The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

3|146.

Starving - Hailee Steinfield

Sam's p.o.v.

Hard gillend en zingend sta ik vooraan bij het podium waar mijn grootste idool staat. Met mijn telefoon film ik elke beweging die ze maakt. 'I'm not just a pretty girl,' Eindigt ze haar lied Pretty Girl met een prachtige toon. 'Thank you,' Zegt ze met een grote glimlach door de microfoon heen. Ze wacht tot het gegil over is, loopt ondertussen mijn richting op. Mijn vriendin en ik beginnen harder te gillen als ze onze handen vast pakt. Ik heb Aaliyah nu al zes keer ontmoet, ook voor dit concert en een keer met Reece. Maar sinds de laatste drie keren ik haar ontmoette, vond ik haar wat anders doen. Ook Reece. De ene keer waren ze super blij, de andere keer leek Aaliyah er niet helemaal bij te zijn en was Reece een soort van verdrietig of zo. Ik weet het niet. Ook nu. Ze is super vrolijk, maar haar ogen staan zo raar. Ze staat weer op en gaat een beetje in het midden staan. 'Wat denken jullie van een nieuw lied voor mijn eerste album?' Schreeuwt ze. Enthousiast stemmen de duizenden mensen in.  'Dit is Stone Cold,' Moedigt ze aan en begint te zingen zodra het muziek een tijdje begonnen is. Ze zet de microfoon in de standaard, Ze sluit haar ogen bij de eerste vier woorden. 'Stone cold, stone cold. You see me standing, but I'm dying on the floor. Stone cold, stone cold, Maybe if I don't cry, I won't feel anymore,' Achteraan de zaal hoor ik gedempt een deur open en dicht gaan, de stilte veranderd in wat fangirl geschreeuw, alsof er een bekendheid naar binnen is gestapt. Ik kijk achterom, maar zie niks. Snel kijk ik weer terug, Aaliyah haar stem klinkt plotseling vol met kracht. 'Happy for you. Know that I am, even if I can't understand, I'll take the pain. Give me the truth, me and my heart. We'll make it through. If happy is her, I'm happy for you,' Opnieuw sluit ze haar ogen. Zweet druppelt over haar gezicht. Ze slikt, knijpt haar ogen dicht. 'I wish I could mean this but here's my goodbye,' Kippenvel giert over mijn huid heen. Lang trekt ze het woord uit. Misschien wel vijftien seconden. Dan blijft ze stil, de muziek blijft door te spelen. Haar ademhaling is zwaar, moet ze niet allang weer aan het zingen zijn? Ik pak mijn telefoon er weer bij en begin weer te filmen. En precies op dat moment verliest ze haar evenwicht. Het hele publiek is in shock aan het geluid te horen. Rennende voetstappen komen dichterbij en staat na een paar seconde plotseling naast me. Mijn ogen vergroten als het Reece Bibby is. Ik richt mijn Samsung op hem en volg wat hij doet. Haastig klimt hij over het hek heen en trekt zichzelf op het podium. Heeft hij nu ook niet een concert? Hij ploft naast d'r neer, twee jongens nemen zijn plek in naast mij. Zij willen ook over het hek heen klimmen, maar worden tegen gehouden door wat bewakers. En als ik me het goed herinner zijn dat vrienden van Aaliyah. En van Reece. Logisch. Ik kijk weer voor me. 'Aaliyah, focus op mijn ademhaling,' Zegt hij. Hij legt haar hand op zijn borst. Is ze oververhit? Ze schiet omhoog, begint zwaar te hoesten. Ik slik uit bezorgdheid. 'Aaliyah! Focus op mijn ademhaling!' Schreeuwt Reece angstig met een kleine snik. Mensen komen het podium op, Reece wordt weggetrokken. De mensen beginnen ook tegen Aaliyah te praten, maar ze reageert niet. Omdat ik niet tegen deze dingen kan, let ik op Reece. 'Meneer, we mogen geen fans toelaten op het podium en al helemaal niet bij dit,' Boos kijkt hij naar de grote kale man om. 'Fan? Ik?! Ik ben haar fucking vriend, meneer!' Mijn mond valt open. Het geroezemoes stopt weer. Ze leggen Aaliyah op een brancard, nemen haar van het podium af. Reece rukt zich los en achtervolgt ze. Dan is het stil. Enkel wat gefluister. Ik vergrendel mijn telefoon en draai me om naar de bewaker die Jake en George tegenhouden. Ik tik op zijn schouder waardoor hij ook naar mij kijkt. 'Daar klimt er eentje op het podium!' De vrouw laat de jongens los en rent de kant op waarnaar ik wijs. Dan geef ik een seintje aan de blondharige. 'Ga,' Jake of George glimlacht dankbaar en tegelijk klimmen ze op het podium. Ze pakken beide een microfoon en kijken het publiek in. 'Iedereen, even stil,' Het is word stil, alweer. 'Wij zijn twee vrienden van Aaliyah, we weten wat er aan de hand is. Dus wees rustig, het komt goed,' Stelt de zwartharige iedereen gerust. 'Bedankt,' Eindigt de blonde en ook hun rennen nu van het podium af. 

