Just A Single Chance

CHANCE 11

A SINGLE CHANCE

Chapter 10: Pierre Brix Villegas

Brix's POV:

Ang alam ko nandun lang ako sa isang tabi at palihim na umiinom ng wines na para talaga sa guests pero bakit ako nandito?

Sa loob ng kotse ko at nagda-drive sa hindi ko alam kung saan. Paano ba naman inutusan ako ng Daddy na hanapin ang magaling kong kapatid na feeling artista kung mag-walkout. Ang galing no?

Huta talaga. I inwardly groaned as I drove my car until a nearby park. Doon ko nakita ang kotse ng amazing kong kapatid. Papasok na ito sa loob ng isang village. At ano namang gagawin niya diyan?

Ay tanga talaga nito! May bahay kami diyan eh! Paano kung makita siya ng isa sa mga tao ni Dad? Aish.

Pinaandar ko na ang kotse ko at sinundan siya. Papasok na sana ako nang harangin ako ng guard. Ay nyeta! Isa pang tanga.

Kumatok siya sa bintana ng kotse ko at inis kong binaba ito. Nang makita niya ang mukha ko ay humingi siya ng paumanhin.

Pakyuhan kita diyan eh

Sabi ko sa sarili at pinagpatuloy ko ang pagda-drive. Now where is my very very very amazing brother? Ayun!

Sinundan ko yung kotse niya at malapit na sana ako eh! Ang kaso may isa pang huta ang bumulabog sa gwapo kong inner self.

Bumaba ako sa kotse at nakita kong bumaba rin yung driver ng kotse.

"Pasensya na ho pero nakaharang kayo sa daanan." magalang na pagpapaumanhin ng matandang driver

At dahil mabait ako nginitian ko siya at nagsalita,

"Okay l-----"

"Manong! Why are you make tagal there sa labas?! Ugh! I am soooooo late na kaya for my....... who is this?!" said a girl who hopped out the car

She is wearing a pink sleeveless frilled crop top and a pink short shorts.

Sexy

I said and her eyes bawled when she saw me looking at her intently. She covered her body and yelled at me with insulting words.

"You pervert! Maniac! Whore! How dare you!" she said while glaring at me

I quickly removed my coat and went to her back to put it on her. Ang lamig kaya sa labas.

"H..h...hey! What do you think you're making gawa to me? You pervert stranger." she said and her phone beeped

"OHMYGHAD!! I'm soooooo late na talaga. Hey Manong driver! Let's make alis na" she said and I'm on the verge of nose bleeding

Jeez. What kind of language is that?

I didn't realize that after her car left my smile is still fixated on my face. Why am I even smiling?

***

Amber's POV:

Ano kayang problema niya? Ang gwapo pa man niya sana ngayong gabi kaso problemado. Haaay....

I went down the staircase and walled until our kitchen. Doon ko nakita si Manang na nakangiting parang baliw.

"Manang. Ba't ka nakangiti ng ganyan?" I said trying to suppress my laughter

Parang baliw tong si Manang. Nakangiting aso kasi eh.

"Yiiee.......kelegs naman ang alaga ko. Sino yun? Manliligaw mo?" she blurted out and my eyes bawled

"Of course not, Manang. He's just my friend." I answered and I can still see those looks of Manang

Parang hindi convince. Bahala na siya diyan. I can't even imagine myself being with Bryan. He's a precious friend of mine. Very precious.

Anyways, magluluto pala ako ng.....ano ba? Wala akong alam na comfort food. Dapat pala tinanong ko siya. Haaay. Bahala na nga.

Then, my eyes suddenly caught the popcorns which I cooked minutes ago for my supposed KDrama marathon until Bryan surprisingly come along. I put it in a small bowl and I opened the fridge to find something and there I saw a pizza. Nice.

I was about to close the fridge when Dad's beers caught my attention. Isn't beers what boys like the most? Well let's give it a try then.

I excitedly put all the food in a tray and happily went to the guest room where I left Bryan awhile ago.

***

Brix's POV

Okay. Fine! Suko na ako.

Eh letsugas naman eh saan ko naman hahanapin ang tukmol kong kapatid? Hindi rin naman ako hanapan ng mga nawawala eh. Huta talaga.

I smacked the stirring wheel in front of me and let out an exasperated sigh. Anong oras na ba?

10:46 PM

Great. Malapit na ang midnight pero hindi ko pa nahahanap ang tukmol. Bahala na.

I drove until the nearest village I know and searched for my house. Oo, MY house talaga. Bahay ko yun eh! Angal ka?

In a distance I saw a small modern house painted in blue and white. Ako mismo ang nagdesign ng bahay ko for future use. Mas gusto ko nga dito kaysa sa mansion.

This is where I find my true self. Ang alam lang kasi nila ay yung masayahin at happy go lucky na si Brix. Pero ibang iba siya sa totoong ako. Oo, maloko ako pero tao pa rin ako.

May problema. May kahinaan. Tao rin naman si Pierre Brix Villegas eh. Lumulungkot din siya. Hindi man halata pero nag-aalala ako para sa kapatid ko. Naaawa rin ako sakanya. Kung sana matino ako sa paningin ni Dad eh di sana hindi siya namomroblema ngayon.

Mahal ko yung kapatid kong yun eh. Kung saan niya gusto susuportahan ko siya. Kaso, late na ako eh. May boundary na. Nagawan na ng limit ni Bossing kung hanggang saan lang pwede si Kuya. Mas gusto ko nga siyang tawaging Kuya kasi mas nauna naman talaga siya eh.

Ayun nga, wala naman talaga akong silbi. I'm a useless jerk that hides behind different masks. Shame on me. I might be the dumbest person to blame because of what happened today. Because I was supposed to be the one to marry that Cassandra Dela Vega but then ayaw saakin ng babae.

Wala daw siyang future kung ako ang magiging asawa niya. Kapal din ng isang yun eh. Sila na nga tinutulugan siya pa ang ayaw.

Makatulog na nga lang.