Ang Pagiging Lalaki

APL- 5

APL 5

Naupo na ako sa pwesto ko at ilang sandali pa ay nagdagsaan na ang mga kadete. Patuloy sila sa pagsugod dito pero ako namang chill chill lang. Ang astig ko na ba?? Hahahaha..

Saakin sila nagbabayad ng mga kakainin nila habang dala nila ang mga iyon sa isang tray. Sila na mismo ang nagsasabi sa akin ng presyo ng lahat ng iyon at dino-double check ko na lang gamit ang pagkukuwenta by tens o hundreds. Dagdag bawas lang ako at injoy ko naman yun. Pang mayamang proseso dahil hindi ko kinukwenta ng sakto ang binili nila dahil nira-round off ko na lang. Gets nyo ba? Basta mabilis na tumatakbo ang mga numiro sa utak ko at sila mismo ang lumilinya na parang sundalo kapag nagiisip ako. Hehehe..

“Uhh,, Magkano po?” tanong noong isang kadete. Bago siguro ito dahil hindi nya alam ang rules ko sa loob ng canteen. Hindi ko na sya tiningnan panghuli na naman sya ngayong oras na ito.

“Makinig ka sa akin Cadette, kailangan mo itong maipasa dahil ako ay hindi talaga nagkukwenta ng sakto. Kailangang ikaw ang magkwenta nito.” Sabi ko ng hindi pa rin tumitingin sa kanya. “Ang inumin mo ay nasa halagang otso pesos. Ang sandwitch ay labing lima, ang spaghette ay dalawamput lima. Ngayon iadd mo at ako ang magsasabi kung tama ang sinabi mo.” Sabi ko sa kanya.

“Uhmm,, Can you say it again in english? I can’t understand.” Aba’t nakaloko ata ito e. Nakaka-asar lang pero dahil good mood ako simula kanina ay sige pagbibigyan ko ‘tong hinayupak na ito.

“Your drink is eight pesos, Sandwitch is Fifteen and the spaghette is twenty-five. Gets?” tanong ko pero hindi sya nagsalita.

“How about in Japanese?” tanong nya pero trip ko rin naman kaya pag-bigyan tutal sya na rin naman yung huling coustumer.

“Ana--” di ko pa natatapos yung unang sasabihin ko tinawanan na nya ako.

“Ang galing mo talga kahit kailan Lime. Hahahaha.. Kakaiba ka talaga. Kung sa iba ko ito ginawa baka nainis na sila at pinalayas ako.” Nanlaki ang mga mata ko at tumunghay sa kanya.

“Bakit sya nandito? Akala ko ba sabi ko ba maliwanag kong sinabing huwag syang dadalaw?!” naisip ko habang nakatitig sa nakangiti nyang mukha.

“Oh, baka matunaw ako nya. Hahaha.. Salamat. 48 php tama ba?” tanong nya sa akin at kinuwenta ko sa isip ko at napatango lang ako ng nakatingin pa rin sa kanya.

Nakatitig pa rin ako sa kanya habang sinusuklian yung bill nya. Sa texture at hawak ko dito two hundred bill ito kaya kinapa ko ang aking cash holder. That what I want to call it. And kinuha ko ang onehundred fifty-two para isukli sa kanya.

“Wow, ang galing mo talaga Lime kahit hindi ko sinabi o tinitignan ang ibinigay kong pera nalaman mo agad yun! Ang galing!! \(*o*)/” sabi nya na parang gustong magtatalon sa tuwa.