*

Het concert is afgelopen, Aaliyah is met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Dat werd ons verteld. Dus nu sta ik hier al een tijdje te wachten bij de artiesten ingang, mijn vriendin Tess staat bij de normale ingang. Het is al donker en het begint koud te worden. Een rilling gaat er door mijn lichaam heen. Ik sla mijn armen over elkaar heen,  begin klein op en neer te springen om het warmer te krijgen. Damn, zullen ze met Aaliyah mee gegaan zijn? Die kans is er namelijk ook. Ik zucht en rol mijn ogen. Natuurlijk, waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht? Ik keer me om. Het hele plein is al leeg, zelfs de stad is al minder druk dan aan het begin van de avond. Geïrriteerd ga ik met een hand door mijn haren heen en wil net weglopen, tot er een stem klinkt. Opnieuw draai ik me weer om. 'Ja, ja, ik weet het, tis gewoon d-' Ik maak oogcontact. Zijn lieve glimlach komt tevoorschijn. 'Ik bel je later terug,' Hij tikt een keer op zijn scherm en komt naar me toe lopen. 'Hey, jij was toch het meisje die ons heeft geholpen?' Ik knik en schenk hem een glimlach terug. 'Bedankt daarvoor! Hoelang sta je hier al wel niet?' Ik haal mijn schouders op. 'Sinds de show is afgelopen,' Zijn ogen vergroten zich. 'Wat? Hoezo wil je hier vier uur in de kou staan?' Ik lach zachtjes om zijn bezorgdheid. 'Ik wou met één van jullie praten,' De blonde fronst zijn wenkbrauw. 'Over Aaliyah. Hoe gaat het nu met d'r?' Zijn blik verzacht. 'Dat weten we nog niet zeker, ze zijn er nog mee bezig denk ik,' Ik bijt op mijn lip. Dan steekt hij zijn hand uit na een tijdje. Ik pak hem aan. Hij voelt zacht en warm aan. 'Ik ben George trouwens,' 'Sam,' We schudden de hand en laten dan los. 'Zal ik je, eh, naar huis brengen?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik kan het zelf wel, het is rustig en mijn ouders zijn toch niet thuis,' Kort kijkt George even achterom. 'Er zijn nog wel dronken mensen buiten en ik wil niet dat je iets overkomt,' Zegt George lief. Ook glimlach weer. 'Als je het niet erg vind en het wilt, kan je met ons mee?' 'Vooruit dan maar,' We lachen. George slaat zijn arm om me heen, drukt me dicht tegen hem aan. Dan beginnen we te lopen, naar ik denk hun hotel.

----

Door een kleine fout heb ik het verkeerde deel gepubliceerd, het moest namelijk deze zijn en over een paar delen pas het vorige. Dus ik zal dat deel voor eventjes eraf halen en later (op het goede moment) weer publiceren! Hope u enjoyed this one :)

Media is trouwens Sam -Macy  Kate-, maar wel met wat iets minder make-up (hahaha hou daar niet zo van. Net zoals de nepnagels en de make-up die Maggie Lindemann, Aaliyah dus, draagt in het echt. Ook dat denk ik weg in dit verhaal :P)