The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

2| 48.

Aaliyah

Met mijn zwarte vest weer aan en mijn capuchon op wacht ik op Blake bij de boom. Na een minuut komt hij er eindelijk aan. 'Hier,' Zegt Blake met een kleine ongemakkelijke glimlach. Ik glimlach terug en pak het geld aan. 'Weet je het zeker?' Ik knik. Ik heb besloten om weg te gaan bij Blake nadat we een paar keer hebben gezoend. Het voelde verkeerd. Dus nu leef ik in de schuur. Ik doe het geld in mijn zak en kijk voorzichtig opzij. Shit.. Reece. Snel kijk ik nog naar Blake en ren dan weg. Never dat hij me mag zien. Zodra ik Reece nog achter me zie, ren ik nòg harder. Maar gelukkig stopt Blake hem. Ik stop met rennen wanneer ik om de hoek ben en loop verder naar de schuur.

Na een minuut of twintig ben ik er. Ik loop naar binnen en plof op de bank. Ik zucht en denk aan hoe ik Amy het huis uit zag rennen, aan de woorden toen ze ruzie hadden en hoe Reece huilend en verward naar iets keek op de grond. Snel open ik mijn ogen wanneer ik iets hoor. Maar er is niks.. Geez Liyah, doe niet zo angstig.. Verveeld sta ik op en loop ik naar de koelkast waar een paar dingen in zitten. Ik pak een fles Ice Tea, schenk het in en drink het op. Ik pak mijn telefoon zodra ik het op heb en open whatsapp. Er is maar één recent gesprek, en dat is met Blake. Voor de rest is het allemaal van een jaar terug. Ik open het gesprek van Reece en scrol er door heen. Tranen zwellen op in mijn ogen. Ik mis hem. Ik mis zijn knuffels, zijn grappen, zijn lach, zijn stem, zijn stem wanneer hij zingt... Alles mis ik van hem. En ook natuurlijk van George. Ze waren alles voor me. Maar nu heb ik na een jaar alleen maar Blake. En daarvoor heb ik altijd alleen geleefd. Ik klik op de foto van Reece en dat was de grens, de tranen stromen over mijn wangen. Zijn lach.. Zijn ogen...zijn haar. Ik heb de neiging om hem te bellen, of om naar hem toe te gaan, maar ik doe het niet. Ik wil nog nadenken over wat ik ga doen. Ik vergrendel mijn telefoon weer en kijk starend voor me uit terwijl de tranen minder worden.

--
Het is heel kort, I know! Daarom komt er vanavond nog een deel! Maar ik had niet echt inspiratie voor de verleden tijd. Het volgende deel is weer in het heden alleen dan (weer) wat weken later. Ik weet ook niet waarom er zoveel tijdsprongen zijn, maar zo heb ik het ongeveer in mijn hoofd.

See youuu!☺