YARIMIN TAMI

13. Bölüm

Zeynep'in sesiyle ailesi kapıya çıkmıştı. Zeynep hemen koşarak tüm aile bireyleriyle sarılıp hasret gidermeye başlamıştı. Zeynep'in bu halini hepimiz yüzümüzdeki tebessümlerle izlerken. Bende izlendiğimi hissediyordum ama onunla göz göze gelme cesaretine henüz sahip olmadığımdan dönüp bakmamıştım. Tam bu esnada annem ve Çınar'ın ellerinde tepsilerle gelmesi dikkatleri onların üstüne toplamıştı.

"Geldik geldik. Börekler anca pişti geç kalmadık di mi?" Dedi annem telaşla yanımıza gelerek.

"Yok Tülin teyzem biz de yeni geldik. Hem söyle bakalım bize neli börek yaptın?" Dedi Zeynep bir yandan tepsiye bakıyor bir yandan da annemi öpüyordu.

"Dur deli tepsiyi düşürüceksin. Ispanaklı ve patatesli yaptım." Dedi annem ben ve babama yandan bir bakış atarak.

"Kusura bakmayın James bizim bu deli kız bizde akıl bırakmadı. Yoldan geldiniz buyrun bahçeye kahvaltı hazırladık. Kapı kalmayalım."dedi Vural amca.

"Yok biz zahmet vermeyelim." Dedi babamda.

"Ne zahmeti azizim lütfen buyrun. İtiraz kabul etmem." Diye ısrar etti Vural amaca.

"Peki madem gelelim." Dedi babamda ben ve Adam'a bakıp. Herkes yavaştan içeriye geçneye başlamıştı. Çınar ve annem ellerindeki tepsileri Ali'lere verip yanımaza gelmişlerdi. Annem hemen bana sarıldı.

"Hoş geldin bebeğim."dedi annem. Bende pek samimi olmasada karşılık vermiştim. Eğer yeni bir başlangıç istiyorsam geçmişin izlerinden kurtulmam lazımdı.

"Hoş buldum." Dedim.

"Hoş geldin babacığım." Dedi Çınar da babama sarılarak. Babamda Çınar'a sarılmıştı. Tabi onlarınki içenlikle yapılan bir eylemdi.

Çınar babamdan ayrılıp bu sefer bana sarılmıştı. Annemde olduğu gibi Çınar'a da biraz mesafeliydim.

"Hoş geldin kardeşim. Bu seferki gelişin öncekiler gibi olmayacak emin ol. Kendimi sana affettirmek için elimden ne geliyorsa yapacağım." Dedi şefkatle kulağıma fısıldayarak. Bu sözlerine tepki verememiştim zaten içeriden seslenmeleri ile de birbirimizden ayrılmıştık. İçeriye yönelmeden önce de Çınar ve annem Adam'la da selamlaşıp sarılmışlardı.

İçeriye geçtiğimizde kocaman bir masayla karşılaştık. Herkes kendine bir yer bulup oturduğunda Ali'yle karşılıklı denk gelmiştik. Ben her ne kadar onunla göz göze gelmemeye çalışıyorsam o da o kadar bunun için uğraşıyordu. Neyseki ara ara göz göze denk gelmemiz dışında olaysız bir yemek olmuştu zaten tüm yemek boyunca Zeynep New York'ta neler yaptığımızdan bahsetmiş ve bizleri kahkahalara boğmuştu. Yemekler yenmiş sofra toplanmıştı.

"Bize artık müsaade Vuralcım." Dedi babam. Bizlerde babamın bu sözlerinden sonra artık gitmek için ayaklanmıştık.

"Nerde kalacaksınız James? Gitmeyin şimdi otele falan bizde kalın." Dedi Vural amca.

"Mia annecim odanı hazırladım ben Adam sende gelirsin."dedi annemde ama babama kararsız bakışlar atıyordu.

"Otele gitmiyoruz zaten dostum ya da komşum mu demeliydim?"dedi babam gülerek. Herkes bunun üzerine anlamaz gözlerle babama bakmaya başladı. En sonunda dayanamayan Çınar

"Nasıl yani baba?" Diye sordu

"Artık burada uzun süre kalıcaz. Seninle uzun zaman önce konuştuğumuz projeyi hayata geçiricez. Otelde rahat edemeyeceğimiz içindeev tuttuk. Yani artık size komşu olduk. Necati beyin evini biz satın aldık. Sabah sende gel şu işin detaylarını konuşalım. Ama artık gitmeliyiz yoksa Mia ayakta uyuyacak."dedi baba şevkatle bakarak.