The Unknown Boy | Dutch {Ft. NHC}

3|140.

Sober - Demi Lovato 

Reece's p.o.v. 

Starend zit ik zwijgend uit het raam te kijken met mijn headset op mijn oren. Het harde muziek hoort mij normaal gesproken te laten genieten, maar deze keer gebeurd dat niet. Ik kan alleen maar denken aan Aaliyah. Aan de zoen van gisteren onder douche. Ik was verbaasd en lichtjes geschrokken hoe ze opeens bij me in de douche stapte. Later begreep ik het. Ik wil haar zo graag weer aanraken, haar tedere lippen op die van mij voelen. Samen met haar in bed liggen, knus knuffelend. Maar ik zal er vier weken zonder moeten doen. En ik mis haar nu al om me heen of om met haar te appen. Het is saai zonder iets met haar te doen. En ja, natuurlijk heb ik de boys nog. En dat is ook echt fantastisch, maar ik heb haar hier gewoon nodig. Ik zucht en sluit mijn ogen. Mijn gedachten gaan terug naar de zoenen. We hebben nu al een paar keer gezoend, maar Aaliyah ziet me niet op die manier. Ik heb er al een keer over na gedacht om haar over mijn gevoelens te vertellen, maar ik durf het niet. Wat als ze me gaat uitlachen? Wat als ze geen vrienden meer wilt zijn? Dat wil ik niet meemaken. Niet alweer. Ik wil bij haar blijven, ook al zouden we nooit meer worden dan enkel vrienden. Ik weet nog hoe ik me voelde toen we in afscheid namen bij het vliegveld, het voelde echt kut. Alsof ik haar wel een half jaar niet weer zou zien. En dan nog het gevoel toen ik weg liep. Ik open mijn ogen en pak mijn telefoon erbij. Misschien is het wel beter als ik het vertel? Ik bijt op mijn lip. Nee, dat durf ik niet. Ook al zoent zij mij altijd als eerste, ik weet zeker dat het gewoon een uitweg is om haar hoofd te legen. Of dat het gewoon een spelletje is. En dat het bij haar niets is, terwijl het voor mij een geweldig gevoel geeft. Ik open iMessage en ga naar de chat van Aaliyah. De laatste twee weken zijn welke elke dag aan het appen. Ik scrol naar vijf dagen terug en ga vanaf daar naar beneden lezen tot een uur geleden. Ze was kapot, dus ging ze slapen. Ik stuurde een hartje, wat ik heel soms wel vaker doe. En voor even dacht ik dat ik niks terug zou krijgen. Dat het een dom idee was om het te sturen en wat ze wel van me moest denken. Aangezien ze niets voor me voelt. Maar ze stuurde ongeveer twintig seconden toch een hartje terug. Ik glimlachte automatisch toen ik het binnenkreeg. Daarna was het gesprek afgelopen. Dus had ik mijn beeld vergrendelt en ging ik hier zitten. Op de vensterbank van het hotelraam. George en Blake zitten samen op kamer 117, de kamer hier naast. Ze wouden per se samen, omdat het anders te duur was. Zeiden ze. Maar het kon makkelijk. Ik sluit mijn telefoon af, stop hem in mijn kontzak en sta op om vervolgens het hotel te verlaten. Morgen heb ik mijn eerste optreden, in Dallas dus. Dan vertrekken we 's nachts in de tour bus naar Nashville, wat bijna zes uur rijden is. In die tijd heb ik ook afgesproken om met Aaliyah te gaan FaceTimen. Morgen kan ze niet, ze moet naar het ziekenhuis voor de uitslag van de operatie. Daarvoor gaat ze naar Felix en Julia in het weeshuis. En wat ze na de uitslag gaat doen, weet ze nog niet. Dat ligt aan het antwoord van de dokters vertelde ze me. Met mijn handen in de zakken van mijn korte broek loop ik over de drukke straten van Dallas. Ons hotel zit midden in de stad, dus we kunnen met gemak overal te voet heen gaan. Handig natuurlijk, maar op dit moment weet ik niet echt waar ik heen ga in m'n eentje. Ik ben hier namelijk nog nooit eerder geweest en weet niet wat ze hier allemaal hebben. Ik kijk om me heen en besluit om naar het park te gaan waar ik nog een dertig meter van af sta. Ik begin verder te lopen en neem plaats op het gras in de kleermaker zit. Voor me is een kleine plas met fonteintjes erin waar wat kleuters in spelen. Daar om heen zitten nog veel andere mensen. Ik ga liggen, kijk naar de lucht. Het is vel blauw, enkel wat vogels zijn te zien die voorbij vliegen. Ik leg mijn armen onder mijn hoofd en zucht. 'De lucht is blauw, muffins kom maar gauw,' Zou Aaliyah vast wel gezegd hebben als ze naast me zat of lag. Die grap maakt soms wel vaker. Ik lach kort en zachtjes door die grap in mijn hoofd te hebben, sluit mijn ogen. Denkend aan alles wat ik al heb meegemaakt met Aaliyah. Damn...

Is het al vier weken later?