The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

38.

Aaliyah

Langzaam open ik mijn ogen. Mijn ogen dwalen de onbekende kamer rond. Het is wit, het heeft een muffe geur en er staan maar een paar dingen. Zodra ik door heb waar ik ben, zit ik recht op. 'Hey, lieverd,' Ik kijk opzij en zie mijn moeder zitten met een tijdschrift. 'Waarom ben ik hier?' Mijn moeder zucht en legt het schrift weg. 'Toen Ruby naar de wc wou, vond ze je bloedend op de grond liggen. Ze kwam in paniek naar me toe en had toen de ambulance gebeld. Ze hebben gelukkig gezegd dat het goed is. Je hebt een paar hechtingen, maar voor de rest is het helemaal top,' Een kleine glimlach versiert mijn lippen, maar die verdwijnt al weer snel als het door trekt naar mijn hoofd. 'Heb je enig idee wat er is gebeurd?' Ik slik en kijk naar mijn handen op mijn schoot. Natuurlijk weet ik wat er is gebeurd, maar never dat ik dat ga vertellen. 'Gestruikeld,' Verzin ik. Mijn moeder knikt en kijkt op haar horloge. 'Ik denk dat we maar weer gaan, het is al zes uur en Ruby moet om negen uur bij gitaar les zijn,' Ik knik en gooi mijn benen over het bed. Mijn moeder geeft me mijn schoenen aan en loopt alvast de kamer uit. 'Ik hoorde geschreeuw?' Vraagt Ruby meer dan dat ze zegt. Ik kijk op. 'Was vast buiten,' 'Kan,' Beide staan we op en lopen we naar de balie die beneden is. '-Ziens!' Na mama is uitgepraat lopen we in het donker terug naar onze auto, op weg naar huis. Zal Reece ooit weten wat hij heeft gedaan? Of maakt het hem niks uit? Aangezien hij gewoon de sleutels pakte en ervandoor gin- Mijn ogen schieten open. 'Hebben jullie iets van Reece gehoord?' Vraagt ik een tikkeltje gehaast. Mijn schud haar hoofd en kijkt dan vragend naar Ruby via de achter uit kijk spiegel. 'Niet persoonlijk, maar hij plaatst om twee uur nog een emoji op Twitter,' Met een opgeluchte zucht laat ik me weer tegen de rugleuning leunen en sluit ik mijn ogen weer. Ja jongens, ik herinner me nog wat hij deed, maar het is dan niet zo dat ik niet meer om hem geef. Natuurlijk ben ik nu wat bang voor hem, maar ik houd nog steeds van hem. Ik denk terug aan een paar uur terug, toen het gebeurde. Het bezweette haar zat aan zijn bezweette gezicht geplakt. Hij had een rare kijk in zijn ogen en deed soms wat rare random dingen. 'We zijn er,' Ik klik mijn gordel los en stap de auto uit. 'Trusten,' Ik loop de trap op, door naar mijn kamer en blijf stil staan in de deuropening. Recht tegenover me staat dé kast. Hij staat wat scheef en bloedvlekken liggen op de grond. Ik trek een vies gezicht, aangezien ik er niet tegen kan, en loop naar de badkamer. Ik pak een washandje, maak het nat en begin de grond schoon te maken. Als Ruby niet naar de wc was geweest, was ik dan dood? Oké, doe normaal Aaliyah. Ik schud de gedachtes van me af en ga liggen in mijn bed zodra ik klaar ben. Ik sla de dekens over me heen en val in slaap.

