Good Meets Bad

58: Kurtney

Third Person's Point of View

It was a cold night. The wind gives shivers to my skin. I really don't like scenarios like this. I just want to see the moon and the stars. Nililipad ng hangin ang buhok at suot kong jacket. I closed my eyes.

It's time.

Nilagay ko ang malalamig kong kamay sa bulsa ng jacket ko. Kinakabahan na ako. Malapit na. Malapit ng dumating ang propesiya ko. Anong magagawa ko kung ito ang naging tadhana ko? Ang maging masama kaysa sa maging mabuti?

Tumalikod ako at bumalik sa tree house kung saan ako nakatira pansamantala. Unang misyon ko pa lang, kabadong kabado na ako. Buti na lang at namana ko sa mom ko ang ability niyang magpabata ng itsura.

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. This is me. I just want to live simply. Ayoko ng magarang bahay, kotse, o kung ano pa man. Okay na ako dito sa treehouse ko. Nasa gubat na malaki kung saan hindi ako mahahanap ng mga tao.

This is me. May suot na simpleng manipis na bestida at sandals. Nung nasa misyon ako, I always wore expensive clothes. Wala eh, kailangan eh.

I took off my dress, leaving myself naked with only my undies on.

Nicole's Point of View

"She did?!" Hindi ko makapaniwalang sabi kay Demi. Natatawa diyang tumango. Shit! Totoo nga! Ang sayaaaaa!

"Yes, Ma'am. Louise De Lara will be working with us. Sorry kung ngayon ko lang po, nasabi. May inasikaso pa kasi akong papers kanina." Sabi niya.

Ang saya ko talaga! Isa si Louise De Lara sa mga sikat na teenage artist ngayon. Kathryn Bernardo and Louise De Lara for our new collection! Yay! This is so exciting!

"It's okay. Kahapon lang siya ng umaga nag-accept di'ba? Text her. Sabihin mo prepare for a photoshoot later at 3 PM." Utos ko kay Demi. Tumango naman siya at inilabas ang kaniyang phone. Nilabas ko rin ang phone ko at tinawagan si Lian.

[Hello? What seems to be the problem?]

"Bring your models later at my studio. Remember? Photoshoot. 3 PM." Sabi ko.

[Ah, oo. Iyon lang ba?]

"Yes. Good bye. See you later."

[Sigeeee, see you later. Mag-ingat.]

"Hindi ako aalis, stupid."

I ended the phone call. Baka kung saan pa dumating ang usapang 'yun. After the photoshoot, babalik na ako ng academy. Kailangan naming malaman ang misteryo na nasa likod ng liham na ibinigay daw ni Auntie Revena.

My end is near, kailangan ko ng kumilos kasi ayoko pang mamatay. I still need to protect my people.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Siguro pagkabalik ko ng academy ay ipapastay ko muna si Demi sa bahay ni Dad para maging safe siya. Ayokong masali siya sa gulo ng ancestors namin na kami na ngayon ang mag-aayos.

Sinenyasan ko si Demi para sumama sa akin. Lunch na kasi and we need to eat na. Alam kong gutom na si Demi at hindi lang nagsasabi. Sus, siya pa? Palaging gutom 'yan eh. Naglakad kami papuntang elevator. Kaming dalawa lang sa loob. Hinintay naming makababa ng grounds.

"My treat kasi pumayag si Louise. You really did a great job." Sabi ko kay Demi. Ssbi ko kasi ay gawin niya lahat para lang mapapayag si Louise. Tinanguan ako ni Demi ng may ngiti sa labi at saktong nagbukas ang elevator.

Sabay kaming lumabas ni Demi at lumabas ng building. We went at the nearest japanese restaurant. Buti na lang at walang ibang customers kundi kami. Sinundan namin ang waiter sa isang tabke para sa dalawang tao at nag order na kami.