CHANCE 44

9 0 0
                                    

                                 A SINGLE CHANCE
                                    mintgreenmagic

Chapter 44: Nearing the End

Amber's POV

I stared at the ring in my finger and adored it for awhile. Ngumiti ako at hindi ko pa rin malimutan yung gabing iyon.

Nasurprise talaga ako nun. Hindi ko kasi inexpect na gagawin yun ni Bryan. I know that he's a sweet guy but I guess you can't expect less from Bryan Villegas.

Habang tinititigan ko yung singsing my eyes saw the calendar. My smile faded when I saw the date.

3 months have passed since nung day na naadmit ako sa hospital na to. And it's been 3 months simula nung nandito ako sa kwarto na to. I miss my old life.

Namiss ko yung mga time na lumalabas kami ni Bryan. Those moments na kung saan ginagawa ni Bryan lahat mapasaya lang ako. While reminscing, a tear fell.

Pinunasan ko iyon at natulala na lang. For the past 3 months nanghina na rin ako. Mas lumala yung sakit ko. Kung noon minsan lang ako magkaroon ng chest pains, ngayon halos gabi gabi na. Nahihirapan na din akong huminga kaya palagi na lang akong nasa hospital bed.

Sa tatlong buwan din na yon ay palaging nandito si Bryan para bantayan ako. He would always make me smile para raw makalimutan kong may sakit ako and be fully healed na.

"Huwag kang iiyak ha? Mas nakakadagdag yun sa sakit mo. Sige ka. And I don't want to see you sad. Please don't cry alright?"

He once reminded me. Tumango na lang ako sa kanya noon kasi ayoko din naman na nakikita niya akong umiiyak. But every time na naalala ko ang sakit ko I would just cry out of frustration. I'm frustrated kasi alam kong kahit anong gawin ko malala na talaga ang kondisyon ko.

I promised Bryan na lalaban ako kahit anong mangyari. I'll fight and recover from this disease. I'll be really okay and spend my day with Bryan.

Pinilit kong umupo pero hindi ko na talaga kaya. I cried again.

Minsan nagsasawa na din ako kasi palagi na lang akong umiiyak kapag wala si Bryan. But what can I do? I'm dying at wala akong magawa but wait for my time.

I prayed every night wishing na sana maging maayos na ako. It's hard pero tinanggap ko na lang. I accepted my fate. Alam ko naman eh.

That anytime mawawala na ako. I'm just scared na baka maging napakalungkot ni Bryan kapag nangyari yon. That's why I decided to write a letter.

I wanted to give this to him kapag......nawala na ako. Gusto kong mabasa niya to. Magpiprepare na din ako ng gift ko sa kanya.

I ordered a DSLR camera which I put my signature on. I printed all our pictures na din and put it in an album.

Ginagawa ko ito lahat kasi gusto ko na kapag nawala ako masaya pa rin si Bryan. It'll be a remembrance na lang para sa kanya.

Ngayong umaga nag-iisa lang aki kasi mamaya pang after lunch pupunta dito si Bryan.

Busy kasi siya sa pagiging CEO ng sarili niyang kompanya. I'm proud of him kasi at a young age successful na siya.

May-ari si Bryan ng isang company kung saan pwede kang makakuha ng isang architect na magdedesign ng bahay na gusto mo. Minsan din nagrerequest ang ilang client na kung pwede daw si Bryan mismo ang magdisenyo ng bahay nila. Of course mas mahal ang bayad kung si Bryan. I'm really proud of him.

Lunch time nung dumating si Bryan. He brought foods at nagpaalam na babalik na lang.

"Where are you going? May trabaho ka pa ba?" I asked when he told me na may kailangan lang siyang gawin

"Wala naman, babe"

"Sabi ko naman kasi sayo na kahit gabi ka na pumunta dito. I'm fine kahit mag-isa lang ako. Tsaka baka naistorbo ko yung dapat mong ginagawa ngayon" sambit ko at ngumiti sa kanya

"Babe, you don't know how worried I am kapag nasa opisina ako. Nag-aalala ako na baka magkaroon ka ulit ng chest pains o kaya mahirapan kang huminga habang nag-iisa ka lang dito sa room mo. I can't afford to let that happen, babe. Kaya huwag kang magsabing okay lang na nag-iisa ka and remember this always. You will never be a disturbance. Kung papipiliin ako kung trabaho o ikaw, I'll always choose you over something. Priority kita Amber Aguilar kaya just rest and get better, okay?"

I pouted kasi ang sweet sweet niya talaga. He kissed my forehead and hugged me.

"I'll be right back" he said and exited the room

True to his words he came back after ten minutes at may dala siyang isang square na chocolate cake. Maraming fake bubbles na nakadesign sa cake na iyon.

"Happy birthday babe" he said and went nearer to my bed

Mom, Dad, Tita Bettina and Tito also went in with bubble-like balloons in their hands.

Pumasok din si Brix at Denise na may hawak na pink box.  

"Birthday ko?" I asked to myself kasi hindi ko talaga alam

I was shocked kasi birthday ko na pala. Time flies so fast nga naman.

"25 ka na babe so blow these candles and make a wish" Bryan said sweetly and I smiled before closing my eyes

Isa lang naman ang wish ko eh. Bryan's happiness.

I opened my eyes and blew all the candles. They clapped their hands and smiled at me.

"Happy birthday Amber. Regalo namin sayo ni Denise" Brix handed me the box he was holding

"Thank you Brix"

"Don't mind him. Siya lang naman bumili non. This is my real gift for you Amber. Enjoy your day and get well ha?" Denise said and hugged me

"I love you, Denise" I replied and ahe smiled

"I love you most dear"

Binuksan ko yung regalo nila and Brix's gift was a cute plushy. Ang cute ng panda na to. I hugged it and I saw Brix smiled at me.

Denise's gift was a charm bracelet. Ang ganda nga eh. Sinuot ko kaagad yung bracelet and smiled.

"Hindi ako magpapatalo" Bryan announced and he gave me first a bouquet of flowers

He stared at me before sitting beside me.

"This is a real ring. My Dad gave this to my Mom after they graduated college. Always wear it ha?" Bryan said and put the ring on my finger

"Bakit mo sa akin to binibigay?" tanong ko and he smiled

"Because I'm sure that it's you that I'll love for the rest of my life"

Just A Single ChanceWhere stories live. Discover now