The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

3| 83.

George's pov.

Ik ren het ziekenhuis in en sprint de trappen op. Ik ben zojuist gebeld door de dokter van Aaliyah en ze heeft het overleefd! Gelijk daarna heb ik de boys gebeld, die komen er nu ook aan. Ik rem af bij de goeie deur en loop naar binnen. Gelijk word mijn glimlach nog breder als ik zie dat haar ogen open zijn. Haar ogen gaan weg van het plafond en gaan naar mij. 'Hey!' Glimlacht ze. Ik been mijn weg naar haar toe en trek haar in een stevige knuffel. Ook Aaliyah slaat haar armen om mij heen. 'Huil je nou?' Lacht ze klein. Ik trek terug en knik. 'Ik ben gewoon zo verdomd blij!' Ze gaat met een hand door mijn haren, wat ze in de war maken. 'Ik ook,' Ze klopt naast zich, wat betekend dat ik naast haar moet komen liggen. Ze schuift wat op en ik neem plaats naast haar. Na even twijfelen, sla ik toch mijn arm om haar heen en druk ik een kus op haar hoofd. 'Hoe gaat het?' Er klinkt wat gehum. 'Wel oké, alleen wat hoofdpijn,' 'Mooi zo,' Aaliyah legt haar hoofd neer in mijn nek en praat over nog wat dingen die de dokters vertelden. Tot dat de deur open vliegt. Tegelijk kijken we er naar toe, maar ik kan aan Aaliyah zien dat ze dit totaal niet had verwacht. Een ongemakkelijke sfeer komt de kamer binnen. Reece schraapt een keer zijn keel en sluit de deur achter zich dicht, wanneer Blake er ook is. 'W-wat doen jullie hier?' Stamelt Aaliyah. De boys zwijgen, dus vertel ik het. 'Laten we het erop houden dat jouw ongeluk, ons weer bij elkaar heeft gebracht,' Ik kijk naar Aaliyah om, maar ze focust zich alleen maar op Blake en Reece. Of beter gezegd, op Reece. 'We waren bezorgd om je toen we te horen kregen dat je met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht,' Zegt Blake. Reece knikt klein, maar voelt zich nog steeds ongemakkelijk. Wat mij wel logisch lijkt. Ook ik kijk weer naar de boys. 'Hoe gaat het met Rebecca?' Vraagt Aaliyah. Reece kijkt op van zijn schoenen en fronst. 'Ehm, ja wel goed,' Antwoord Reece schor. 'Nog steeds bij elkaar?' Reece knikt, nog steeds fronsend. 'Zo hé, al drie jaar. Lang vol gehouden. Of zit je nu in een trio?' Reece zijn ogen veranderen. Ze veranderen naar gekwetst. 'Ik ga,' Deelt Reece mee en verlaat de kamer. Blake kijkt om naar de deur en gaat Reece achterna. 'What the fuck was dat?' Vraag ik Aaliyah vol ongeloof. 'Betere vraag: Why the fuck is hij hier? Want, kijk, Blake begrijp ik. Maar Reece?' 'Misschien omdat hij om je geeft,' Vertel ik haar. 'Oh, ja. Natuurlijk. Vertel dat de kabouters maar,' Er valt een stilte, tot ik begin te praten. 'Geef hem gewoon een kans,' Zucht ik. Aaliyah kijkt me met grote ogen aan. 'Mijn ex een kans geven als híj is vreemdgegaan! Ja dag,' 'Praat op zen minst een keer met hem,' Een sarcastische lach verlaat Aaliyah haar lippen. 'Heb ik toch al gedaan?' Ik rol mijn ogen. 'Aardig,' Ze duwt mijn arm weg en staat op. 'Ik ga drinken halen,' Ze verwisselt haar ziekenhuis kleren snel in normale kleren, die Ella al had gebracht, en vertrekt. Geweldig! Zie ik haar in leven na een week, hebben we ruzie. Ook ik sta op en begin Reece en Blake op te zoeken. Ze gingen links af, dus het lijkt me het logisch als ze naar de kantine zijn gegaan. Ik been mijn weg en zie ze, inderdaad, in de kantine zitten. Het lijkt erop dat ze een discussie hebben. Ik loop er naar toe en ga bij ze zitten. 'Het kwetst mij gewoon! Denk je dat ik er trots op ben dat ik ben vreemdgegaan of zo?!' Roept Reece hem toe. 'Ze had het gewoon niet verwacht,' Onderbreek ik Blake als hij iets wilt zeggen. Reece kijkt naar me om. 'En misschien is ze er nog niet eens over heen,' Verteld Blake. Reece zucht. 'Het zal wel, ik ga naar huis. Doe de groetjes aan Ella,' Hij staat op en loopt het gebouw uit. Damn, dit word nog wat...