The Wolf Girl

*/* vierendertig */*

De hele avond moet ik het huis van hem opruimen. Hij gaat in de woonkamer zitten en houd me wel in de gaten. Aan het einde van de dag moet ik koken voor hem. Ik doe een klein beetje boel zout in zijn eten en heel veel in zijn drinken. Als ik zijn eten en drinken heb gegeven loop ik snel weer terug naar de keuken.

Na een paar seconden hoor ik hem grommen en dan proesten. Mijn plan is gelukt! 'Caro' roept hij kwaad, 'kom hier!'

Ik loop naar de woonkamer met een stalen gezicht. 'Wat heb je gedaan met mijn eten?!'

Hij gooit het bord en het glas keihard op de grond. Ik deins terug door zijn woedeuitbarsting. Hij staat op en pakt mijn keel weer beet. Daar tilt hij me aan mijn keel op. 'Als je dit nog eens flikt gaat dat je mate een hoop problemen opleveren. Begrepen?'

Ik knik snel zodat hij me snel zal loslaten hopelijk. Hij gooit me neer op de grond en ik haal rasperig adem. Hij pakt me op en draagt me over zijn schouder naar de keuken. Daar zet hij me op een stoel, vult een glas met water en gooit er een lepel zout in. Hij zet het voor me neer. 'Drink op' gromt hij.

Ik schud mijn hoofd. Hij pakt mijn keel weer beet en knijpt erin. Mijn mond opent zich automatisch en hij giet het water erin. Ik slik het door en begin daarna met hoesten. Hij laat me los en pakt mijn bord met eten. Dat begint hij te eten. 'Hey' zeg ik, 'dat is van mij!'

'Dit is je straf, geen eten voor jou.'

'Dat is gemeen!'

'Had dat bedacht voordat je zout in mijn eten gooide.'

Ik probeer hem aan te vallen maar hij duwt me tegen de muur aan. Het bord zet hij snel aan de kant en hij richt zijn aandacht nu volkomen op mij. 'Doe. Dat. Nooit. Meer!'

Ik knik snel en hij laat me los. Hij pakt het bord en begint met eten. Ik zak langs de muur naar beneden, trek mijn knieën op en sla mijn armen eromheen. Mijn voorhoofd laat ik op mijn knieën rusten. Waarom moest mij dit overkomen?!

Ik kijk pas weer op als hij binnen komt lopen. 'Sta op' zegt hij, 'en ga afwassen.'

Ik zucht diep terwijl ik opsta en aan mijn werk begin. Hij gaat aan het keukeneiland zitten en kijkt toe wat ik doe. Als alles klaar is staat hij op. 'We gaan slapen' zegt hij, 'het was een lange dag. Morgenochtend wil ik dat het ontbijt klaar is als ik beneden kom.'

Ik knik alleen maar en volg hem naar boven. Hij loopt mijn kamer in en schopt daar zijn schoenen uit. Daarna ploft hij neer op mijn bed. 'Dit ligt comfortabel' zegt hij, 'ik mis alleen nog één dingetje.'

'Wat' vraag ik bot.

'Jouw lichaam tegen mij aan.'

Ik schud mijn hoofd. 'Dat dacht ik niet!'

'Caro' gromt hij kwaad.

Ik twijfel heel even maar als ik zijn oogkleur zie ga ik toch maar naast hem liggen. Hij trekt me stevig tegen zich aan en legt zijn hoofd neer. Na een paar seconden slaapt hij al. Ik wil helemaal niet naast hem liggen! Ik wil naar Wolff!