Geconcentreerd zit ik de volgende ochtend rond tien uur een film te kijken op Netflix. "Be somebody" Ik heb hem al duizend keer gezien, maar hij is gewoon leuk oké? En vooral omdat Matthew erin speelt. Wanneer Emily in de limo stapt, gaat de bel. Voor een tijdje denk ik dat het in de film is, maar dan bedenk ik me dat het helemaal niet in de film hoort. Ik zet de film op pauze en loop in mijn thuiskleren naar de voordeur. Ik open hem en gelijk gaan mijn vrolijke ogen naar angstig. 'Hey! Hoe is het?' Als Reece me een kus op de wang wilt geven, kijk ik weg. Fronsend kijkt hij me aan en loopt verder naar binnen. 'G-goed. Met jou?' Eigenlijk moet ik eerlijk zijn; ik ben bang voor Reece. Zal hij het ook doen als hij niet dronken is? In mezelf zucht ik diep. Reece haalt zijn schouders op. 'Koppijn en een geheugenverlies van gisteravond,' Verteld hij met een kleine lach. Ik lach nep terug, om te doen alsof er niks is, en loop dan weer terug naar mijn kamer. Terwijl Reece een heel verhaal verteld, kan ik maar aan één ding denken; Hij duwde me en maakte mijn hoofd kapot. Mijn eigen vriend zorgde ervoor dat ik hechtingen moest. Ik ga zitten op mijn bed en klap mijn laptop dicht. 'Oké, je hebt niet geluisterd hè?' Ik kijk op van mijn handen en kijk nog steeds met wat kleine angst in zijn ogen. 'Eh, n-nee,' Onderzoekend kijkt Reece me aan, maar al snel leid ik mijn ogen weer tot mijn handen. 'Is er iets?' Ik negeer zijn vraag en friemel wat aan mijn touwtje van mijn broek. 'Aaliyah?' Zegt Reece wat met een strengere stem. Gelijk kijk ik op. 'Ben je bang?' Ik schud mijn hoofd. 'Waarvoor zou ik bang moeten zijn?' Zeg ik weer met een kleine nep lach op het einde, zodat het lijkt alsof er niks is. 'Liyah, ik ken je langer dan vandaag,' Ik zucht diep en kijk Reece aan. 'Weet je nog toen je zei dat ik veilig bij je was en je me niks aan zou doen?' Reece denkt voor een seconde na en knikt dan met een lichte twijfeling. 'Dat was gisteravond niet zo,' Aan zijn adamsappel zie ik dat hij slikt. 'W-wat is er gebeurd?' Met een zucht vertel ik het het hele verhaal en leg ik uit hoe ik viel en een gat in mijn hoofd kreeg. Reece kijkt me stil aan en trekt een wenkbrauw op. 'Is dit een grap of wat?' 'Helaas niet,' Ik draai me om en schuif wat haren aan de kant die niet in mijn knot zitten. 'Hechtingen?'

Reece

Nee, nee, nee en nog eens nee. Dit kan echt niet! Ik heb mijn eigen vriendin fucking hechtingen bezorgd! Aaliyah draait d'r weer om en kijkt me aan. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Ik, Reece Bibby, heeft hechtingen bezorgd aan zijn vriendin. Ik, jongens! Reece Bibby! Ik kan mezelf hier nooit voor vergeven. Wie de fuck doet dat nou? Had ik dan zo veel op? Waren Blake en George er ook toen? Weten ze dit überhaupt? Veel vragen spoken door mijn hoofd, maar op geen één heb ik een antwoord. Tranen vullen mijn ogen. Dit had ik nooit verwacht..En al helemaal niet dat het door mij kwam. 'Het spijt me heel erg, maar alsjeblieft, wees niet bang voor me. Ik was dronken en ik zal mezelf hier nooit voor vergeven,' Aaliyah knikt, maar zegt niks. 'Ik ben echt moe, dus kan je gaan?' Mompelt ze, maar wel hoorbaar. Ik knik en samen lopen we de trap af. Zodra ik net buiten sta, draai ik me om en kijken we elkaar aan. Langzaam sluit Aaliyah de deur en hoor ik voetstappen die weg lopen. Ik loop met veel verschillende gevoelens weg. Verdriet, bezorgdheid, Teleurgesteld, maar vooral veel woede. Hoe kon ik?! Boos trap ik een steen van de stoep af en vallen de tranen over mijn wangen. Hopeloos laat ik me vallen op de stoep en leg ik mijn hoofd ik mijn handen. Dit kan écht niet. Heb ik dát echt gedaan? Ik weet het zeker, vanaf nu drink ik nooit meer. Straks vermoord ik iemand als ik weer dronken ben. Wat als niemand Aaliyah had geholpen? Dan was ze misschien dood en dan was ik de moordenaar. Ik zucht diep met een trilling en sta dan weer op. Langzaam en met veel gedachtes loop ik weer terug naar huis.