The Wolf Girl

*/* twaalf */*

p.o.v Carolien

Er komt een jongen binnen met bruine, warrige haren en groene ogen. Hij kijkt naar Lore en gromt één woord: 'Mine.'

Ik kijk naar Wolff die wat mompelt. De man loopt naar Lore en leunt over haar heen. 'Tibbe' zegt Wolff dreigend, 'af.'

'Alpha zij is mijn mate' zegt de man, blijkbaar heet hij Tibbe.

'Die je niet wil' schreeuwt Lore.

Tibbe doet een stap achteruit. 'Maar ik ben je mate' zegt hij.

Wolff zucht diep en staat op. 'Tibbe, even praten. Ik leg het je wel uit.'

Tibbe knikt en loopt achter hem aan. Als hij voorbij loopt zie ik teleurstelling en verbaasdheid in zijn ogen. Lore en ik kijken tegelijk naar elkaar. 'Hoe kom je eigenlijk van je mate af' vraag ik.

'Afwijzen' zegt ze, 'je noemt zijn volledige naam en zegt dat je hem afwijst als je mate. Meer hoeft niet. Alleen dat.'

Ik knik. 'Ga je Tibbe afwijzen?'

'Ligt eraan of hij dat nog eens doe.'

'Wat doet? Over je heen leunen?'

'Ja, ik wil eerst praten voordat ik iets besluit. Heb jij met Wolff gepraat?'

'Een beetje, maar zoveel weet ik niet van hem. Alleen dat hij wat opvliegerig is.'

'Dat zijn weerwolven vaker.'

'Hoe weet je dat?'

'Gehoord, van opa. Toen ik achttien werd heeft hij me verteld over die aanvaring met de wolven.'

'Heeft het met papa en mama te maken?'

'Dat hoor je morgen.'

Ik zucht diep en kijk naar de kamer die Wolff en Tibbe zijn ingegaan. Wat zou er achter die deur zitten?

Na een tijdje komen ze terug. Tibbe kijkt Lore meteen aan. 'Lore' zegt hij, 'ik weet niet wat je tegen wolven hebt, maar ik wil jou graag als mijn mate. Zou je het op minst een kans willen geven?'

'Ik ga erover nadenken' zegt Lore.

Tibbe knikt en verlaat het huis. Ik kijk Wolff aan. 'Waar ging dat over?'

'Over jullie' zegt hij, 'en over iets bij de grenzen. Hoe is Lore hier eigenlijk gekomen?'

'Iemand was naar je opzoek, hij hielt haar vast terwijl ze een doek over haar hoofd had. En ik zei dat als die persoon geen kwaad in ze zin had ze wel hier kon blijven.'

'En die persoon stond dat toe?'

'Nou, hij wilde dat ik verantwoordelijk nam als jij boos werd.'

'Slim gespeeld. Ik kan niet boos worden op mijn mate.'

'Behalve dan toen je vanmorgen mijn mobiel kapot smeet.'

'Dat was mijn wolf, het is lastig voor mij om hem onder controle te houden.'

'Oh.'

'Laten we maar gaan slapen. Dan gaan we morgen naar jullie huis.'

We knikken en staan op. We volgen hem naar boven. 'Hebben jullie problemen met bij elkaar slapen' vraagt hij, 'ik heb eigenlijk maar één extra slaapkamer.'

'Nee' zeggen we tegelijk.

Hij knikt en zegt: 'Goede nacht.'

Daarna loopt hij naar zijn eigen kamer. Ik open de deur van mijn kamer en Lore loopt achter me aan. We kleden ons om en gaan in bed liggen. 'Ga je er echt over nadenken' vraag ik aan haar.

'Ja. Wolven hebben hun mates nodig, zelf wij. Anders worden we ongelukkig en kunnen we onze wolvenkant zelfs kwijt raken.'

'En dat is niet goed?'

'Nee, dat is inderdaad niet goed.'

Ik knik en gaap. 'Welterusten' zeg ik zacht.

'Welterusten zusje.'

Ik val na een tijdje in een diepe slaap.