Γάμος χωρίς επιλογή-Σταχτοπούτα-

παρτ 37

"Λοιπόν;" Τον ρώτησα κοιτάζοντας τον στα μάτια.

"Λοιπόν;" Επανέλαβε και ήρθε πιο κοντά μου αφήνωντας μου ένα φιλί στον λαιμό.

"Με εμπιστεύεσαι;" Προσθέσε κι έπειτα άφησε άλλο ένα φιλί στον λαιμό μου..

"Δεν ξέρω.. όμως το ένστικτο μου λέει να σε εμπιστευτώ" του απάντησα ειλικρινά κι εκείνος με κοιταξε κατάματα.

"Θα μου απαντήσεις εσύ;" Ρώτησα εγώ καθώς είχα εξαντλήσει τις ερωτήσεις του κι εγώ περίμενα μόνο μια! Να μου πει αν έχει κάποια ανάμιξη σε όλο αυτό ..

"Λοιπόν γλυκειά μου ομορφιά, υπάρχει κι άλλη εκδοχή που δεν σκέφτηκες κι μάλλον είναι η χειρότερη" είπε κι ακούμπησε τη πλάτη του στη πλάτη της καρέκλας του βάζοντας το χέρι του στη πλάτη της δικης μου καρέκλας ....

Εγώ τον κοίταξα ανέκφραστα...

"Δεν έχω ιδέα για τα εμαιλ, ούτε ποιος μπορεί να είναι ούτε τι μπορεί να σου λέει" φαινόταν ότι ήταν ειλικρινής και αυτό όντως ήταν το χειρότερο.. η χειρότερη εκδοχή που δεν πήγε καν το μυαλό μου.. αν ίσχυει βέβαια...

"Τι εννοείς;" Είπα συντετριμμένη.. τώρα όντως άρχισα να φοβάμαι...

"Ειλικρινά δεν έχω ιδέα, θα πρέπει να επικοινωνήσει η μαμά σου για να την ενημερώσουμε εκείνη ίσως ξέρει κάτι" είπε με σοβαρό ύφος..

"Θα στείλω μνμ στην μήτερα σου για να μου τηλεφωνήσει, θα σε αφήσω στο ξενοδοχείο κι θα πάω να δω στο γραφείο μου τα έγγραφα του γάμου μας, εκεί τα έχω" απάντησε αλλά τα λόγια του έκαναν το στομάχι μου να σφίγγεται...

"Εβαν σίγουρα δεν υπάρχει κάτι που δεν ξέρω;" ρώτησα ελπίζοντας..

"Αμέλεια ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι μπορεί να εννοεί δεν προσπαθώ να σου κρύψω κάτι πέρα από κατι που σίγουρα δεν θα σε απειλούσαν γιαυτό" ανακοίνωσε χαμηλοφωνα καθώς ετοιμαζομασταν να φύγουμε. 

"περα απο τι;" ρώτησα εγώ. 

"το αναμενόμενο, αρέσεις στον Κάιλ όλοι το ξέρουν αυτό" είπε ο Εβαν κι εγώ ξαφνιαστηκα.

" Η Ιδεα σου είναι, θα μπορούσε όμως να είναι αυτός; συχνά με προειδοποιούσε.." 

"δεν νομίζω, Ο Καιλ θα σου μίλαγε ευθέως δεν κρυβεται πίσω απο ανωνυμα εμαιλ.." ανακοίνωσε ο Εβαν. 

Αφου πληρώσαμε φύγαμε απο την καφετέρια, με άφησε στο ξενοδοχείο ώστε να κοιμηθώ λίγες ώρες και θα ερχόταν μόλις έβγαζε κάποια άκρη. 
Είχα ειδοποιήσει τη ρεσεψιον να του δώσει κλειδί όταν έρθει και έπειτα βυθίστηκα στον ύπνο. 

Όταν άνοιξα τα μάτια μου ο Εβαν βρισκόταν δίπλα μου με το λάπτοπ του κάνοντας τις δουλειές του.

"έμαθες τιποτα;" ρώτησα πριν καλα κλα ξυπνήσω.

"καλα ξυπνητουρια, για μια στιγμή ανησύχησα μήπως έπεσες σε κόμμα, αλλα μετα ψυθίριζες το ονομα μου στον ύπνο σου οπότε εντάξει είχες καλό λόγο να μην ξυπνάς" είπε εκεινος, πραγματικά που έβρισκε όρεξη δεν ξέρω.. 

"μιλησες με την αναστημένη;" ρώτησα εγω εννοώντας τη μητέρα μου. 

"ναι και εκείνη δεν έχει ιδέα, ψάχνουν ηλεκτρονικά για στοιχεία, είπε να κανουμε σκηνη σε δημοσιο χώρο κι να σου πάρω το κινητό, έτσι θα βρεί άλλο τρόπο να επικοινωνήσει μαζί σου κι ίσως είναι πιο απρόσεκτος, επίσης αφού επικοινωνήσει θα λάβεις τη θέση που θέλει.. αλλά εμενα κάτι δεν μου κολλάει" είπε εκεινος κι έγω έσφιξα για λίγο τα μάτια μου έπειτα σηκώθηκα για να πάω να πλυθώ. 

