The Wolf Girl

*/* vierentwintig */*

Lore is opa en oma gaan halen en ze kunnen hier ieder moment zijn. Gisteravond sliepen we weer in dezelfde kamer. Wolff maakte ons vanmorgen vroeg wakker want hij had een vergadering met Liene. Maar daar mocht ik niet bij zijn van hem. Dat wilde hij nog even niet.

Dus ik zit nu met Meike in de woonkamer. Ik heb thee gemaakt wat we langzaam opdrinken. 'Ben je zenuwachtig' vraagt ze.

'Een beetje, ik hoop dat mijn grootvader het begrijpt.'

'Begrijpt je grootmoeder het dan wel?'

'Ja, zij probeerde me niet om te praten. Mijn opa wel.'

Ze knikt. Dan word er op de deur geklopt. Ik sta op en open de deur. Meteen vliegt mijn oma me om mijn hals. 'Wil je dat nooit meer doen' vraagt ze snikkend.

Ik sla mijn armen stevig om haar heen. 'Dat beloof ik, dat zal ik nooit meer doen!'

Als ze me loslaat kijk ik mijn grootvader aan. 'Het spijt me meisie' zegt hij voordat ik ook maar iets kan zeggen, 'ik had je nooit mogen ompraten. Het is jouw keuze, niet die van ons.'

'Het geeft niet.'

Hij geeft een kus op mijn hoofd. We lopen de woonkamer weer in. Meike is opgestaan en glimlacht naar ons. 'Meike' zeg ik, 'mag ik je voorstellen aan mijn grootouders. Opa, oma dit is Meike. De zus van de Bèta.'

'Leuk u te ontmoeten' glimlacht Meike.

'Wederzijds' zegt mijn oma.

We gaan op de banken zitten. Lore gaat naast Meike zitten. Ze blijken elkaar te mogen. Als we net zitten komt Wolff het huis inlopen. 'Meike' roept hij vanaf de keuken, 'waarom vier ik mijn verjaardag ook alweer?'

'Omdat het leuk is.'

'En omdat je mij moet voorstellen aan de rest' roep ik.

Wolff komt de kamer inlopen en zegt: 'O ja, dat was ik even vergeten.'

Hij glimlacht naar mijn grootouders. 'Fijn u weer terug te zien' zegt hij.

'We zij blij dat we hier mogen blijven' zegt mijn grootmoeder.

'Ik doe het graag.' 

Wolff komt naast mij zitten. 'Dus waar slapen ze' vraag ik.

'Ik heb mijn kamers in dit huis dan alleen jouw kamer.'

'Krijgt Lore dan haar eigen kamer?'

'Ja.'

'Eindelijk.'

'Ik had ook niet langer met jou in een kamer gewild hoor zusje' zegt Lore, 'je snurkt veel te veel.'

'Ik snurk helemaal niet!'

Meike begint te lachen. 'Het zal vast niet zo erg zijn als Wolff het niet heeft gehoord' zegt ze.

Ik kijk Wolff aan. 'Uitleg?'

'Wij wolven horen alles, en ik heb geen gesnurk gehoord dus misschien had Lore gewoon een droom over kettingzagen.'

'Of jij was het' zegt Meike.

'Pas op jij' zegt Wolff, 'ik weet ook nog wel wat verhalen over jou hoor. Weet je nog toen we gingen kamperen met zijn vijven?'

'Dat durf je niet.'

'Try me.'

Ze gooit een kussen naar zijn hoofd. Wolff grinnikt en staat op. 'Iemand iets te drinken?'

'Cola' zeggen Lore en ik tegelijk.

'Water' zegt Meike.

Wolff kijkt mijn grootouders aan. 'Water alsjeblieft' zegt mijn oma.

'Ik hoef niets' zegt mijn opa.

Wolff knikt en loopt weg. Ik loop achter hem aan en help hem om het drinken te pakken. Als we terug lopen wordt mijn oma meteen stil. 'Ik zal niets doen mevrouw' zegt Wolff, 'praat alstublieft. Ik haat stilte.'

Mijn grootmoeder glimlacht naar hem. 'Het spijt me.'

'Wees dat niet alstublieft.'

Lennert komt de woonkamer inlopen. 'Wolff, rogues.'

'Geweldig' mompelt Wolff.

Hij loopt de kamer uit met Lennert en Meike achter zich aan. 'Waar gaan die heen' vraagt Lore.

'Geen idee' zeg ik, 'dat horen we straks wel.'