The Wolf Girl

*/* zes */*

We lopen naar de beneden. Het eten is klaar heeft Wolff net geroepen. Als we de keuken inlopen staat het meisje wat eerder bij Meike was bij het fornuis. Ze kookt en Lennert staat achter haar. Hij houd zijn handen op haar heupen. Wolff zit aan de tafel met wat papieren voor zich.

Lennert kijkt naar ons en grijnst even voordat hij zich weer op het meisje voor zich richt. 'Zou hij merken dat ik er ben' vraag ik aan Meike.

'Dat hoorde ik Caro' zegt Wolff zonder op te kijken.

Hij kijkt me aan. 'Ik merk alles dus probeer niet eens een poging te doen om iets voor me achter te houden.'

Ik kijk Meike even aan. Ze haalt haar schouders op en gaat zitten. Ik ga naast haar zitten en zit precies tegenover Wolff. Lennert komt ook zitten en het meisje zet het eten op tafel. We eten in stilte. Ik durf Wolff niet aan te kijken. Bang dat hij weer boos wordt en me pijn doet.

Na het eten staat Lennert op. 'Zie ik je morgen Wolff' vraagt hij.

Wolff knikt. Lennert neemt het meisje mee en Meike gaat ook weg. Wolff staat op en begint aan de afwas. Ik sta ook op en pak een vaatdoek. We doen in stilte de afwas. Daarna gaat hij weer aan de tafel zitten. 'Wat zijn je vragen?'

'Waarom grom je? En waarom verandert je oogkleur iedere keer?'

'Ik grom omdat ik boos ben. Mijn oogkleur verandert bij bepaalde gevoelens.'

'Welke gevoelens?'

'Boosheid, ergernis. Dat soort dingen.'

'Oh. en waarom breng je me niet naar huis?'

'Ik wil iets testen. En dat kan ik pas als je achttien bent.'

'En wat wil je precies testen?'

'Of je iets kan wat ik ook kan.'

'En als ik het niet kan?'

'Dan breng ik je naar huis en zul je me nooit meer zien.'

'En als ik het wel kan?'

'Dan blijf je eerst nog heel even bij mij zodat ik je kan uitleggen wat alles betekent en dan kan ik ook je grootouders en zusje laten komen.'

'Oké, en weten mijn grootouders dat ik hier ben?'

'Ze weten niet waar je bent. Wat ze wel weten is dat ze je niet moeten komen zoeken. Ik heb geen bedoelingen om je pijn te doen.'

'En wat als je me per ongeluk pijn doet?'

'Dan breng ik je terug. Zonder dat ik wacht tot je achttiende verjaardag.'

'Duidelijk.'

'Dus... nog meer vragen?'

'Waarom noemden Meike en dat andere meisje je Alpha?'

'Weet je wat het kan zijn?'

'Nou een Alpha mannetje is de baas in een wolven roedel.'

'Dan weet je nu waarom ze me zo noemden.'

Ik frons. 'Ik ben de Alpha' zegt hij, 'oftewel de baas, van deze gemeenschap.'

'Juist.'

'En Lennert is mijn Bèta, mijn beste vriend.'

'Heb je een Alpha vrouwtje?'

Hij lacht. 'Zo noemen we het alleen niet. We noemen het een Luna. Naar de maan. Maar om je vraag te beantwoorden, ik heb geen Luna nog. Die hoop ik in de toekomst te vinden.'

Ik knik. 'Nog meer vragen?'

Ik schud mijn hoofd. 'Laten we dan maar gaan slapen' zegt hij, 'ik moet morgen vroeg op voor een vergadering.'

Ik knik en we lopen naar boven. Hij brengt me naar de kamer waar ik vannacht ook sliep en hij gaat naar zijn eigen kamer. Ik val al snel in slaap.