The Wolf Girl

*/* negenentwintig */*

Ik spring van het bureau en wil weglopen maar hij trekt me tegen zich aan. Hij geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Ik beloof dat ik nooit meer iemand zal doden.'

Ik knik en wrik me los uit zijn greep. Ik glimlach even kort naar hem en loop daarna naar boven. Als ik nu naar mijn grootouders ga zien ze dat er wat aan de hand is. Daarbij wil ik even nadenken. 

Als ik in mijn kamer ben ga ik op mijn bed liggen en staar naar het plafond. Mijn mate heeft dus mensen vermoord? En daar ben ik blijkbaar oké mee. Hoe kan ik daar oké mee zijn?! Ik vind het vreselijk als mensen worden vermoord. Misdaadseries kijk ik daarom ook niet. Meestal kijk ik van die dramaseries.

Ik schud mijn hoofd en ga rechtop zitten. Wat kan ik gaan doen? Ik heb eigenlijk niets te doen. Waar zijn mijn grootouders en zus eigenlijk?

Ik stap van het bed af en loop naar beneden. Maar in de woonkamer is niemand meer. Daarom loop ik naar de werkkamer. De deur is dicht dus klop ik aan. 'Binnen' zegt Wolff luid.

Ik loop de kamer in. Lennert zit voor het bureau op een stoel. Wolff zit nog steeds achter het bureau. 'Waar zijn mijn grootouders en zus heen?'

'Meike leid ze rond.'

'Kay, thanks.'

Ik wil weglopen maar hij zegt: 'Wacht Caro.'

Ik kijk hem aan en houd mijn hoofd een beetje schuin. 'Zit' zegt hij.

Ik ga op de stoel zitten voor het bureau. 'Dus wat hebben we nog meer nodig voor het dorpsfeest' vraagt Lennert.

'Niet veel denk ik. Behalve dan de kom en het mes. Als Caro ten minste wil dat ik haar opneem in de roedel.'

Ze kijken beide naar mij. 'Waarom zou ik dat niet willen?'

'Geen idee, maar ik doe niets bij jou zonder jouw toestemming.'

Ik knik. 'Dan kun je gaan Lennert.'

Hij staat op en knikt. Hij loopt de kamer uit en sluit de deur. 'Caro' zegt Wolff, 'kom hier.'

Ik sta op en loop naar hem toe. Hij trekt me op zijn schoot en zegt: 'Het spijt me.'

'Waarvoor?'

'Voor daarnet. Ik schreeuwde tegen je.'

'Ik kan gewoon niet begrijpen dat je het deed.'

Hij wil iets zeggen maar ik ben hem voor: 'Maar dat zal ik nooit kunnen begrijpen. Dus laten we het maar gewoon vergeten.'

'Oké, wat jij wil.'

Hij buigt voorzichtig naar me toe en geeft een korte kus op mijn mond. Net als zijn lippen de mijne raken voel ik tintelingen. Al snel is de kus verwilderd in een heftige zoen. Ik trek hijgend terug om adem te halen. Hij staat op met me en draagt me al zoenend naar boven. Hij legt me neer op zijn bed en bijt zacht op mijn lip. Ik open mijn mond een stukje voor hem en hij draait met zijn tong om die van mij heen.

Ik laat alles toe en wordt er misschien zelfs een beetje opgewonden van. Opeens begint hij kusjes te geven langs mijn wang naar mijn nek. Ik vlecht mijn handen in zijn haar en hij gromt zacht. Hij begint opeens zacht in mijn nek te bijten. Ik hap naar adem bij één bepaald plekje en hij kijkt me direct aan. 'Mag ik je marken?'

Ik knik zachtjes. Hij glimlacht geeft een kus op mijn lippen en gaat weer naar mijn nek. Daar begint hij dat ene plekje weer te zoeken. Hij bijt in mijn nek. Er gaat een kleine pijnscheut door me heen maar daarna tintelingen.

Hij begint het bloed weg te likken en geeft daarna weer een kus op mijn lippen. Daarna valt hij naast me neer. 'Wow' hoor ik iemand zeggen, 'eindelijk zijn we gemarkt.'