အမုန္​းအဆံုးသတ္​

" 31-1"

က်ီက်ီက်ာက်ာ ​ေအာ္​ျမည္​​ေန​ေသာ
ငွက္​က​ေလးမ်ားရဲ႕ အသံနဲ႔
ခပ္​ႏုႏုလာ​ေရာက္​ထိ​ေတြ​႕ ​ေသာ
​ေန​ျခည္​ ​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့ ​ေၾကာင္​့ မ်က္​လံုး ကို
အသာအယာ ဖြင္​့ ၾကည္​့ ၏ ။

ပထမဆံုး ျမင္​လိုက္​ရတာ မ်က္​ႏွာၾကတ္​ျဖဴ.ျဖဴ
ႏွာ​ေခါင္​း ထဲ တိုး ဝင္​ လာ တာ က
ပိုးသတ္​​ေဆးလို အနံ ့မ်ား
သို႔​ေသာ္​ ထိုအနံ ့မ်ား ရ​ေန​ေသာ္​​လည္​း
​ေခါင္​း တစ္​ခု လံုး ၾကည္​ လင္​ ​ေနသလို
ခံစား ​ေနရသည္​ ။

မ်က္​ႏွာၾကတ္​ ဆီ က အၾကည္​့ လႊဲ ရင္​း
မ်က္​လံုး ခနပိတ္​ကာ ဒီ​ေနရာကို
ဘာလို႔​ေရာက္​​ေနသလဲ ျပန္​စဥ္​းစား
ၾကည္​့ သည္​ ။ မႏိုး ထလာခင္​ အခ်ိန္​က
အိမ္​မက္​လိုလို ၾကံဳခဲ့ ရ​ေသာ ဆူညံသံမ်ား
လႈပ္​႐ွား မႈမ်ား က အစီစဥ္​မက်စြာ
​မွတ္​ဥာဏ္​ ထဲ ​ေျပး လႊား ​ေန၏။
ထိုမွတ္​ဥာဏ္​ ​ေတြ ထဲမွာ
ကိုကို႔ ပံုရိပ္​မ်ားလည္​း တစ္​စြန္​းတစ ပါလာ၏ ။

စိတ္​ပူ သလို ​ေခၚသံမ​်ား စိုးရိမ္​​ေသာ အၾကည္​့ မ်ား
ႏွင္​့ ​ေႏြး​ေထြးစြာ ဆုပ္​ကိုင္​ထား ​ေသာ
လက္​ အစံု က ပီျပင္​လာလိုက္​
​ေဝဝါး လာလိုက္​ ႏွင္​့
​ေသခ်ာတာ တစ္​ခုက​ေတာ့
ထိုအိမ္​မက္​ထဲ မွာ ကိုကိုက သူ႔အ​ေပၚ
ႏူးညံ့ စြာ ဆက္​ဆံ​ေပး​ေနသည္​ ကို ပင္​ ..

အ​ေတြး ​ေတြကို ​ေမာင္​း ထုတ္​ကာ
​ေရာက္​​ေနတဲ့ ​ေနရာကို စူးစမ္​းဖို႔
ပက္​လက္​ျဖစ္​ ​ေနရာမွ ထဖို႔ ျပင္​လိုက္​​ေတာ့
လက္​ ဖဝါး.တစ္​ခုလံုး တင္​း ခနဲ ျဖစ္​သြား ၿပီး
တစ္​ စံု တစ္​​ေယာက္​ က ဆုပ္​ကိုင္​ ထား သလို
ခံစား လိုက္​ ရ၏ ။

ပက္​လက္​ က​ေလး က ​ေန နံ​ေဘး ကို
​ေစာင္းငဲ့ ၾကည္​့ လိုက္​ ​ေတာ့
မယံု ႏိုင္​ျခင္​း ႀကီး စြာ
ကိုကို က သူနဲ႔ လက္​ တစ္​ကမ္ း အကြာ မွာ
​ေရာက္​​ေန၏ ။

ကုတင္​​ေပၚ ​ေခါင္​း ​ေလး ​ေစာင္​းငဲ့ ကာ
အိပ္​​ေနပံုက အလြန္​တရာ ပင္​ပန္​း ​ေန​ေသာ
လူ လို ..

ကုတင္​ ​ေပၚ တက္​အိပ္​​ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္​ဘဲ
ထိုင္​ရက္သား ​ေလး ကုတင္​​ေပၚပဲ ​ေခါင္​း တင္​ကာ
ႏွစ္​ႏွစ္​ၿခိဳက္​ ၿခိဳက္​ အိပ္​ ​ေနပံု​​ေလး က
အျပစ္​ကင္​းစြာ ...