BAD CHOICES

24. ~Σ'αγαπω~

Το τηλεφωνο της Ιφιγενειας εδω και 1 μηνα δονειται απο τις κλησεις του πατερας της αλλα η ιδια δεν συγκινειται να το σηκωσει. Θεωρει πως ο πατερας της βαζει την Δαναη πανω απο την ιδια για αυτο υπαρχει και η αποσταση μεταξυ τους.

Το κουδουνι χτυπησε και η Ιφιγενεια κατεβηκε να ανοιξει.

"Γεια σου Ιφ.." δεν προλαβε να τελειωσει την προταση του ο δκ. Πετρος Παπαϊωαννου και η Ιφιγενεια του εκλεισε την πορτα στα μουτρα και πηγε καθισε στον καναπε για να συνεχισει να διαβαζει το περιοδικο της.

Ο πατερας της συνεχιζε να χτυπαει το κουδουνι αλλα ματαια. Η Ιφιγενεια εκανε πως δεν υπαρχει.

Εκειμη τη στιγμη ανοιγει η πορτα. Η μητερα της ειχε παει για ψωνια και οταν μπηκε στο σπιτι ακολουθησε απο πισω της και ο πατερας της.

"Ιφιγενεια θελω απλα να σου μιλησω".

"Λυπαμαι αλλα δεν εχουμε να πουμε τιποτα".

"5 λεπτα θελω μονο και θα φυγω σου το υποσχομαι".

"Απο υποσχεσεις αλλο τιποτα εισαι".

"Ως εδω! Δεν μπορεις να μιλας ετσι στον πατερα σου! Θα καθισεις και θα τον ακουσεις!" Ειπε η κ. Δαφνη εκνευρισμενη με την συμπεριφορα της Ιφιγενειας.

"Καλως". Ειπε και ο πατερας της της εκανε νοημα να ανεβουν στο δωματιο της καθως δεν ηθελε ακομα να ακουσει η πρωην γυναικα του.

Μπηκαν στο δωματιο της Ιφιγενειας και ο πατερας της ειδε ολο καινουριες φωτογραφιες της. Συνειδητοποιησε οτι δεν ηταν πια η μικρη του, αλλα ολοκληρη γυναικα. Τον επιασε θλιψη καθως καταλαβε πως δεν ηταν διπλα της σε ολες εκεινες τις στιγμες που εδειχνε η Ιφι να περναει ομορφα. Δεν ηταν σε καμια. Ενιωσε ανικανος ως πατερας. Ομως επρεπε να της μιλησει.

"Ειναι κατι αρκετα σημαντικο που θελω να σου μιλησω εδω και καιρο. Ισως θα πρεπει να λειψω αρκετο καιρο απο την εταιρια. Προεκυψε ενα σημαντικο ταξιδι που πρεπει να κανω και η εταιρια δεν γινεται να μεινει χωρις διευθυντη. Για αυτο αποφασισα, αν φυσικα θες κι εσυ να γραψω την εταιρια σε εσενα".

"Μα.. δεν χρειαζεται να την γραψεις σε μενα. Αφου οταν θα γυρισεις θα ξαναεισαι εσυ διευθυντης, σωστα?"

"Εμμ ναι αλλα δεν γνωριζω ποσο θα διαρκεσει αυτο το ταξιδι οποτε καλου κακου την γραφω σε σενα".

"Μπαμπα για να θες να την γραψεις σε μενα σημαινει οτι σκοπευεις να λειψεις αρκετο καιρο. Αλλιως δεν θα την εγραφες σε καποιον".

"Ιφιγενεια σε πειραζει τοσο πολυ που σου την αφηνω?"

"Οχι μπαμπα. Απλα οταν λες κατι τετοια αλλοκοτα πραγματα αγχωνομαι. Και πολυ φοβαμαι οτι δεν μου λες τα παντα".

"Μην αγχωνεσαι για τιποτα. Πρεπει να φυγω τωρα. Θα σε ενημερωσω οταν ειναι να πας στην εταιρια μιας και ειναι τωρα οι διακοπες των Χριστουγεννων. Αργοτερα με το σχολειο σου θα δουμε τι θα κανουμε".

"Καλα".

"Α, Ιφιγενεια?"

"Ναι?"

"Ξερεις οτι σαγαπω ετσι?"

"Ναι...αλλα τι σε επιασε τωρα?"

"Τιποτα απλα οταν αγαπαμε καποιον πρεπει να του το υπενθυμιζουμε". Ειπε και καθως εκλεισε την πορτα πισω του ενα δακρυ κυλησε απο τα ματια του.

Δεν του αρεζε που της το εκανε αυτο. Επρεπε ομως. Ξερει πως η Ιφιγενεια καταλαβαινει πολλα πραγματα και δεν μπορει να της κρυφτει. Αργα ή γρηγορα θα το μαθαινε. Ειναι ολα θεμα χρονου. Θελει ομως να βρει το κουραγιο να της το πει ο ιδιος.

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ POV

"Γιατι να θελει τοσο γρηγορα να μου γραψει την εταιρια? Δεν λεω τον ευχαριστω αλλα ειναι δυσκολο για ενα ουτε 17 χρονων κοριτσι να χειριστει ολοκληρη εταιρια που προσπαθει να κανει κατι σημαντικο για ολους. Να βγαλει ενα καινουριο φαρμακο για την νεα ασθενεια που κυκλοφορει. Αν δεν τα καταφερω θα εχω το βαρος στο λαιμο μου. Ομως η αληθεια ειναι οτι πολυ σπανια πασχει κανεις απο αυτη την ασθενεια. Ομως ο μπαμπας και παθιαστει τοσο πολυ και δουλευει πολυ σκληρα για να βρει το αντιδοτο. Μαλλον το παιρνει πολυ σοβαρα. Οχι οτι δεν ειναι. Αλλα ισως να μην χρειαζεται να ξενυχταει για αυτο αφου δεν εχουν ακουστει κρουσματα. Τελος παντων. Ελπιζω μονο να μην μου κρυβει κατι.