er geen rij is. 'Een latte en een-' Vragend kijkt Amy naar mij. 'Een ijskoffie karamel,' Maak ik de zin af. 'Is goed,' Zodra de werkneemster dat zegt kijk ik direct op van mijn portemonnee. Was dat? Nee, dat kan niet, ze is vermist Reece. Althans, ik heb haar gezicht nog niet gezien. Ze heeft blond haar Reece, Aaliyah had donker bruin. Ik zucht diep in mezelf en het geld op de kassa. Het meisje loopt met haar hoofd gebogen naar de machine en maakt de koffies klaar. 'Kom,' Amy trekt me mee naar een tafeltje en laat me zitten. Zodra ik zit gaat ze op men schoot en geeft ze me op de kop kusjes op mijn nek. 'Amy, don't,' Verward stopt ze. 'Wat is er?' 'Niks, ik vind dat kleffe gedoe gewoon niks,' En al die make-up en blote kleren en- Oké, laat ik dat maar niet zeggen allemaal. Zuchtend gaat ze van mijn schoot af en leunt ze haar hoofd op mijn schouder. Iemand loopt naar onze tafel en geeft ons de koffies. Het is nu een jongen in plaats van een meisje. Hij knikt vriendelijk en gaat dan weer achter de kassa. Amy pakt haar koffie en begint een lang verhaal over iets, maar ik hoor niks. Ik kan me alleen maar focussen op twee dingen. De tekst op mijn beker en een blad dat op het raam hangt. "Don't lie, je bent blij dat ze weg is. - A" Alweer gaan mijn ogen naar het blad. "Aaliyah Baker, nu één jaar vermist." Ik slik en kijk alweer naar mijn beker. Dit is een grap, ik weet het zeker. 'Kom, we gaan,' Zeg ik geïrriteerd en loop naar buiten. Ik gooi de beker boos in de prullenbak en wacht op Amy. Verward komt ze er zachtjes aan rennen met haar naaldhakjes. 'Wat is er babe?' Ik kijk op en zet snel mijn neutrale blik op. 'Niks, ik had het een beetje benauwd,' Verzin ik. Ze knikt en pakt mijn hand vast. 'Dan gaan we lopen,' Ik knik met een fake-glimlach en loop met tegenzin mee. Hoe houd ik dit al een jaar lang vol? Of heb ik nu pas door dat ik me aan haar erger? Ik schud de gedachtes van me af en loop samen met Amy door het park. Stil kijk ik naar onze handen. Geez, wat een nepnagels.. Ik rol mijn ogen en kijk weer voor me. Kom op Reece, wees weer blij. Je houd van d'r. Ik knik en kijk met een glimlach naar Amy en luister geconcentreerd naar haar verhaal. 'Ja, ik denk ook dat je een nieuwe beautysalon moet kiezen,' Ze knikt instemmend en gaat dan weer door met haar verhaal. Ja echt waar, hier luister ik al een jaar lang naar, bijna elke dag, en nu pas erger ik me. Of deed ik dat al daarvoor? Ik weet het niet...