"τι;" είπα 

"Δεν ξέρω, τι θα μπορούσες να ανακαλύψεις εκει;; μηπως καποιος προσπαθεί να σε κανει να αναλαβεις απλά;"

"και γτ λείπουν τα εγγραφα του γάμου;; " 

"μόνο στη ρίτα πάειι το μυαλό μου όμως αυτη σαπίζει στη φυλακή" είπε ο Εβαν κι εγώ τον κοιταξα με γουρλωμένα μάτια..

"Η Τιφαννη όμως είναι στην εταιρεία" είπα εγώ κι εκείνος φανηκε να συμφωνεί.

"χρειαζόμαστε προσεκτικά βήματα"  ανακοίνωσε κι εγώ έπεσα πάλι στο κρεβάτι.. 

"εε τι ξαπλωσες.. έχουμε δουλειές να κανουμε" είπε κι εγω τον αγριοκοίταξα..

"κατασκοπία χωρις ντονατ δεν γινεται" του είπα κι γέλασε 

"να δουμε σπίτια έχουμε" είπε εκείνος

"σημερα;;" ρωτησα εγω 

"όσο πιο γρηγορα τόσο το καλυτερο, δεν θέλω να κοιμάσαι αλλου." είπε εκείνος

"μπορείς να κοιμασαι και εσυ εδώ μεχρι να εγκατασταθουμε αλλού" είπα εγώ κι εκείνος με τράβηξε ώστε να φτάσουμε σε αποσταση αναπνοής.

"θέλεις;" είπε εκείνος κι έπειτα έκλεισε το κενο με ένα φιλί.

"για να στο λέω;" απάντησα οταν διακοπηκε το φιλί μας.. 

"μαρεσει λοιπόν, πάμε τώρα να βρουμε σπίτι " 


"ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΎΨΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ. ΜΗΠΩΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΕΣΥ ΕΛΕΙΠΕΣ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ;;"

"Εβαν!!" είπα κι του πέταξα το κινητό. Εκείνος το διάβασε κι επειτα με κοιταξε...

"περα απο κατι περιπετειουλες της μιας βραδιας ειμαι καθαρος δεν εχω κανει τιποτα εισβαρος σου Αμελια" είπε εκείνος και ήθελα τοσο πολύ να τον πιστεψω αλλα τρελαινόμουν.

"τελικα το να μου πάρεις το κινητο είναι η καλυτερη λυση" είπα εγώ.

"ειλικρινα δεν θες να μαθεις γιατι σε απειλουν;" ρώτησε εκείνος

"δεν με ενδιαφερει τιποτα, δεν ξέρω αν το παρατηρησες αλλα τα αφησα όλα εμεινα μόνη μου και στηριζομουν αποκλειστικα στον εαυτο μου!! τα παρατησα όλα μεχρι που αυτο το καταραμενο εμαιλ.."

"σε αναγκασε να γυρισεις.." είπε ο Εβαν 

"το μόνο που θέλω είναι την ηρεμία μου αλήθεια" του είπα και εκείνος με έσφιξε στην αγκαλιά του... 

"θα ανακαλύψω τι γίνεται, αν δεν θες να μαθαίνεις δεν θα στα λέω αλλα δεν σου κρύβω" είπε

  Βάλαμε όντως μπρος το σχέδιο που η "μητερα μου" πρότεινε κι πραγματικά είχα ηρεμήσει δυο εβδομαδες τωρα. είχαμε σχεδον τελειωσει κι με την μετακομιση, αυτη τη φορα είχα αναλαβει εξολοκληρου εγω τον στολισμό του σπιτιου. Είχα με κατι να ασχολουμε κι να τρεχω χωρις να σκεφτομαι.. Πρωτη μέρα που θα μέναμε στο σπίτι κι Ο Εβαν ήταν πραγματικά ενθουσιασμένος.

"Λέω να καλέσουμε για φαγητο τον Ιαν κι την Μπλερ" ανακοίνωσε ο Εβαν κι τον κοιταξα μελαγχολικα. Κάθισα στον ολοκαινουργιο καναπέ και δεν μιλησα..

"δεν θεωρείς πως είναι ώρα να μιλήσεις στην Μπλερ;" είπε εκείνος κι εγω κατενευσα, ηξερε πόσο δυσκολο μου είναι ... 

  "Αμέλεια.." είπε ο Εβαν ξαπλώνοντας δίπλα μου..

"τι ;" είπα προσπαθώντας να βολευτω κάνοντας το μπράτσο του μαξιλάρι..

"σε θέλω" είπε κανοντας το βλεμμα μου να συναντήσει το δικό του...