The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

3| 72.

Aaliyah's pov.

Uitgepuft plof ik neer op de bank. Eindelijk thuis na drie uur filmen, festival plus een interview met wat fans, twee uur rijden naar George om hem af te zetten en een half uur naar huis. Eindelijk! Een lange gaap ontstapt, ook al is het nog maar vijf uur 's middags. Na een tijdje op de bank stil te hebben gelegen, pak ik de afstandsbediening en begin ik wat te zappen. Letterlijk niks, perfect! Ik sluit de tv af en strompel omhoog. Ik been naar de keuken en trek de koelkast open. Boodschappen tijd... Ik zucht en gooi de koelkast dicht. Ik pak mijn rugzak van tafel en wil naar de gang lopen, als ik mijn MacBook hoor. Ik loop terug en klik op de groene knop van FaceTime. 'Hey!' 'Hi!' Groet ik Aria terug. Ze is mijn beste vriendin sinds een jaar. 'Hoe is 't?' Vraagt ze. Ik knik met een glimlach. 'Goed, klein beetje moe. Met jou?' 'Het zelfde. Maar ey! Jij hebt gewoon gefilmd voor mijn idool? En dat zeg je niet ff?' Ik schraap mijn keel en lach. 'Ehm, ja.. Vergeten,' Ze wuift mijn woorden weg. 'Maakt niet uit,' Ik glimlach. 'Maar ik moet nu gaan, de winkel gaat over een uur dicht,' 'Oh, ja sure, zie je later!' 'Doei!' Ik zwaai en hang op. Ik pak mijn tas weer op en loop, nu wel echt, naar de gang. Ik pak mijn spijkerjasje van de kapstok en verlaat mijn huis. Ik draai mijn deur op slot en stap in de auto, geen zin om met de fiets te gaan. Ik start de motor, open het dakraam en geef gas.

-

Na vijf minuten te hebben gereden, kom ik aan bij de supermarkt. Ik vergrendel mijn porsche en loop de winkel in. Ja, ik weet het. Ik klink nu heel rijk, maar dat ben ik niet. Ik heb er jaren voor gespaard en dat was niet niks. Het was, nu nog eigenlijk want ik kan gewoon nief geloven dat de auto écht van mij is, mijn droom auto. Ik pak een karretje en loop door het klein soort hekje heen. Wat heb ik nodig? Sowieso brood en drinken. En eten voor straks. Rondkijkend loop ik door de paden van de supermarkt. Ik kom als eerste aan bij de dranken. Ik pak zes blikjes cola, omdat ik dat fijner vind, acht flesjes water, vier van die koude latte caramel van de Starbucks, een fles ranja en nog drie andere pakken. Ik loop door en ga zo door het hele gebouw. Als laatste kom ik aan bij de lekkernijen en omdat het vrijdag is "trakteer" ik mezelf op een chocolade reep. Ik kijk zacht hummend de repen langs. Nootjes! Ik been er naar toe en pak de reep met een groene verpakking. Ik wil het chocola in de kar leggen, maar doordat ik niet door had dat er iemand achter me stond, knal ik tegen die gene op. 'Sorry! Ik keek niet ui-' Wil ik me verondschuldigen, maar ik klap dicht wanneer ik het persoon zie. 'Oh, h-hey!' Hakel ik. 'Hoi, Liyah,' Awkward! 'Lang niet gesproken,' Zeg ik dan. Blake knikt. Er heerst een ongemakklijke sweer. 'Ja.. Ik dan maar weer,' 'Is goed,' Antwoord Blake. We zwaaien een keer naar elkaar en ik loop door naar de kassa. Nooit gedacht dat het zo ongemakkelijk zou zijn met hem.

-

'Waar kijk je naar?' Vraag ik aan George die afgeleid word door iets tijdens onze FaceTime call. 'Hm? Nee niks, iets met dat festival,' Ik knik en neem nog een hap van mijn Ben and Jerry ijs. 'Trouwens! Weet je wie ik tegen kwam in de winkel?' George kijkt me weer aan, alleen nu nieuwsgierig. 'Vertel,' 'Blake,' Hij fronst. 'Blake als B-dog?' 'Jup,' Plop ik. Het is een tijdje stil. 'Heb je nog contact met hem?' 'Nee, ik keek alleen een keer voor de lol op zen insta en zag dat hij wel nog steeds kleine covers plaatst. En een vriendin heeft,' Ik knik begrijpend. 'Jij?' Vraagt George. 'Nee, misschien dat het daarom ook wel zo ongemakkelijk was,' G humt en alweer valt er een stilte. Ik leg mijn ijs aan de kant en kijk George goed aan. 'Je mist hem, right?' Aan zijn adamsappel kan ik zien dat hij slikt. 'Laten we het er op houden dat het vroeger wat fijner en gezelliger was,'