The Wolf Girl

*/* negen */*

Hij drukt de verbinding weg en gooit mijn mobiel kapot tegen de muur. 'Denk maar niet dat ik jou ooit nog laat gaan!'

Hij duwt me op mijn rug op bed en gromt naar me. Ik probeer los te komen en trap hem daarbij in zijn buik. Hij gromt en valt over me heen. Man wat is hij zwaar. Komt waarschijnlijk door de heerlijke spieren. Wacht wat?! Zoiets zou ik nooit denken!

Wolff duwt zichzelf omhoog en gromt naar me. 'Dat was geen goed idee kitten' gromt hij.

'He-he-het spijt me.'

Hij gromt weer naar me en staat op. Hij pakt een touw uit de kast en bindt mijn enkel aan het bed vast. 'Nu kun je niet meer weg' gromt hij naar me.

Ik slik en probeer zo ver mogelijk weg te kruipen, maar ver kom ik niet door dat touw. 'En wij willen trouwens niet alleen maar bloed zien hoor' gromt hij naar me.

'Dat zei mijn grootvader! Maar ik geloofde hem niet!'

Zijn oogkleur wordt weer een tintje lichter. 'Maar je zei wel dat je naar huis ging.'

'Omdat mijn grootvader me dat beval, het is lastig voor mij om niet aan hem te gehoorzamen.'

Hij zucht diep en maakt mijn enkel weer los. Als hij met zijn hand langs mijn been gaat voel ik rare tintelingen. Wat waren dat?

'Wat was dat' vraag ik.

'Wat was wat' vraagt hij.

Hij kijkt me aan. Zijn oogkleur is weer normaal geworden. 'Ik voelde tintelingen.'

'Toen ik je aanraakte?'

'Ja, wat betekent dat?'

'Dat hebben alle mates' zegt hij, 'niet alleen wij.'

'Toen ik jou aanraakte, voelde je toen ook tintelingen?'

'Ja, en als je je handen langer op mijn borst had gehouden dan was ik rustiger geworden. Dat effect heeft het ook.'

Ik kijk naar mijn kapotte mobiel. Hij volgt mijn blik en zegt: 'Het spijt me. Dat had ik niet mogen doen. Ik geef je wel een nieuwe.'

Ik kijk hem aan. 'Bedankt' zeg ik zacht.

'Waarvoor?'

'Voor de nieuwe mobiel.'

'Ik doe alles voor mijn mate. Maar ik wil je nog niet laten gaan. Je moet jezelf kunnen bedwingen voordat ik je kan laten gaan.'

'Kun je me wel naar huis brengen? Dan kan ik praten met mijn grootvader en zusje.'

'We gaan morgen. Niet vandaag. Ik heb vergaderingen die erg belangrijk zijn.'

'En wat moet ik gaan doen?'

'Jij blijft hier, je mag tv kijken of zo.'

'Heb je ook films?'

'Ja.'

Hij knikt naar de kast. 'Er zit een doos met films in. Genoeg om je te vermaken voor een paar dagen.'

Ik gniffel en hij grijnst. 'Dan zie ik je straks weer.'

p.o.v Lore

Mijn grootvader ijsbeert heen en weer. Zo heb ik hem nog nooit gezien. En aan de frons op mijn grootmoeders gezicht te zien heeft zij hem ook nog nooit zo gezien. 'We moeten haar daar weghalen' zegt hij, 'ik wil niet mijn kleindochter ook verliezen door wolven!'

'We kunnen daar niet heen' zegt mijn grootmoeder.

Mijn grootvader kijkt mij aan. 'Jij moet gaan.'

'Maar hoe dan? Ik kan niet in mijn wolf veranderen?'

'Ga met de auto en zegt dat je de Alpha wil spreken. En dat je geen kwaad in de zin hebt.'

'Maar ik...'

'Lore, je kunt dit. We rekenen op je. Het komt helemaal goed.'

Ik sta met een diepe zucht op en zeg: 'Prima. En wat als ze me niet toelaten?'

'Dat zullen ze wel doen.'

Ik loop naar buiten en stap mijn auto in. Ik gebruik Google maps om de laatste locatie van mijn zusje te vinden. Het is ongeveer een kwartiertje rijden dus laat ik maar snel gaan.