BAD CHOICES

46. ~Θυμαμαι~

"Ναι. Πολυ καλα τωρα" απαντησε και το υφος της σκληρηνε. Θυμηθηκε. Θυμηθηκε και πως πονεσε οταν εμαθε για τον πατερα της και πως πονεσε οταν ειδε τον Λουκα...δεν λυγισε. Τα ματια της δεν ειχαν αλλα δακρυα να χυσουν. Ηταν καιρος να αλλαξει σταση.

Προχωρησε στους διαδρομους για να βρει το δωματιο οπου νοσηλευοταν η μητερα του Λουκα.

Ρωτησε μια νοσοκομα και εκεινη της απαντησε οτι βρισκοταν στο 103. Λιγο πιο διπλα. Εφτασε στην πορτα μπροστα. Την χτυπησε.

"Παρακαλω?"

"Εγω ειμαι" ειπε η Ιφιγενεια και περασε μεσα.

"Ω γεια σου γλυκια μου".

"Τι κανετε κυρια Μυρτω? Αισθανεστε καλυτερα?"

"Ναι πολυ καλυτερα με κατι χαπια που μου εδωσε ο γιατρος. Δεν ηταν αναγκη να ερθεις".

"Εγω τη φωναξα μαμα" τους διεκοψε ο Λουκας.

"Ναι. Λουκα γινεται να σου πω λιγο?"

"Ναι πες μου" ειπε ο Λουκας και συνεχισε να καθεται στην καρεκλα διπλα απο το κρεβατι της μητερας του.

"Εννοω ιδιαιτερως..."

"Α ναι συγγνωμη" ειπε ξαφνικο υφος και βγηκαν απο το δωματιο.

"Λοιπον τι εγινε?" Την ρωτησε ο Λουκας γεματος περιεργεια.

"Νομιζες αληθεια οτι δεν θα θυμομουν ποτε?"

"Τι εννοεις..." ειπε ο Λουκας σιγανα.

"Τι εννοω? Εννοω οτι τη μερα που σε χρειαζομουν περισσοτερο δεν ησουν διπλα μου. Τη μερα εκεινη ηθελα να σου πω τον πονο μου γιατι σε νομιζα δικο μου ατομο και συ πηγες με τη Δαναη! Αυτο εννοω. Χωριζουμε Λουκα". Ειπε με σκληρο υφος χωρις ομως να ανεβασει τους τονους της φωνης της γιατι βρισκονταν στο νοσοκομειο.

"Μα- μα δεν συμεβη κατι τετοιο" ειπε ο Λουκας τραβλιζοντας και εβαλε τα χερια του στις τσεπες.

Η Ιφιγενεια ηξερε πολυ καλα αυτην την κινηση. Καθε φορα που ο Λουκας εκανε βλακεια εβαζε τα χερια του στις τσεπες του παντελονιου του και δεν την κοιτουσε ποτε στα ματια.

"Ποσο θρασος παιζει να χεις αγορακι μου?" Ειπε και μην αντεχοντας αλλο του εδωσε ενα δυνατο χαστουκι.

Ο Λουκας επιασε το μαγουλο του γιατι οντως πονεσε απο αυτο το χτυπημα. Δεν ειχε κατι να πει. Τι να ελεγε? Ηξερε πως η Ιφιγενεια ειχε δικιο και οτι και να ελεγε δεν θα καταφερνε κατι παρα να επιβαρυνει τη θεση του.