Ravage | SKYA book 2 [COMPLETED]

43rd: The Beast

"Asan ka ba kasi? Hindi talaga kita makita" sambit ko sa kausap ko sa telepono habang inililibot ang tingin ko at nagbabakasakaling makita siya sa kung saan sa gitna ng mga taong nakahawak rin ng telepono nila at tila naghahanap rin ng mga kamag anak.

How am I suppose to find her if everyone is on their phones also looking for someone?

"I can see you from here. Bakit hindi mo ko makita, violet haired girl?" May halong pang aasar sakin ang kausap ko.

Muli ay umikot ako upang hanapin ang babaeng paniguradong nakatingin sa akin ngayon dahil kita niya na ako.

"Wait what? Asan ka ba?-.. Hello? Hello!" Argh! Babaan ba naman ako ng phone!

How am I suppose to-...

"I'm just right here" gulat akong lumingon sa nagsalita sa gilid ko at agad na pinanlakihan ito ng mata.

"Oh my gosh! I-is that you?! " hindi ako makapaniwalang tumingin dito.

Pinasadahan ko ito ng tingin at nagawa naman nitong umikot na akala mo ay nagmomodel.

She's not used to wear something like this! What a level up!

A floral blue and white jump shorts and a sun glasses worn as her hairband, and a heels 5 inches high... and I saw her wearing contact lenses now.

No way! Kelan to natutong mag landi? She's so damn gorgeous!

"It's me. One and only Vienna Ammary Doreen" full of confidence nitong sabi.

"What? No way! Hahaha! Kelan ka pa natutong mag suot ng ganyan?!" Tanong ko rito habang nag lalakad kami palabas ng airport.

"Ahmmm.. I don't know, I just did wear it. And then boom, I became like this" she laughed loudly.

Hindi ko makita ang Vienna na nakita ko noong huli kaming mag kita. Bago siya umalis ng bansa dahil sa depression niya, bang iba siya. Kitang okay na ito. Mukhang mas naging mas mabuti pa nga dahil hindi naman ito tumatawa ng ganto kalakas noon.

She changed. More confident, more hot, more revealing. And that's fine because she's so happy.

Kaso... bigla nalang malalaman niya na wala na si Kyo, dahilan na rin ng pag balik niya.

"Huy! Natahimik ka. Problem?" Tanong nito sakin.

Unti unting nag laho ang tingin nito nang pilit akong ngumiti sa kaniya. Tila nakuha niya naman ang ibig sabihin ng ngiti na iyon at agad na yumakap sa akin.

"I'm just sad about Kyo" tungo ko at gumanti ako ng yakap dito.

"Yeah... We'll get through this" she said with a pale smile as she ended our hug.

Dumiretso na kami si Hotel kung saan nakapagpabook si Vienna. Wala kasi ang parents nito dito sa Pilipinas dahil sa business ng mga ito at ayaw niya namang tumira kasama ang mga maid nila sa bagong bili nilang bahay.

Ayon sa kaniya ay napagkasunduan na huwag na munang balikan ang bahay nila kung saan sila lumaki ni Vivienne. Ayon sa psychiatrist nito ay para sa ikabubuti niya na rin kaya pumayag siya.

"Mag bibihis lang ako, then we'll go to Zayd's house na. Hindi naman pwedeng ganto itsura kong pupunta sa isang wake diba?" May halong pagkakwela nitong sabi.

"Yeah... But Zayd's house? Anong gagawin natin don?" May halong pag tataka kong sambit.

Hindi na ako nito pinansin at pumasok ng banyo. Sakto namang nakarecieve ako ng isang message galing kay Zayd.