The Wolf Girl

*/* elf */*

'Ja. Wij kunnen nog niet in onze wolven veranderen tot-'

'Tot het mateproces is voltooid, weet ik. Dat heeft hij me al verteld.'

'En hij heeft ook alles van het mateproces uitgelegd?'

'Ja.'

'En dat vind je niet erg?'

'Ik ben achttien nu, word eens tijd dat iemand het afneemt.'

Ze staart me aan met open mond. Ik begin te lachen. 'Dat je daarin trapt tut' lach ik.

Ik hoor Wolff zacht grommen en weglopen. 'Zulk soort grappen moet je niet maken' zegt ze, 'dat kwets je mate.'

'En nu mag je hem wel?'

'Nee. Ik waarschuw je alleen. Zonder je mate, wordt je wolf gek. Bijna alle wolven hebben maar één mate.'

'Ik zal erop letten voortaan.'

Ze knikt en we gaan op de bank zitten. We praten nog wat verder tot Wolff ons roept voor het eten.

p.o.v Rodolf

'Tot het mateproces is voltooid' zegt Caro, 'weet ik. Dat heeft hij me al verteld.'

'En hij heeft ook alles van het mateproces uitgelegd' vraagt Lore.

'Ja.'

'En dat vind je niet erg?'

'Ik ben achttien nu, word eens tijd dat iemand het afneemt.'

Mijn hart slaat een slag over. Ze wil dus dat ik het afneem?! Mijn mate wil dat ik het afneem? Mijn mate wil dat ik het afneem! Mijn wolf word er onrustig van, hij wil het liefste nu al het hele mateproces voltooien. Maar dat laat ik niet toe. Als dat gebeurd dan zal ze ons niet meer vertrouwen. Eerst haar vertrouwen winnen en haar dan pas van mij maken is het plan.

Lore staart Caro aan met open mond. Ik weet dat mijn blik erg triomfantelijk staat. Opeens begint Caro te lachen. 'Dat je daarin trapt tut' lacht ze.

Ik grom zacht en loop weg. Naar de kelder waar een boksbal hangt. Die geef ik een fikse klap. Wat haalde ik me ook in mijn hoofd! Natuurlijk wil ze niet dat een wildvreemde dat van haar afpakt.

Mijn wolf vind dit het ergste wat er is. Het plan is haar vertrouwen te vinden en zorgen dat ze alles snapt. Als dat zo is dan pas ga ik overwegen om haar te vragen om het mateproces te voltooien.

Ik blijf in de kelder tot het tijd is om eten te maken. Ik loop rechtstreeks naar de keuken en begin met eten maken. Als het bijna klaar is dek ik de tafel en roep de meisjes. Ze komen de keuken in en gaan aan tafel zitten.

Ik geef ze eten en we eten in stilte. Van mij mogen ze best praten, want ik haat stilte. Daarom eet ik ook bijna altijd met Meike, Feija en Lennert. Of soms alleen met Lennert. Of alleen met Meike.

Opeens word ik gemindlinkt. 'Alpha' zegt één van de wachters, 'we hebben wat rogues verjaagd.'

'Goed werk.'

'Wilt u nog verslag?'

'Kom over een half uurtje langs, dan praten we.'

'Ja Alpha, tot dan.'

Ik kijk de twee meisjes weer aan. 'Waarom waren je ogen wazig' vraagt Caro.

'Ik werd gemindlinkt. Praten in je hoofd met andere personen laten we maar zeggen.'

'Kunnen wij dat ook?'

'Alleen na het marken.'

'Doet dat marken pijn?'

'Een klein beetje. Volgens de rest van de roedel maar een paar seconden. Maar weerwolven helen snel dus is de pijn eigenlijk ook zo weg.

Ze knikt. We eten ons eten verder op en gaan dan naar de woonkamer. Lore en Caro praten wat terwijl ik nog iets bijwerk. Als de klok net zeven uur heeft geslagen komt Tibbe binnen. Zijn bruine haren zitten zoals gewoonlijk door de war. Maar zijn normaal felgroene ogen zijn donkerder deze keer. Hij kijkt naar Lore en gromt maar één woord: 'Mine.'