BAD CHOICES

18. ~Πως να ξεχασω;~

Το επομενο πρωι ηξερε οτι για κεινη θα ταν δυσκολο. Ηξερε πως παρολο που παντα ελεγε σε ολους να ξεχασουν οτι ειναι μια ιδιαιτερη μερα, παντα εβρισκαν κατι για να την κανουν ξεχωριστη. Ξερει πως το κανουν για κεινην και δεν θελουν να ναι στεναχωρημενη ομως εκεινη δεν μπορει να το ξεπερασει.

Οι ακτινες του ηλιου διαπερνουσαν τα παραθυρα και τα πατζουρια του δωματιου της με αποτελεσμα να της προκαλουν δυσαρεσκεια. Η Ιφιγενεια δεν ειναι και πολυ τυπος του πρωινου ξυπνηματος καθως και της μερας.

Εβαλε γρηγορα γρηγορα μια ολοσωμη κοκκινη παντελονα και ισιωσε τα μαλλια της κοιταζοντας τον εαυτο της στον καθρεφτη. Συνειδητοποιησε πως ντυνοταν αρκετα καλα. Ξεντυθηκε και εβαλε το τζιν της και ενα τοπακι ασπρο και το τζιν μπουφαν της. Αρπαξε την τσαντα της και κατεβηκε γρηγορα τις σκαλες. Αντικροισε στην τραπεζαρια ενα πλουσιο πρωινο.

"Καλημερα αγαπη μουυ!!"

"Καλημερα μαμα.."

"Αχουυ το μωρε ειναι ακομα νυσταγμενοο το μωρο μου" ειπε η κ. Δαφνη ζουλωντας τα μαγουλα της Ιφιγενειας.

"Ειναι απαραιτητο αυτο?"

"Ναι ειναι! Καθισε να φας."

"Μαλιστα.."

Η Ιφιγενεια προσπαθησε να προσπερασει την συζητηση περι των γενεθλιων της και αρχισε να βαδιζει προς το σχολειο.

"Καλημεραα Ιφι μου!" Ειπε η Μελινα με ενα τεραστιο χαμογελο και επεσε στην αγκαλια της. Το ιδιο ακολουθησε και ο Φοιβος.

"Καλημερα παιδια".

"Ιφι μου εχω ενα προβληματακι και ισως να χρειαζομαι της βοηθεια σου.." ειπε η Μελινα με δισταγμο.

"Ωχ..τι εγινε παλι?"

"Οπως ξερεις δεν τα παω και πολυ καλα στα μαθηματικα. Ε εγραψα 5 στο διαγωνισμα και η μανα μου τα πηρε πολυ ασχημα. Και επειδη εσυ εισαι η κολλητη μου και αριστη ισως θα μπορουσες να με βοηθησεις.."

"Το 5 ουτε με προσπαθεια δεν το γραφεις. Τελος παντων..ποτε θες?"

"Αν ειναι δυνατον σημερα το απογευμα. Εκτος κι αν εχεις καποια σχεδια για σημερα..."

"Οχι οχι τελεια ειναι για σημερα το βραδυ. Στις 7 σπιτι σου?"

"Ναι τελεια! Σε ευχαριστω πολυυ Ιφι μου!"

"Μη το συζητας καν".

Η μερα περασε γρηγορα και η Ιφιγενεια αρχισε να ετοιμαζεται για το σπιτι της Μελινας. Ηθελε απλα να τελειωσει αυτη η μερα.

Η Μελινα ειχε προσκαλεσει σπιτι της ολους τους φιλους της Ιφιγενειας μαζι και τον Τηλεμαχο και τον Λουκα. Ειχε στησει το τελειο παρτυ εκπληξη. Φοβοταν οτι δεν θα αρεζε στην Ιφιγενεια και πολυ αυτη η ιδεα αλλα επρεπε να το ρισκαρει προκειμενου να κανει την φιλη της να ξεπερασει το τραυμα με τα γενεθλια της.

Η Ιφιγενεια αρχισε να προχωρα προς το σπιτι της φιλης της. Ο δρομος ηταν σκοτεινος και στενος. Δεν περνουσε ψυχη για καποιο λογο. Ξαφνικα συνειδητοποιησε πως πηρε λαθος δρομο. Ηρεμησε και αρχισε να βαδιζει πιο γρηγορα γιατι σκιαχτηκε. Ξαφνικα ενας αντρας με μαυρα πεταχτηκε απο πισω της και της εκλεισε το στομα προσπαθωντας να την αφησει λιποθυμη. Η Ιφιγενεια επειδη πηγαινε πολλα χρονια πολεμικες τεχνες τον κλωτσησε και καταφερε για λιγο να αποδρασει, ομως εκεινος την επιασε απο το ποδι με αποτελεσμα να την ριξει κατω.

Ενα αγορι ψηλο, ξανθο και γυμνασμενο πεταχτηκε απο το πουθενα και αρχισε να χτυπα τον αντρα που επιτεθηκε στην Ιφιγενεια. Η Ιφιγενεια σηκωθηκε χωρις να εχει καταλαβει τι ακριβως συνεβαινε και εμεινε να παρακολουθει σα στηλη αλατος το συμβαν. Το αγορι γυρισμενος πλατη στην Ιφιγενεια χωρις να θελει να δειξει και πολυ το προσωπο του φωναξε στην Ιφογενεια :"Τρεξεε!"

Η Ιφιγενεια αρχισε να τρεχει οσο πιο γρηγορα μπορουσε με δακρυα στα ματια της να τρεχουν. Δεν μπορουσε να βγαλει απο το μυαλο της τα γαλανα ματια του τυπου που της εσωσε τη ζωη. Δεν μπορουσε να καταλαβει γιατι της ηταν πλατη. Σαν να μην ηθελε να τον δει. Δεν μπορουσε να τον ξεχασει...