The Wolf Girl

*/* eenentwintig */*

A/N ja lieve lezers, mijn toetsweek zit er weer op dus krijgen jullie een extra hoofdstuk. En ik heb mijn Duits mondeling overleeft dus dat is helemaal iets on te vieren. Nog veel leesplezier. Xxx Mairin

------------------------------------------------

We zitten op de bank als we de deur horen. 'Rudie' roept een man, 'zijn er!'

Wolff staat op en loopt naar de gang toe. Ik sta ook op en loop de gang op. Wolff omhelst een oudere man en vrouw. Ze zijn ongeveer begin vijftig. De man heeft net als wolf blauwe ogen. Hij lijkt veel op Wolff alleen zijn haarkleur is grijs. De vrouw heeft bruin haar met lichte plukken erin. Haar ogen zijn grijs van kleur en lijken te glinsteren. Ze is een stuk kleiner dan haar zoon en haar man.

Ik blijf in de deuropening staan. Ik wil me nog niet laten zien. 'Dus waarom wilde je ons hier hebben' vraagt de man.

'Ik wil iemand aan jullie voorstellen' zegt Wolff.

Hij kijkt over zijn schouder naar mij. De vrouw kijkt ook naar mij en haar glimlach verdwijnt. Ze loopt langs Wolff heen naar me toe. 'Merlinde' vraagt ze.

'Dat was mijn moeder' zeg ik, 'mijn naam is Carolien.'

De vrouw hapt naar adem en doet een stapje achteruit. Wolff loopt naar ons toe en pakt haar arm. 'Gaat het mam' vraagt hij.

Ze knikt. 'Ik kan niet geloven dat ze terug is' zegt ze.

Ze kijkt me aan. 'Waarom ben je terug?'

'Daar wilde ik het nog over hebben' zegt Wolff, 'ze is niet alleen de dochter van Merlinde en Stephan, maar ze is ook mijn mate.'

'Je mate' vraagt zijn vader nu.

Wolff knikt. 'Laten we even praten in de woonkamer' zegt Wolff, 'beter dan hier in de gang.'

Ze knikken en volgen ons naar de woonkamer. Ik ga weer op mijn plek zitten. Wolff gaat naast me zitten en zijn ouders gaan op de andere bank zitten. 'Laat ik eerst maar vertellen waar ik aan haar kom' zegt hij.

Zijn ouders knikken. 'Ik vond haar toen ze uit een boom viel' zegt Wolff, 'ze was ons aan het bespieden. Ze viel uit de boom en ik liep naar haar toe. Ze was zo bang voor me dat ze flauw viel. Ik nam haar mee hierheen omdat ik haar lekker vond ruiken. Na een maand was ze achttien en toen kwam ik erachter dat ze mijn mate was. Haar zus kwam hier en we gingen naar hun grootouders. Daar heb ik hun kant van het verhaal te horen gekregen.'

'En wat was die kant van het verhaal' vraagt zijn vader.

'Mijn grootouders vonden dat de roedel mijn ouders niet heeft geprobeerd te redden' zeg ik snel, 'maar dat was niet zo. Maar er is nooit contact geweest en daarom is mijn grootvader boos.'

'We hebben geen contact opgenomen omdat je vader-'

'Hij wilde ons opvoeden buiten de roedel om' zeg ik snel, 'dat weet ik. Alleen wil mijn grootvader dat niet geloven. Ik wil meer weten over mates en weerwolven. Daarom ben ik hier.'

De vrouw glimlacht. 'Net zo nieuwsgierig als je vader' zegt Wolffs vader.

'Lijk ik veel op mijn ouders' vraag ik.

'Best wel wat. Hebben je grootouders nog nooit gepraat over je ouders?'

'Bijna nooit. Mijn grootvader werd stil of boos en mijn grootmoeder verdrietig.'

Ze knikken. Er word op de deur geklopt. Wolff staat op en loopt naar de voordeur. Na een paar seconden komt Lore de kamer in met Wolff achter haar aan. Wolff blijft in de deuropening staan. 'Jij gaat nu mee naar huis' zegt Lore boos.

'Nee' zeg ik, 'ik wil dit proberen Lore!'

'Lore' vraagt Wolfs vader.

'Dit is Lore' zeg ik, 'mijn zus. Lore, dit zijn Wolffs ouders.'

Lore kijkt ze even aan en kijkt mij daarna weer aan. 'Jij gaat nu mee naar huis' zegt ze weer.

Ik zucht. 'Je hebt het briefje gelezen' vraag ik.

'Ja. En we willen alleen het beste voor je.'

'Je wilde me overhalen om Wolff af te wijzen! Ik mocht niet eens mijn eigen keuze maken!'

'Caro je-'

'Wat? Kan ik dit niet aan? Verwachten jullie dat ik voor altijd daar blijf?! Ik ben achttien zus! Volwassen, weet je wel?'

'Caro, je hebt geen idee hoe oma hierop reageerde.'

'Dat weet ik wel denk ik. Als ze jou heeft laten gaan dan is ze in shock.'

'Hoe heb je haar dit aan kunnen doen?'

'Nu is het mijn fout?! Jij en opa wilden me om praten! Weet je nog zus?'

'Je weet niet hoe ze zijn zus.'

'En jij wel?!'

'Ik heb papa vaak genoeg horen schreeuwen. Er was constant ruzie.'

'En weet je ook waar die ruzie over ging' vraagt Wolffs vader.

'Nee' zegt Lore, 'maar ik wil dat mijn zusje mee naar huis gaat. Meteen!'

'Die ruzies gingen over dat ik niet wilde dat hij zijn Bèta titel weer op zich nam als jullie oud genoeg waren. En ik wilde ook niet dat hij bij de roedel kwam wonen. Hij had ruzie met jullie moeder daarover en ik sloot me aan bij haar kant.'

Ik sta op. 'Lore' zeg ik, 'ik kom terug als jullie zijn bedaard. Want ik wil het proberen met Wolff.'

'Je weet dat als ik  nu wegga opa naar je toekomt.'

Ik knik. 'Dat verwachte ik' zeg ik.

'Je weet dat hij je hoe dan ook mee terug zal nemen.'

'Ik blijf hier' zeg ik, 'tot jullie twee zijn bedaard. Jullie snappen niet dat ik het wil proberen met Wolff.'

'Zusje alsjeblieft.'

'Nee! Ga naar huis Lore, ik wil het niet meer horen.'

Lore wil mijn hand vastpakken maar ik doe een stap weg. 'Ga Lore' zeg ik.

'Nee, Ik blijf.'

Ik schud mijn hoofd en loop langs haar heen naar boven. 'Caro' roept Lore.

'Laat me met rust!'