1.Bölüm

8K 142 45
                                    

Songülün defnedilmesinin üzerinden 2 gün geçmişti. Kızlar hala kendilerini toparlayamamıştı. Evde oturup ağlıyorlardı...

Kader : benim yüzümden... benim yüzümden oldu... eğer... eğer ben hemen polise gitseydim... o zaman böyle olmayacaktı, o zaman şimdi Songül yanınızda olacaktı, sadece ben hapiste olacaktım, böyle olmayacaktı...

Cemre : biz bunu göze aldık Kader... pişman da değiliz ama keşke... keşke Songülün gelmesine izin vermeseydik. Keşke Ali götürseydi bizi...

Eylül: kızlar ben çok üzgünüm... ama Ali anladı herşeyi işte, daha fazla saklayamazdım

Cemre : senin suçun yok. O bilekliği düşüren bendim

Meral : yeter! Yeter herkes benim suçum diyip duruyo. Hiçbirinizin suçu değildi tamam mı? Sen Kader, naapıcaktın? Kendini savunmayacak mıydın? Sen Cemre, sanki bilerek attın bilekliği oraya... Eylül, sen de gidip söylemedin ki, Ali parçaları birleştirdi. En azından anladığını belli edip sana sordu. Gizli gizli takip etseydi o zaman daha kötü olurdu. Şimdi hepiniz susun.

Kader : şimdi noolucak? Katil oldum ben, hem de iki kişinin katiliyim...

Eylül: gidip herşeyi anlatıcaz

Cemre : evet... kaçmanın anlamı yok...

Kader : içeri girsem de dışarıda da olsam ne farkeder zaten. Ben bu vicdan azabıyla rahat rahat yaşayamam artık zaten...

Hepsi sessiz kalan Meral'e bakar...

Meral : tabii ki... tabii ki teslim olucaz.. kaçıcak değilim. Hele bunca olan şeyden sonra... yıllar sonra bile olsa birbirimizi görelim en azından. Yeniden beraber olalım. Birinizi daha kaybetmeye dayanamam

Hepsi birbirine sarılıp ağlar...

Serkan, Mert ve Ali de Güney'in yanındaydı...

Serkan : abi, biraz toparlamaya çalış kendini noolur...

Güney : nasıl ya nasıl? Songül... Songül öldü. Tabii senin için söylemesi kolay, senin sevgilin yaşıyo, hepinize kolay. O benim hem karımdı, hem sevgilim, hem de kızımın annesi. Şimdi noolacak? Kızım annesiz kaldı, ben Songülsüz...

O sırada kapı çalar, kızlar gelmişti...

Cemre : biz bugün teslim oluyoruz. Yeğenimizi son kez görüp vedalaşmak istedik..

Güney : gidin burdan! Gidin hiçbirinizi görmek istemiyorum!

Kader : Güney yapma böyle, yapma noolur

Güney : hele sen hiç konuşma Kader! Hepsi senin yüzünden oldu. Siz taa en başından Songülü bu işin dışında tutsaydınız şimdi o burda oturuyor olucaktı...

Meral : o bizi kurtarmak istedi...

Ali : ne? Nasıl yani?

Eylül: bizi kaçırmak istedi. Yapma dedik ama o polislerden kaçtı, hapse girmenize izin vermem dedi. Kaçarken de işte...

Güney : Allah kahretsin! Kahretsin!

Duvara bir yumruk atar...

Kader : izin ver, yeğenimizi görelim, zaten hapse giricez, kaç yıl orda kalırız belli değil...

Güney : gidin! Asla! Asla yanına yaklaşmanıza izin vermem! Gidin!

Kızlar çaresiz geri dönerler...

Ali : kızlar, bekleyin!

Kızlar Ali'ye bakarlar...

Ali : ben bırakırım sizi...

Meral son kez Mert'e sarılırken, Cemre Serkan'a bakıyordu ama Serkan kafasını çevirir...

Ali, arabayla kızları karakola bırakır... Eylülle son kez vedalaşmak ister, elini tutar...

Ali : sana söz veriyorum, hemencecik kurtulacaksınız...

Eylül, Ali'ye son kez sarılıp kokusunu içine çeker...

Güney hiç konuşmamıştı.

Serkan : abi, böyle susup oturma, bağır çağır, birşey söyle, susup içine atma...

Güney : gidin başımdan...

O sırada bebek ağlamaya başlar. Güney bakmıyordu bile...

Mert : abi, çocuk ağlıyo, bakmayacak mısın?

Güney cevap vermez...

Serkan : Güney, kardeşim. Hastaneden beri hiç kucağına almadın kızını... hadi al, bak kızına

Güney : yapamıyorum! Ona baktıkça aklıma Songülün ölümü geliyo, dokunamıyorum ona...

Mert : tamam... tamam...

Serkan: ben bakıyım o zaman... ağlamaktan ne hale geldi kim bilir...

Güney, Mert'e bakar...

Güney : siz gitmeyecek misiniz artık? Gidin!

Mert : sen biraz toparlan, gideriz kardeşim

Güney : o zamana kadar burda mı kalacaksınız? Merak etmeyin, kendimi öldürcek değilim.

Mert: gerekirse kalırız. İyi değilsin oğlum... anneni bile kovdun.

Güney : hiç kimseyi görmek istemiyorum, istemiyorum! Herkes suçlu, onu gönderdiğim için ben suçluyum, Serkan babasını hayatına aldığı için suçlu, Kader onu öldürdüğümiçin suçlu, diğerleri ona yardım ettiği için suçlu, Ali herşeyi ortaya çıkardığı için suçlu, Songül, aptalca fedakarlığı yüzünden suçlu... herkes suçlu!

Merhaba 😊 yeni bir hikayeye başladım. Nasıl devam edecek, ya da edebilecek miyim bilmiyorum. Aklımda böyle birşey yoktu, baya istek gördüm, ben de denemek istedim.

Şimdi siz bunu okurken depoda 5 bölüm daha var ama yine de hikayenin devam edebilmesi adına soruyorum, ne gibi sahneler görmek istersiniz? Elimden geldiğince yazmaya çalışıcam.

Bu arada 2.bölüm Pazartesi günü 🤗

Kırgın ÇiçeklerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin