The Wolf Girl

*/* zevenendertig */*

p.o.v Rodolf

Ik kijk toe vanuit het bos naar het dorp. Ik ben ternauwernood ontsnapt aan de klauwen van de rogues. Ze wilden me doden maar ik was te snel.

Nu moet ik alleen nog een roedel vinden zodat ik de rogues kan aanvallen en mijn roedel weer terug krijg. Ik moet het snel doen voordat Rutger iets met Caro doet. Had ik haar nou maar eerder gemarkt en het mate proces voltooid. Dan konden we mindlinken.

Maar nu had ik echt geen idee hoe het met haar ging. Ik was zo bang dat Rutger haar iets heeft aangedaan. Ik hoop echt van niet!

Ik draai mijn rug naar het dorp en begin met renen richting de roedel van een hele goede vriend van mijn vader. De koning! Jurgen Gijsbert Wolfirius. Ik weet zeker dat hij me zal helpen om mijn roedel terug te krijgen en de rogues te straffen voor deze aanval.

p.o.v Carolien

Ik schiet rechtop. 'Wolff is ontsnapt?!'

Rutger gromt kwaad en kijkt naar mij. 'Dan moet ik vanavond jou van mij gaan maken denk ik.'

'Laat me met rust!'

Hij zucht diep en kijkt zijn Bèta weer aan. 'Zoek Rodolf en zorg dat de mensen die hem lieten ontsnappen worden gestraft.'

'Ja Alpha, komt voor mekaar.'

Rutger sluit de deur weer en kijkt mij aan. 'Waar kan hij heen zijn gegaan?'

'Weet ik veel.'

'Niet liegen tegen me.'

'Doe ik niet! Ik weet dat er andere roedels zijn maar welke weet ik niet!'

'Juist ja.'

Hij zucht diep en zegt: 'Jij gaat slapen. Ik ga even wat doen. Probeer maar niet om weg te komen, want als ik je weer te pakken krijg dan krijg je een hele erge straf. Duidelijk?'

'Mmh-mmh.'

Hij loopt door de deur en sluit me op. Ik ga op bed liggen en val na een paar seconden al in een diepe slaap.

Ik word wakker doordat er iemand aan mijn arm trekt. Als ik mijn ogen open zie ik Rutger boven me hangen. Hij doet wat bij mijn armen. Als ik opkijk zie ik dat hij mijn pols aan het bed vastmaakt. 'Wat doe jij' vraag ik.

'Ik zorg dat je niet weg kan komen van mij kitten.'

'Waarom?'

'Omdat ik jou van mij ga maken. Daar kan Wolff niets meer aan doen dan.'

'Nee!'

Ik probeer hem te trappen maar dan pas voel ik dat mijn benen ook vast zitten aan het bed. 'Laat me gaan' gil ik, 'alsjeblieft. Ik wil dit niet!'

De tranen beginnen over mijn wangen te rollen. 'Alsjeblieft Rutger' smeek ik hem.

Hij gromt laag en gevaarlijk. Maar hij ziet er niet boos uit. In zijn ogen zie ik eerder lust dan woede. 'Smeken mag je zo doen kitten' zegt hij grijnzend.

Ik begin heftig met mijn hoofd te schudden. 'Nee' roep ik, 'ik wil dit niet!'

'Jammer kitten.'

Ik begin te gillen en te schreeuwen. Hij zucht diep, staat op en pakt een doek. Die bind hij voor mijn mond. 'Zo' zegt hij, 'nu ben je wat stiller. Denk je ook niet kitten?'

Ik schud mijn hoofd en probeer nog wat te zeggen. Hij bekijkt me eens met lust in zijn ogen. Hij gromt en trekt mijn shirt kapot. Ik wend mijn gezicht af en laat de tranen maar gewoon stromen. Ik probeer mezelf af te sluiten voor alle dingen die hij daarna doet!