Highly Regret≒JiKook [Completed]

ஜBölüm 16ஜ

Minji, beraber uzandığımız hamakta bir süre sallandıktan sonra kucağımda uyuyakalınca geri dönmeye karar vermiştik. Yoongi ve Minji veda edip ayrılmış, biz de Jimin'le eve gelmiştik.

Eve döndüğümüzde televizyonun başına geçtim. Jimin ise halletmesi gereken işlerinin olduğunu söyleyerek odasına çekilmiş, bu nedenle ev uzun süre sessizliğe bürünmüştü.

Biraz televizyon izleyerek vakit geçirdikten sonra, sancılanmaya başlayan karnım yüzünden huzurum kaçtı birden. Başta geçeceğini düşündüğüm küçük sancı, dakikalar geçtikçe artıyordu. Bu gün o ağır sepeti taşımayacaktım işte. Sonra acısı böyle çıkıyordu...

Önümdeki programla gittikçe alakam azalırken uzandığım koltukta cenin pozisyonu almış, arada bir kıvranıyordum. Bir yandan da kendimi psikolojik olarak sancılanmadığıma inandırmaya çalışıyordum.

Artık yüzümü gömdüğüm koltuk kırlentini ısırmaya başladığımda birden duyduğum sesle irkilmiştim. "Bir yerin mi ağrıyor?" Yalan söyleyemeyeceğim. Bana bir şey olduğunda böyle endişelenmesi aşırı hoşuma gidiyordu.

"Öyle de denebilir," dedim yüzümü yastığa gömdüğüm için boğuk çıkan sesimle.

"Jungkook, hiç iyi görünmüyorsun?"

"Bunu anlamak için üstün bir çaba sarfetmen gerekti mi Park Jimin," diye sordum. Birden ne için trip attığımı bilmiyordum ama gittikçe dengem bozulmaya başlamıştı. Sanırım hormonlarım tavan yapıyordu.

"Ne, anlamadım." Başımı biraz yana çevirerek ona döndüm ve afalladığı belli olan surat ifadesine baktım. Ardından "Yardımcı olmak ister misin," diye sordum durgun bir şekilde.

"Yani, ne yapabilirim?"

"Buraya gel," dedim ve uzandığım yerde oturur pozisyona geçtim. O da söylediğimi yaparak yanıma gelmişti.

Elimle işaret ettiğim yere, yani hemen yanıma oturduktan sonra bir emir daha verdim. "Sarıl bana."

"Ne? Ne için?" Açıklama isteği duyarak "Karnım ağrıyor ve her karnım ağrıdığında Taehyung bana sarılıp karnımı ovardı," dedim. "Şimdi sarıl bana."

Daha önce böyle davrandığımı görmediği için ne diyeceğini şaşırmıştı. Bu nedenle sustu ve dediğim gibi bana sarıldı.

Ben başımı onun boynuna gömüp kollarımı da omzuna dolarken tek kolunu sırtıma sarmış, diğer elini de tıpkı söylediğim gibi karnıma yerleştirerek ovmaya başlamıştı.

Başta elini değdirdiği için kasılan karnımı serbest bırakarak dokunuşlarını hissetmeye çalıştım. Sanki sihirli elleriyle sancıyı alıp götürüyordu benden. Bu terapi normalde Taehyung'la saatlerimi ve gözyaşlarımı alıyordu. Fakat konu Jimin olunca, heyecandan sancıyı unutuyordum...

"Yapabiliyor muyum?" Kulağıma doğru fısıldadığı kelimelerle vücudum titrerken "hmm," diye mırıldandım zorlukla. Kalbim o kadar hızlı atmaya başlamıştı ki, birbirine değen göğüslerimizde atışları hissedecek diye korkuyordum.

Çok sevdiğim o metollü koku, kaslarımın gevşemesinde büyük rol oynamıştı. Gittikçe sancıdan kurtulurken nefesimle birlikte rahatladığımı belli eden inlemeler bırakıyordum. Tamamen benden bağımsız bir eylemdi. Fakat birden elinin hareketini kesmesi ve gözlerimin önündeki boynunda yutkunduğu için adem elmasının oynamasıyla, bu yaptığımın çok yanlış olduğunu farketmiştim.

Tam geri çekilip özür dileyecekken aklıma Yoongi'nin gelmesiyle bundan vazgeçtim ve biraz daha gömüldüm göğsüne. Ardından boğuk sesimle mırıldandım. "Jimin karnım çok ağrıyor..."