The Wolf Girl

*/* tweeëntwintig */*

p.o.v Lore

'Caro' roep ik haar nog na.

Maar ik krijg geen reactie terug. 'Ik haat het als ze dat doet' mompel ik.

'Lore' zegt de vrouw.

Ik kijk haar aan. 'Zit alsjeblieft' zegt ze.

'Waarom?'

'Ga zitten. We willen je wat uitleggen.'

Ik ga op de bank tegenover haar zitten. 'Laat Caro haar eigen keuzes maken' zegt ze.

'Dus u neemt nu haar kant' vraag ik boos, 'u weet niet wat mijn grootouders doormaken nu!'

'Dat denk ik wel liefje' zegt ze, 'ik weet wat ze doormaken. Hun kleine meisje wordt groot.'

'En dus' vraag ik, 'ze heeft het recht niet om ons zo te behandelen.'

'Wat is er precies gebeurd' vraagt Wolffs vader.

Ik sta op. 'Dit slaat nergens op' zeg ik, 'ik ga naar huis. Opa komt hier later wel.'

Ik kijk Wolff aan. 'Zorg maar dat er wachters klaar staan want hij zal niet blij zijn.'

'Zit' zegt Wolff.

'Ik ben geen hond zoals jullie.'

'Lore' gromt hij.

Ik sla mijn armen over mekaar en kijk hem uitdagend aan. 'Zit' zegt hij.

Ik ga zitten. 'Wat is er precies gebeurd' vraagt Wolffs vader.

Ik zucht diep. 'Nadat Wolff weg was hebben mijn grootvader en ik Caro geprobeerd om te praten om hem af te wijzen. Dit is niets voor haar. Wij passen hier niet. We zijn maar half wolven. Daarover had u toch ook ruzie met mijn vader?'

'Ja, ik wilde niet dat jullie hier kwamen omdat ik dacht dat jullie hier niet gelukkig zouden worden. Jullie waren inderdaad anders, en ik was bang dat jullie gepest zouden worden door andere kinderen.'

Ik blijf even stil. 'Ik heb jou nog nooit zonder weerwoord gehoord' zegt Wolff.

Ik kijk hem kwaad aan. 'Ik wil dat Caro mee naar huis gaat' zeg ik boos, 'ze weet niets van dit alles!'

'Daarom is ze hier' zegt hij, 'ze wil van alles leren over dit en  ze wil de matebond een kans geven.'

Ik rol met mijn ogen. 'Luister Lore' zeg ik, 'jij blijft ook hier. Jij en Caro laat ik zien wat het betekent om wolven te zijn. En ik haal jullie grootvaders ook hierheen. Dan kunnen ze dichtbij jullie zijn. En dan zal ik laten zien dat jullie geen gevaar zullen lopen als jullie hier blijven.'

'Als ze daarmee akkoord gaan natuurlijk' zeg ik.

Wolff knikt. 'Als ze daarmee akkoord gaan ja' zegt hij, 'en nu ga je naar boven en ga je praten met Caro.'

'Wat als ze niet wil praten?'

'Dan haal je mij. Ik praat wel met haar dan.'

Ik sta op. 'Heeft ze weer dezelfde kamer?'

'Ja.'

Ik knik en loop weg. Als ik bij de kamer aankom klop ik zacht op de deur. 'Caro' zeg ik, 'het spijt me. Ik wil praten met je.'

'Waarom zou ik je binnen laten? Vorige keren zei je dat ook en probeerde je me over te halen.'

Ik hoor haar snikken. Ik wil niet dat ze huilt. 'Caro, alsjeblieft. Laat me naar binnen.'

'Nee!'

Ik zucht diep en ga met mijn rug tegen de deur aanzitten. 'Dan doen we het maar zo' zeg ik, 'het spijt me Caro. Maar we willen alleen het beste voor je. En misschien ben ik ook bevooroordeeld door opa. Wolff wil ze hierheen halen zodat hij kan laten zien dat wij veilig zijn. En dan zijn ze dichtbij ons.'

'Denk je dat ze daarmee akkoord gaan dan?'

'Dat weet ik niet, maar we kunnen het altijd proberen.'

Ik hoor het slot waardoor ik snel opsta. Caro komt in de deuropening staan. 'Het spijt me zusje' zeg ik, 'maar ik vertrouw wolven niet meer na wat er is gebeurd met papa en mama.'

Ze knikt en omhelst me. Ik druk me stevig tegen haar aan. 'Het spijt me zusje.'

Ze knikt. 'Mij ook, het spijt mij ook.'