Pink Oppa Is My Brother

Chapter 51⇨ Fake Dad Returns

Sangmin's POV

Nagising ako sa isang madilim na lugar. Kinapa ko kung may tali ang kamay at paa ko pero wala naman. Naramdaman ko naman na walang nakatali sa bibig ko.

Usually kasi ganun ang ginagawa sa mga kidnaping di ba. Magigising ang kinidnap nang nakatali ang mga kamay at paa at may tela ring nakatali sa bibig nito.

By the way, nasaan nga pala ako? Bakit ang dilim ng lugar na ito? At tyaka, parang ang lambot naman ng nahihigaan kong ito. Para lang naman akong nakahiga sa kama ko sa bahay.

Narinig kong gumalaw ang door knob kaya mabilis akong umupo. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Tatakbo ba ako o sisigaw?

"I'm glad that your awake" napatigil ako sa narinig kong boses. This voice, the voice of a man that I never wanted to see again.

Nakita ko siyang nakatayo sa pinto. May ilang mga lalaking pumasok din sa loob pero hindi ko makita ang mukha nila dahil madilim nga. Ang tanging liwanag na nakikita ko ay yung liwanag na galing sa labas ng pinto.

Nagulat ang mga mata ko nang biglang ihinawi ng mga lalaki ang isang malaking kurtina at pinapasok sa loob ang liwanag. Doon ko lang nakita na nasa isang kwarto pala ako.

Isang magandang kwarto at ang malambot na nahihigaan ko ay isang malaking kama. Tiningnan ko ang sarili ko at parang wala namang masamang nangyari sa akin.

"Don't worry, hindi naman kita sasaktan. And I told them to bring you here with at most care, although I'm sorry for making you unconcious. Kailangan ko kasing dalhin ka dito nang mapayapa—"

"What are you doing here?" Diretso kong tanong sa kanya. Alam ko hindi magalang ang ganoong tanong ko sa kanya pero ayaw ko na kasing magpaligoy-ligoy pa. At tyaka, natakot na ako dahil baka ito na ang nakikita ko sa panaginip ko.

"Bakit? Ayaw mo ba ako dito? I came all the way here for you. I came to bring you home" sabi niya. At ano naman ang nag-untog sa ulo niya para isipin na sasama pa ako sa kanya?

"Bakit naman ako sasama sa'yo? Hindi ikaw ang daddy ko. You lied to me my whole life!" Sigaw ko sa kanya.

"I lied because I had to!" Sigaw niya rin sa akin. Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. He had to? Nagsinungaling siya dahil kailangan niya? Ano naman ang dahilan kung bakit kinailangan niyang magsinungaling sa akin?

"Kasandra..."

"Sangmin... my name is Sangmin" pagcocorrect ko sa kanya. Kinalimutan ko na ang pangalang Kasandra Minerva Lopez simula nung tumuntong ako dito sa South Korea.

"Kasandra, I know marami akong pagkukulang sa'yo. I know na ngayong alam mo na ang katotohanan ay mas lalong sasama ang tingin mo sa akin, as if I really am the bad guy" sabi niya.

"You are the bad guy here" pagsabat ko naman sa kanya.

"Seems like hindi mo pa rin nahahalata ang sitwasyon mo ngayon" bigla niya namang sabi sa akin. Ano naman ang ibig niyang sabihin doon?

Jin's POV

We rushed towards my car. Seorin kept track of Sami's location while I drive.

"Go left" she said. I know what we're doing might make our problem worse but we need to find Sami before something bad happen to her.

"Now go right" Seorin said. I kept a sharp eye among all the people I'm seeing but there really is no sign of Sami.

"This is it! She's suppose to be here. Her location is somewhere here" Seorin said. We looked around us and we only saw a bunch of people walking around. Some are sitting at a bench.