The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

3| 73.

Aaliyah's pov.

Een camera geluidje komt er uit mijn telefoon. Ik bekijk de foto die ik met Snapchat heb gemaakt en plaats hem in mijn story. Ook al ben ik niet meer bekend, ik heb nog steeds best veel volgers. Dus misschien is dat wel de reden dat ik zo actief ben op Snapchat. Of gewoon omdat ik het leuk vind. Ik druk op de aan/uit knop en sta op als ik mijn telefoon in mijn kontzak heb gedaan. Vandaag heb ik met Aria afgesproken om te lunchen bij een nieuw restaurantje in deze stad, wat ongeveer tien minuten rijden is, plus drie minuten naar Aria. Dus daarom verlaat ik nu mijn huis en rijd ik naar Aria toe. 'Hey lieverd!' We geven elkaar een knuffel, terwijl ik haar ook groet met een vrolijke hoi. 'Wil je nu gelijk gaan?' Vraag ik voor de zekerheid. 'Tuurlijk!' Antwoord ze glimlachend. We stappen in de zwarte auto met rode gordels en rijden naar Monet's, het restaurantje. Druk zijn we aan de praat, tot Aria een leuk liedje op de radio hoort. 'Oh my god! Dit is mijn favoriete lied!' Ze draait aan de volume knop. Ik slik zodra ik de stem hoor. 'Het is het nieuwe lied van Reece Bibby, mijn favoriete zanger,' Deelt ze mee. Ik forceer een glimlach. 'Ja, mijne ook,' Lieg ik, deels schor. Ja Ehm, Aria weet mijn verleden zeg maar niet.. Om te zorgen dat ik zen stem minder hoor, concentreer ik me op de weg. Het klinkt nu als een hele erge drama "Om zen stem minder te horen", maar het is heel klote als je je ex ziet of hoort als hij of zij vreemd is gegaan. En vooral als jullie ruziënd uit elkaar zijn gegaan. Schreeuwend, huilend -of nou ja, ik huilend- en met wat duwen en slagen. Gelukkig zijn we er al snel en schuiven we aan een tafeltje buiten. 'Hallo, hebben jullie al een keuze kunnen maken?' Ik kijk op en kijk in de ogen van een meisje, ongeveer achttien jaar. Ik glimlach vriendelijk. 'Ja, mag ik een ijs thee met een stukje citroen?' Ze noteert het op haar tablet. Dan kijkt ze naar Aria. 'Een colaatje,' 'Kom eraan,' En ze verdwijnt uit het zicht. 'Ga je nog iets bijzonders doen vandaag?' Ik kijk op van het menu. Ik schud mijn hoofd. 'Niet echt, alleen met George naar de tweeling,' Ze antwoordt een oké. 'Jij?' Ook Aria schud haar hoofd. 'Just Netflix,' We lachen zachtjes.

-

Ik druk op de bel en wacht tot de deur open gaat. Wrijvend in zijn ogen, opent George de deur. 'Damn, waarom zo vroeg?' Ik lach. 'Sorry? Het is twee uur,' Zijn ogen schieten open. 'Echt?' Ik knik als antwoord. George zijn lippen vormen een oh. 'Dan kleed ik me snel om, ga maar zitten in de woonkamer of zo,' 'Sure,' Ik loop het bekende huis binnen, sluit de deur achter me en neem plaats op de bank in de woonkamer. Zwijgend kijk ik rond. Een paar foto's staan op een klein kastje. Ik loop er naar toe en bekijk ze. Één foto is samen met zijn familie, één met mij, één van Ruby, Max en hemzelf en als laatste een foto van- Ik frons. Het is een foto van hemzelf met de tweeling. Ik draai me om zodra ik voetstappen hoor. 'Hoe kom je aan deze foto?' Vraag ik en pak het fotolijstje vast. Een brede glimlach komt er automatisch op zijn gezicht. 'Die heb ik gemaakt toen ze voor het eerst naar het weeshuis gingen,' Ik zet het lijstje weer terug. 'Dus ongeveer een jaartje terug. Maar gaan we?' Vervolgt hij. 'Ja,' Antwoord ik simpel en kom ook in beweging. We stappen in en rijden een klein half uurtje naar het gebouw. We checken in met ons kaartje en lopen naar de balie. 'Hallo, kan ik jullie helpen?' Vraagt de wat oudere vrouw. 'Ja, wij komen voor Felix en Julia Bibby,' Ja, je ziet het goed. Ze heten Bibby. Joepie.. 'Namen graag,' Eist ze. 'Aaliyah Baker,' Vertel ik nadat George zijn naam heeft gezegd. Ze noteert het in een boek en geeft een knikje naar de gang. 'Jullie zijn vaker geweest, dus jullie weten waar ze zijn,' 'Klopt, dank u wel,' Zegt George en samen benen we naar de gang, waar we de trappen nemen naar de twee etage. De afdeling voor vier tot vijf jarigen. 'Kamer zeven, right?' 'Hmhm,' Hum ik en we kloppen op de deur. Een man komt tevoorschijn. 'Aaliyah en George! Wat leuk dat jullie er weer zijn,' Roept Caleb enthousiast. Ik geef hem een knuffel en George geeft hem een box. 'Ze zijn met het poppenhuis aan het spelen,' Verteld hij en wijst naar achteren. Kamer zeven is een speelkamer, waar alle vier tot vijf jarigen spelen. We lopen er heen en gaan achter ze staan. 'Juul! Ike wil met de auto!' Roept Felix haar toe. Voordat Julia iets terug kan zeggen, begin ik. 'Nee, ike!' Geschrokken kijken ze om, maar hun geschrokken blikken veranderen al snel naar een blije blik. 'Mama!' Na twee seconden heb ik alweer twee kleutertjes aan mijn benen. Ik lach. Felix is de eerste die terug trekt en naar George gaat. Hij tilt hem op en knuffelt de donkerblond harige jongen. Ook Julia trekt terug, maar loopt niet naar G. Ze maakt een gebaar dat ik moet hurken. Dus doe ik dat. Ze komt naar mijn oor en giechelt een beetje. 'Felix heeft een vriendinnetje,' Fluistert ze, wat mij laat lachen. 'Oh ja?' Vraag ik nieuwsgierig. Maar ze kan niks terug zeggen, want Felix brult er door heen. 'Wij gaan donderdag op schoolreisje!' En hij doet er een gek dansje bij. Zijn groene ogen staan enthousiast en Julia haar bruine ogen sprankelen. De groene ogen van Reece en de bruine van mij. Ik zucht. Waarom laat mij zoveel dingen opeens aan hem denken?

—
Heyy! Weer een nieuw deel met 984 woorden👏🏻 maar ik had een vraagje, zouden jullie het leuk vinden als ik elk deel een foto en/of video toevoeg van Aaliyah (zoals ik nu ook heb in de media)? Dan moet dat zeg maar haar Snapchat verhaal voorstellen😋 en zou ik de gesprekken van het begin van dit verhaal op Tap zetten? Oké, hele boeiende vragen, maar oké😂 Ik vind het gewoon als ik het verhaal kan updaten zodat jullie het leuker vinden. Dus tips en tops zijn altijd welkom😊 En ik heb weer bijna de 1100 woorden... Perfect! Maar oké, just let me know!