BS#1: Oh My Billionaire! -COMPLETE-

Chapter 29

Be ready guys😂😂 nakatrip kasi ang utak ko kaya nagawa ko ang chapter na ito. Sana magustuhan nyo😂💕

-----------------------------

"AKALA ko ba hindi ka aalis?" Tanong ko kay Alexander. Matapos kasi syang makatanggap ng tawag, nagmamadali syang mag-ayos at pumuntang office nya.

"Urgent meeting lang naman ito Cherry. Sandali lang naman ako at uuwi rin ako." Pageexplain nito habang nagbibihis sya.

"Kahit na! Bakit ako kahit urgent pa yan, nagstay lang ako sa bahay. Ang mo unfair naman!" Sabi ko sa kanya.

"Can't you understand Cherry? This is an urgent meeting! Sige umalis ka kung gusto mo pero hindi mo ako mapipigilan na pumuntang sa office ko." OMG! First time ko ata syang nakitang nagalit saakin. Kaya umalis ako sa kwarto namin at pumuntang garden para ilabas ang pinipigilan kong iyak.

Ilang oras palang noong nagusap kami na walang aalis pero heto sya paalis ng bahay
Hay~

Sa bagay, fake lang naman ang kasal na to kaya papabayaan ko nalang sya. Tutal wala rin akong magagawa. Hindi ko na sya mapipigilan pa. Napabuntong hininga nalang akong.

Pero natakot ako nung sumigaw sya. Paano ko kaya mapapawi ang galit nya? Kung kaya magdala akong pagkain sa office nya? Tama! Magluluto ako para sa meryenda.

Kaya pumunta akong kitchen at naghanap ng mga ingredients. Ano kaya ang iluluto ko? Kung kaya magbake ako ng apple pie? Or strawberry pie? O kaya pagsama ko nalang? Tama! Pagsasama ko ang apple at strawberry sa isang pie.

Mabuti nalang may strawberry at apple sa ref. Kumpleto ang gamit at ingredients kaya magagawa ko ang pie.

After 30 minutes ay natapos ako sa pagbabake at nagbihis naman ako para pumunta sa office nya. Mabuti nalang meron akong sasakyan.

Pagdating ko sa company nya, nagpark agad ako at pumuntang elevator. Pinindot ko agad ang floor ni Alexander.

Pagdating ko sa floor ng office nya, hindi ko nakita ang secretary nya kaya dumeretso ako sa loob pero pagpasok ko, ako yung nasurprise sa kanya.

He was with Roselle. Eating their food, laughing together. I smiled bitterly. Tsk. Why did I bother to come here? What a waste of time.

"Cherry? Is that you?" I didn't mind her. It was Roselle who noticed me. Basta naglalakad nalang ako palabas ng floor nayun, sumakay ng elevator. I did hear Alexander calling me but I didn't mind him too. All I want to do is to escape this place. Escape this situation.

It hurts so bad. Bakit si Roselle pa? Sabagay, si Roselle ang may kasalanan kung bakit nandito kami ngayon.

Remember her? She was the one who stole my model. Just For Men Botique.

Sumakay agad ako sa kotse ko at nilisan ang lugar na yun. Nakita kong may tumatawag sa phone ko pero dinecline ko. Kasi alam kong tatawag sya.

Pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit ba ako affected masyado? Wala lang naman ito diba? Bakit ang sakit sa puso?

Patuloy lang akong umiiyak habang nagdadrive. Hindi ko alam kung saan ako pumupunta basta nagdrive lang ako. Nagiging blurred na yung paningin ko. Narinig kong may bumubusina pero huli ko nang narealize na nabunggo na pala ang kotse na sinasakyan ko.

Unti-unting pumipikit ang aking mga mata hanggang nagblock-out nalang ang lahat.

-------------------------------

"NASAAN sya? Did you find her?" Tanong ko sa mga guard na inutusan ko.

"Hindi po namin sya nakita Sir. Wala narin po ang kotse nya sa parking lot." D*mn! Nasaan naba sya? Cannot be reach ang phone nya.

6:40 pm na ng gabi pero hindi parin sya mahanap. Nasaan kana My Cherry! Tinext ko din sina Mommy kung matutulungan nila ako.

Minutes, Hours and Days have already passed pero hindi parin sya mahanap.

Until...

*Incoming Call*

"Hello Mommy?"

"Alexander anak?"

"Did you find her Mom?" Tanong ko sa kanya. Nakita kong tumahimik sya bigla pero nagsalita rin sya.

"We did anak. Tinago sya ng Tito nya. Nakuha na namin sya pero she is in Coma." Nanlumo ako sa sinabi ni mommy. Paano nangyari yun?

"Kasalan ko ito mom. Kung hindi ako umalis, kung hindi ko sya sinigawan hindi ito mangyayari." Naiyak nalang si mommy habang kausap ko sya sa phone. Hindi ko alam kung bakit si Cherry pa ang kailangan masaktan kahit ako ang may kasalanan.

"Hindi mo kasalanan anak. Tama nayan. Puntahan mo na sya sa Vegardo Private Hospital. Doctor nya ang Tito mo Alexander." Sabi ni mommy. Kaya kinuha ko ang car keys ko at coat.

"Thank you ma."

---------------------------