Γάμος χωρίς επιλογή-Σταχτοπούτα-

Part 22

"θες όντως να κοιμηθείς;" είπε εκείνος τυλίγοντας το χέρι του γυρω μου ακουμπώντας τη περιοχη της κοιλιά μου.

"ναι" είπα χωρίς καν να το σκεφτώ..

"νομίζω ότι θέλω να μιλήσουμε" είπε εκείνος

"τι να πουμε;" ρώτησα

"σχετικά με ότι συζητάγαμε στο αυτοκίνητο" είπε εκείνος και εγώ σηκώθηκα ωστε να τον κοιταω. 

"Τι ακριβώς;" είπα άτονα.

"να Αμέλια, θέλω να με εμπιστεύεσαι.. εννοώ ότι το ξέρω όπως έχουν έρθει τα πράγματα ουτε με εμπιστευεσαι αλλά κι ούτε.. τελος πάντων απλά θέλω να μαθω τι σκέφτεσαι" είπε εκείνος.

"Έβαν υπάρχει κάτι που δεν θες να μάθω;" ρώτησα εγώ και εκείνος ξεφύσησε.

"όταν εννοούσα να μου έχεις εμπιστοσυνη εννοούσα ακριβως αυτό. γιατι να υπάρχει κάτι που δεν θέλω να μάθεις;" είπε κι προφανως δεν μπορούσα να του εχω εμπιστοσυνη. εδω η αποδειξη!!

"ξέρω γω.. μηπως δεν θέλεις γιατι θα νευριάσω η γιατι δεν πρέπει να το ξέρω;" είπα συνεχίζοντας να επιβεβαιώνομαι μεσα απο τα μάτια του πως κατι δεν ήθελε να μάθω.

"Αμέλια.." είπε εκείνος με εναν τόνο σαν να ελεγε να σταματησω να μιλάω.. απλά λέγοντας το όνομα μου.

"βλέπεις; δεν είσαι ειλικρινής μαζί μου! όταν κατεβαινα τη σκάλα σε ακουσα που ελεγες στον Ιάν ότι δεν πρέπει να μάθω τιποτα! και μην το καλυψεις με εκπληκουλες κι βλακειες που κανουν πολλοι γτ εγω δεν πέφτω με τέτοια κι το ξερεις"  είπα εγώ μπας κι τον αναγκάσω να μου πει αλλα ματαια.. τωρα ημουν σιγουρη πως θα έκανα τα πάντα για να εξαφανιστώ χωρίς απαραίτητα να έπαιρνα διαζύγιο. θα σκεφτομουν αργοτερα τι θα εκανα με αυτο το θέμα... 

"Ναι δεν θελω ν μαθεις κάτι"είπε εκεινος. τουλαχιστον το παραδεχτηκε.

"Τι;" ρώτησα εγώ.

"για να μην θέλω να το μαθείς Αμέλια σημαινει κι πως δεν θα στο πω. κι οσο κι να προσπαθησεις δεν θα στο πω! πιστεψε με ξέρω πως θα το εκτιμησεις αργοτερα.. θα στο πω ισως σε 3-4-5-6-7-8-9-10 χρόνια αναλόγως.

"τι λες μωρε; τι 10 χρονια;" είπα εγώ

"ε εισαι μικρη ακομα, για αυτο" είπε εκείνος

"αν περιμενεις να γερασω για να το ξεχασω κι να μην σε ρωταω είσαι γελασμενος! ακουω!" είπα εγώ και εκεινος με τραβηξε πάνω του. δεν ξέρω γιατι το έκανε πάντως η αγκαλια του ήταν τόσο ζεστή και μου άρεσε τόσο πολύ.. 

"έχει να κάνει με το συμβολαιο" είπε εκείνος κι μου αφησε ένα φιλή στο κεφάλι..

"τι εννοείς;" είπα εγώ κοιταζοντας τον.

"ας πουμε οτι υπέγραψες σε κάτι εν αγνοία σου ενω όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζαμε ακόμα και εγώ" είπε εκείνος κι εγω ήμουν έτοιμη να τον χτυπήσω! ποσα να αντεξω σε αυτη τη μερα! ποσο θυμα ήμουν!!!

"τι εννοεις;" είπα εγώ. 

"υπαρχει ενας όρος.. ο κυριοτερος" είπε εκείνος.

"πες στον!" είπα εγώ καθως πραγματικα θα γινομουν χηρα ετσι οπως το πήγαινε

"δεν θελω ρε αμελια! σου είπα με τι έχει να κάνει! κι πόσο σημασια εχει αυτό πια δηλαδη;; αφου αρχιζουμε κατι αληθινο μεταξυ μας; γιατι σε νοιαζει τι λεει η αν παγιδευτηκες; περα απο ολα αυτα αρχιζουμε κατι δικό μας οπότε ότι και ν λεει απλα δεν σε νοιαζει δεν σε επηρρεαζει" είπε εκείνος και εγω τον κοιταξα με δυσπιστια απ τη μια ηταν λογικο αυτο που ελεγε απ την αλλη δεν ενιωθα πως ήταν τοσο νορμαλ κι απλα αυτα που ελεγε... μα αν δεν γνωριζω τα πάντα σημαινει πως αυτο που χτιζεται δεν ειναι αληθινο.

"Εβαν! θέλω να ξέρω δεν το καταλαβαινεις;" είπα εγώ.

"το ξερω.. κι θα μαθεις αλλα όχι τωρα! εμπιστεψου με!" είπε εκείνος κρατωντας το πρόσωπο μου στα χέρια του.

"γιατι όχι τωρα;" τον ξανα ρωτησα όμως με διεκοψε με ενα φιλί.

"εβαν" είπα σταματωντας το φιλι.

"γιατι δνε μαρεσει να νιωθεις πως κανεις κατι επδ το λεει ενα συμβολαιο. θελω να γινονται όλα φυσιολογικά!" είπε εκείνος

"μα δεν είναι φυσιολογικο και ξερεις οτι θα με τρωει καθε μερα κι οτι θα σε πρηξω μεχρι να μου πεις οποτε μη με βασανιζεις αλλο" είπα εγω και εκεινος αναστεναξε..

"ωραία λοιπον. το συμβόλαιο λεει πως υποχρεωττικα θ πρεπει να υπαρξει διαδοχη." είπε εκεινος

"παιδι εννοεις;" ρωτησα εγω γουρλωνοντας τα ματια μου. 

"ναι αλλα μπορείς σε παρακαλω να το αφησεις στην ακρη;;" είπε εκείνος.

"δηλαδη.." προσπαθησα να πω αλλα ο θυμος μου υπερισχυε και με εκανε να δυσλειτουργώ.. 

"Αμέλια δεν είναι κατι που μας απασχολεί" είπε κρατωντας με στην αγκαλιά του αλλα τον απομακρυνα  για να ξαπλώσω.. επρεπε να κοιμηθω.. 

ξαπλωσε διπλα μου γυριζοντας με ωστε να μην του εχω γυρισμενη πλάτη και τραβηξε τη κουβερτα ωστε να μας σκεπασει. εγω κρατουσα κλειστα τα ματια μου ωστε να μπορεσω να διαχειριστω αυτα που ενιωθα θυμος απογοητευση ανασφαλεια προδωσια ολα μαζι..

"εσυ καθορίζεις τι γινεται μεταξυ μας αγάπη μου. Στο υποσχομαι" είπε εχοντας με να ξαπλώνω στην αγκαλια του αλλά δεν απάντησα. 

Αυτος ο ανθρωπος επρπε να βγει απ τη ζωη μου.