Re: Nienawiść

14. Rada Konohy

Przemierzali uliczki wioski szybkim krokiem, nie zamieniając między sobą ani jednego słowa. Nie patrzyli też na siebie wzajemnie, zamiast tego ich wzrok był uparcie skierowany przed siebie.

- Dobra. Wyrzuć to z siebie! - Shisui zatrzymał się gwałtownie, zmuszając kuzyna, by i on zwolnił.

- Co? - Itachi popatrzył na niego beznamiętnie.

- To, jak bardzo jesteś na mnie zły! - starszy z nich wyrzucił ręce w górę z irytacją.

Itachi zrobił jeszcze jeden krok w przód, po czym zatrzymał się całkowicie. Odwrócił się z stronę wyższego chłopaka z nieprzeniknioną miną.

- No, dawaj! - ponaglił go Shisui. - Wiem, że jesteś zły!

Ich oczy spotkały się na chwilę. Przebywali tylko we dwoje - specjalnie wybrali mniej uczęszczane uliczki, by uniknąć tłoku. Musieli się pospieszyć.

- Nie mamy teraz czasu, by się kłócić - odezwał się ostatecznie młodszy z nich.

Odwrócił się, zamierzając kontynuować wcześniej obraną drogę.

- Danzou-sama nadal przebywa w biurze Hokage-sama, prawda? - rzucił. - A więc raczej nie powinniśmy stać tutaj i gadać.

Shisui chwycił go za ramię, zmuszając, by ten na niego spojrzał. Nienawidził tego w swoim kuzynie, że ten wolał milczeć na temat spraw, które wyraźnie go drażniły czy irytowały.

- Dwie minuty nas nie zbawią. Powiedz mi to, co ci siedzi na sercu. Wyżyj się na mnie. Wiem, że chcesz to zrobić. Widzę to.

Itachi strącił jego rękę.

- Co mam ci powiedzieć? - spytał. - Żebyś skończył zachęcać Sasuke do odkrywania prawdy do naszego klanu? Czy uświadomić cię, że właśnie wydajesz na niego wyrok śmierci? A może przypomnieć ci, co mi obiecałeś przed południem?

Shisui skrzywił się.

- Dobra, zawaliłem - przyznał. - Ale źle to odebrałeś. To nie tak miało być. To nie to chciałem mu powiedzieć.

- Nie? - Itachi uniósł jedną brew. - A niby co mu chciałeś powiedzieć?

- Mówiłem ci, chciałem go czymś zająć! Jak zacznie myśleć o klanie, zapomni o Mangekyou i nie będzie chciał się go nauczyć!

- Sasuke nawet nie aktywował Sharingana - przypomniał mu kuzyn. - Co ty kombinujesz?

Na chwilę starszy z shinobi nie miał pojęcia, co na to odpowiedzieć. Nie potrafił wymyślić żadnego dobrego kłamstwa. Nie był w tym aż tak dobry jak jego przyjaciel.

- Nic nie kombinuję! - zaprzeczył.

- Shisui. - W głosie Itachiego pobrzmiało ostrzeżenie.

Rzut oka na twarz chłopaka wystarczył, by starszy z kuzynów zrozumiał, że nie ma sensu teraz się wypierać.

- Chciałem, by sam zorientował się, co planuje klan - powiedział ostatecznie. Uniósł dłoń, by nie dopuścić do przerwania sobie: - Wiem, że to wystawia go na niebezpieczeństwo. Ale nie sądzisz, że jeśli nam się nie uda... Lub jeśli Rada Starszych zdecyduje się ruszyć, nie lepiej by było, aby wiedział, z czym ma do czynienia? Poza tym, jego wsparcie naprawdę mogłoby nam pomóc.

- Mówiłem ci coś już wcześniej - głos Itachiego był cichy, niemal zbyt cichy. - Ani ja, ani moja matka nie chcemy, by się o tym dowiedział. Więc dostosuj się i nie staraj się mieszać mu głowie. Sasuke ma ważniejsze rzeczy do martwienia się niż zamach.