The Wolf Girl

*/* zesentwintig */*

p.o.v Rodolf

Caro loopt weer naar boven. Ik leun achteruit in mijn stoel en zucht diep. Ik weet dat ik niet kan slapen zonder Caro. Zij maakt me rustig  en dat helpt. Maar ik ga haar niet overhalen om toch bij me te komen liggen. Nee is nee!

Ik drink iets en loop daarna ook naar boven. Voordat ik naar mijn eigen kamer ga loop ik naar Caro's kamer. Haar deur staat op een kier en ze ligt helemaal opgerold te slapen.

Ik glimlach zachtjes en loop daarna naar mijn eigen kamer. Daar ga ik op bed liggen en denk nog eens na over vanmiddag. Ik heb wat rogues op laten pakken en in de cel laten zetten. Niemand bedreigt mijn mate! Of mijn roedel.

Ik rol mezelf op mij zij en staar naar de deur. Wat houd me eigenlijk tegen om bij haar in bed te gaan liggen? O ja, haar grootvader. Ik wil dat hij me vertrouwd. Dan pas zal Caro me helemaal vertrouwen. Haar grootouders zijn belangrijk voor haar dus is het ook belangrijk voor mij om hun vertrouwen te winnen.

Na een tijdje val ik toch in slaap. Mijn hoofd is moe net als mijn lichaam van het vechten.

De volgende ochtend word ik om kwart voor acht wakker van mijn wekker. Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen. Eerst maar eens douchen en dan ontbijt klaar zetten.

Ik stap uit bed en douche razendsnel. Daarna loop ik naar beneden en kijk verbaasd naar de al gedekte tafel. Caro's grootmoeder staat bij het fornuis en gooit eieren in een pan. 'Goedemorgen' zeg ik.

'Goedemorgen' zegt ze glimlachend.

'Hoe lang bent u al op?'

'Half uurtje ongeveer. Ik ben niet zo'n uitslaper als mijn man en kleindochter.'

'Is Caro een uitslaper?'

'Ligt eraan of ze in slaap kon komen of niet.'

'Dus we zullen haar straks wakker moeten maken?'

Ze kijkt me aan. 'Hoezo' vraagt ze fronsend.

'Ik vond haar gisteravond in de keuken, we konden beide niet slapen.'

'En ze ging zeker thee drinken?'

'Ja.'

'Dan zal ze hier zo wel zijn, kamille thee maakt haar slaperig.'

Ik knik en vraag: 'Wilt u thee? Of koffie?'

'Thee graag.'

Ik knik en zet het water aan. Ik hoor voetstappen en Caro komt de keuken inlopen. 'Mogguh' zegt ze.

'Goedemorgen' zegt haar grootmoeder.

'Goedemorgen kitten' zeg ik, 'jij ook weer thee?'

'Graag.'

'Welk smaakje?'

'Aardbei?'

Ik pak de aardbei alvast en kijk haar oma aan. 'Earl grey alsjeblieft.'

Ook die pak ik. Daarna pak ik citroen voor mezelf. Als de thee klaar is gaan we alvast aan tafel zitten. Na een tijdje komen zowel Lore als haar grootvader de keuken inlopen. 'Goedemorgen' zegt hun grootmoeder.

'Goedemorgen' zegt Lore.

De grootvader gaat zwijgend zitten. 'Wil' zegt Caro's grootmoeder boos, 'doe eens even normaal.'

Grootvader kijkt haar aan. 'Ik doe normaal Hanne.'

'Dat doe je niet. Je doet alsof hij een vijand is. Hij had ons ook helemaal niet hierheen kunnen halen. Dan zaten we thuis en wisten niet wat er gebeurde met onze meiden.'

Grootvader staat op en verlaat de kamer. Ik kijk de grootmoeder aan. 'Dat had niet gehoeven' zeg ik .

'Maar ik vond van wel' zegt ze, 'hij moet je niet zien als vijand. Je hebt het beste met mijn kleindochter voor.'

Ik knik langzaam en we beginnen in stilte te ontbijten. Lore zie ik af en toe naar de deur kijken. Ik hoop dat hij bijdraait want pas als ik zijn vertrouwen heb kan ik Caro mijn Luna maken.

-------------------------------------------------------------------------------

A/N lieve lezers, ik zit echt met een groot writersblock deze keer. (echt een goot writersblock!) Daarom heb ik besloten dat ik dit verhaal even op stop zet en kijk waar ik heen wil met dit verhaal. Ik zal zo snel mogelijk weer publiceren als ik weer ideeën heb. Tot die tijd is dit het laatste hoofdstuk. xxx Mairin