BAD CHOICES

8. ~Τιμωρια~

"Οριστε! Εαν δεν βρισκοσουν στο δρομο μου τωρα δεν θα με φωναζε ο διευθυντης!"
"Ναι συγγνωμη που δεν στρωσαμε κοκκινο χαλι οταν περνουσες και ημουν μπροστα σου" της ειπε η Ιφιγενεια ειρωνικα.
"Δεν απαντω σε σπασικλες." απαντησε η Δαναη και σταυρωσε τα χερια της κοιτωντας απο την αντιθετη μερια απο την οποια βρισκοταν η Ιφιγενεια.
"Και τοτε γιατι μου απαντας τοση ωρα?" Γελασε η Ιφιγενεια κανοντας την Δαναη να μην μπορει να απαντησει πραγμα που την τσιτωνε.

"Περαστε μεσα". Ειπε ο διευθυντης δειχνοντας τους που να καθισουν.
"Ξερετε..ενα πραγμα που δεν ανεχομαι να συμβαινει στο σχολειο που κανω κουμαντο εγω ειναι τα σουρεαλ στη μεση του διαδρομου κανοντας περιγελο το ονομα μου. Μονο και μαθευτει το σημερινο συμβαν ολοι θα συζηταν για αυτο. Πως δυο μαθητριες αρχισαν να μαλωνουν και να ειναι ετοιμες να τραβηχτουν μαλλι με μαλλι. Σε τι κοινωνια ζουμε πλεον. Εισαστε και οι δυο επιεικως απαραδεχτες. Ομως αν και δεν εχω καμια ορεξη να ακουσω τι συνεβη, υποχρεωση μου ειναι να μαθω. Σας ακουω λοιπον".

Ντροπιασμενες και οι δυο, περισσοτερο η Ιφιγενεια, σηκωσαν το κεφαλι τους και αρχισαν να διηγουνται το "τρομερο" οπως το αποκαλει και ο διευθυντης Χατζηνικολας. Μολις τελειωσαν την ιστορια τους ο κ. Χατζηνικολας εδειχνε ιδιαιτερα σκεπτικος. Σηκωθηκε απο την καρεκλα του πηγε μπροστα απο το γραγειο του και σταθηκε μπροστα τους στρηριζομενος πανω στο γραφειο. Εβγαλε τα γυαλια του και σταυρωσε τα χερια του.

"Δαναη Αδαμαντιδου και Ιφιγενεια Παπαϊωαννου δεν θα σας αποβαλω".
Αμεσως τα βλεμματα των κοριτσιων ελαμψαν απο ανακουφιση.
"Ομως θα μεινετε μετα το σχολειο μεχρι τις 16:00 στο μικρο το γραφρειακι για να τακτοποιησετε ολα τα εγγραφα στα ραφια τους. Χρειαζονταν απο καιρο ενα καλο συμμαζεμα και τωρα ειναι η καταλληλη ωρα. Ετσι θα συμμορφωθητε. Θα ενημερωσω εγω τους γονεις σας. Μπορειτε να πηγαινετε".

Τα κοριτσια μην προλαβαινοντας να αρθρωσουν λεξη απο το σοκ που επαθαν οτι θα καθωντουσαν για πανω απο 5 λεπτα σε ενα δωματιο μονο οι δυο τους βγηκαν απο το γραφειο επειτα απο το οτι ο διευθυντης δεν τους αφησε να φερουν καμια αντιρρηση.

"Δεν το πιστευω αυτο που μου συμβαινει. Θα περασω 2 ολοκληρες ωρες με το σπασικλακι σε ενα μικρο δωματιο. Και εχω και κλειστοφοβια!" ειπε η Δαναη παιζοντας την ντραμα κουιν.
"Ξερεις ειμαι ακριβως διπλα σου και μπορω να σε ακουσω".
"Το γνωριζω αυτο φυτο απλα δεν σου δινω καμια απολυτως σημασια".
"Δεν θα το συνεχισω. Αλλωστε δεν εχω καμια απολυτως ορεξη να ξανατρεχω στο γραφειο του διευθυντη επειδη εσυ εχεις ορεξη και θες να μπαινουμε σε μπελαδες".
"Μπηκες για μια φορα στη ζωη σου τιμωρια και νομιζεις πως ηρθε η συντελεια του κοσμου. Τοσα βιβλια εχεις διαβασει. Δεν ξερεις ποτε θα ειναι η συντελεια? Παντως σιγουρα οχι με την τιμωρια που μπηκες". της ειπε η Δαναη και γελασε ειρωνικα και εφυγε περπατωντας σε στυλ πασαρελας.
"Αχχ ποσο με εκνευρισει αυτη η δηθεν περπατησομια της. Και δεν ειναι μονο το περπατημα της δηθεν. Ειναι ολοκληρη! Αναρωτιεμαι πως να εμαθε για το τι εκανα χθες το βραδυ ομως.."σκεφτηκε απο μεσα της και εφυγε απο τον διαδρομο.